دانلود ترجمه مقاله مدل های کسب و کار ناپایدار – شناسایی و حل آسیب اجتماعی

1. مقدمه 2. روش 3. نتایج 4. بحث و بررسی 5. نتیجه گیری

چکیده – طی دهه گذشته،علاقه و توجه دانشگاهیان و کسب و کارها به مدل های کسب و کار پایدار، به عنوان یک راه حل بالقوّه برای مسائل مهم درباره پایداری جهانی، افزایش چشمگیری داشته است. با اینحال، تاکنون پیشرفت بخش ها در حیطه نوآوری در مدل کسب و کار، به حد کافی نبوده است که بتواند بخش اَعظم آسیب اجتماعی و زیست محیطی که ناشی از، یا تسهیل شده توسّط صنعت است را حل و فصل کند، درحالیکه پیشرفت در بابِ اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد، ناامید کننده بوده است. این مطالعه، درباره پرسش پژوهشی ذیل تحقیق می کند : اَنواع غالب " مدل کسب و کار ناپایدار " در هر بخش که آسیب اجتماعی و زیست محیطی را نهادینه کرده، و مانع پیشرفت در مورد اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد می باشد، کدام هاست و پاسخ های بالقوّه مدل کسب و کار پایدار، چه می باشد ؟ ابتدا، این مقاله، اَنواع غالب مدل کسب و کار ناپایدار و راه حل های بالقوّه مدل کسب و کار پایدار در هر بخش کلیدی را بررسی می کند. بر مبنای این تحلیل، بررسی کلّی جامع نُه نمونه اصلی غالب مدل کسب و کار ناپایدار و پاسخ های بالقوّه کسب و کار پایدار، تدوین گردید. نمونه های اصلی مدل کسب و کار ناپایدار عبارتند از : 1) بهره کشی و اِتلاف منابع زیست محیطی، 2) بهره کشی و اِتلاف منابع انسانی، 3) بهره کشی اقتصادی، 4) عرضه ناسالم یا ناپایدار، 5) {ترجیح} کمّیت به کیفیت و ارزش، 6) الگوی مصرف اعتیادآور، 7) زنجیره ارزش جهانی پیچیده و مبهم، 8) ارزش کوتاه مدت سهامدار- و نَه ذینفع و 9) تامین مالی و پشتیبانی از شیوه های ناپایدار. علاوه بر این، یک سلسله مراتب از پاسخ های مدل کسب و کار پایدار معرّفی گردیده است، که نیاز به تدوین ابتکارات چندگانه توسط کسب و کارها، و اِذعان به اینکه تمرکز بر نوآوری در مدل های کسب و کار پایدار باید، تا حدی، دارای اختصاص بخشی باشد را نشان می دهد. در نهایت، جهت های پژوهش آتی برای متحوّل کردن مدل های کسب و کار ناپایدار غالب، ارائه گردیده است. مقدمه: مدل های کسب و کار پایدار، یک عامل توانمندساز کلیدی برای حل و فصل کردن مسائل اجتماعی و زیست محیطی سیستمی در یک بستر کسب و کار ( اِستابز و کاکلین، 2008 )، و به منظور مقابله کردن با ناپایداری نهادینه شده ( بوکِن و گراتس، 2020؛ ریتالا و همکاران، 2021 ) به شمار رفته اند. در سال 2014، نوع شناسی ( گونه شناسی ) نمونه های اصلی مدل کسب و کار ناپایدار تدوین گردید ( بوکِن و همکاران، 2014 ) تا آنچه در آن زمان، رشته هایی ناهمخوان از تحقیقات بود در کنار یکدیگر قرار گیرد و درباره اینکه کدام اَنواع مدل کسب و کار ممکن است پیامدهای پایدارتری برای محیط زیست و جامعه را تسهیل یا ارائه کند، درحالیکه همچنان پایداری زیست محیطی را به ارمغان می آورد، یک درک یکپارچه فراهم گردد. مقاله مذکور، بطور گسترده ای در داخل جامعه پایداری صنعتی، مورد اِستناد قرار گرفت ( لِموس- آگویلار و همکاران، 2019؛ نصرت آبادی و همکاران، 2019؛ پیِرونی و همکاران، 2019 )، در عین حال که، علاقه به نوآوری در مدل کسب و کار برای دستیابی به پایداری، بین دانشگاهیان، سیاستگذاران، و کارشناسان، رشد زیادی یافته است ( لودِک- فروند و دِمبِک، 2017؛{گزارش} پایداری، 2015 ).

Academic and business interest in sustainable business models (SBMs) as a potential solution to pressing global sustainability issues has grown significantly over the past decade. Yet, to date sectoral progress on business model innovation has been insufficient to address much of the social and environmental harm caused by, or facilitated by industry, and progress against the UN Sustainable Development Goals (SDGs) has been disappointing. This study investigates the following research question: What are the dominant “unsustainable business model” types per sector that institutionalise social and environmental harm, and hold back progress on the SDGs, and what are the potential sustainable business model responses? This paper first investigates the dominant unsustainable business model types and potential sustainable business model solutions per key sector. Based on this analysis, a comprehensive overview of nine dominant unsustainable business model (UBM) archetypes and potential sustainable business responses are developed. The UBM archetypes are: 1) Environmental resource exploitation and waste; 2) Human resource exploitation and waste; 3) Economic exploitation; 4) Unhealthy or unsustainable offering; 5) Quantity over quality and value; 6) Addictive consumption pattern; 7) Complex opaque global value chain; 8) Short-term shareholder – not stakeholder value and 9) Financing and supporting unsustainable practices. Furthermore, a hierarchy of sustainable business model responses is introduced, showing the need for business to develop multiple initiatives, and a recognition that the focus for SBM innovation should be to some extent sector specific. Finally, directions for future research to transform dominant unsustainable business models are provided. Introduction: Sustainable business models have been positioned as a key enabler for addressing systemic societal and environmental issues in a business context (Stubbs and Cocklin, 2008), and tackling institutionalised unsustainability (Bocken and Geradts, 2020; Ritala et al., 2021). In 2014, a typology of sustainable business model archetypes was developed (Bocken et al., 2014) to bring what were then disparate strands of the literature together to provide a unified understanding of what types of business model might facilitate or deliver more sustainable outcomes for the environment and society, while still delivering economic sustainability. The article has been widely cited within the industrial sustainability community (Lemus-Aguilar et al., 2019; Nosratabadi et al., 2019; Pieroni et al., 2019), and at the same time, there has been a huge growth in interest in business model innovation for sustainability within academia, policymakers, and practitioners (Lüdeke-Freund and Dembek, 2017; Sustainability, 2015).