دانلود ترجمه مقاله سیستم های کنترل مدیریت و مدیریت سود واقعی

1. مقدمه 2. پیشینه مفهومی و مروری بر مقالات 3. فرمولاسیون فرضیات 4. روش ها 5. نتایج 6. نتیجه گیری

چکیده – در این مقاله، یک جنبه کمتر مطالعه شده از «سیستم های کنترل مدیریت» (MCS)؛ و پیوندهای آنها با مدیریت سود واقعی را مورد بررسی قرار می دهیم. پیشنهاد می کنیم که استفاده تعاملی از MCS از مدیریت در شناسایی، ارزیابی، انتخاب و پیاده سازی اقدامات حقیقی که از لحاظ مفهومی در دسته «مدیریت درآمد واقعی» (REM) قرار می گیرند، حمایت می کند. پیش بینی می شود که استفاده از MCS تعاملی، اقدامات REM مدیریتی را ارتقا می دهد که این امر تمرکز سازمان بر اهداف استراتژیک خود را حفظ می کند و باعث عملکرد بهتر در آینده می شود. در اینجا، مدل پژوهشی خود را به صورت تجربی با مطالعات پیمایشی و داده های بایگانی، مورد آزمون قرار می دهیم. نتایج، پیش بینی های ما را تایید می کنند. در آخر، نقش اهرم های کنترل دیگر را مورد بررسی قرار می دهیم. مقدمه: در این مقاله، پیوندهای بین استفاده تعاملی از سیستم های کنترل مدیریت (MCS) و مدیریت سود واقعی (REM) را مورد بررسی قرار می دهیم. REM، به معنای اقدامات واقعی صورت گرفته برای مدیریت درآمدها می باشد که زمان بندی و ساختار سرمایه گذاری، بهره برداری و تامین مالی مبادلات را تغییر می دهد (شیپر، 1989؛ ورست، 2016). نمونه هایی از این اقدامات شامل کاهش مخارج R&D و تبلیغات، ارائه شرایط اعتبار جسورانه، فروش دارایی ها، اضافه تولید یا بازخرید سهام می باشند (برای مثال، بوشی، 1998؛ گراهام و همکاران، 2005؛ رویچوددوری، 2006؛ علی و ژانگ، 2015). مطالعات قبلی، شواهدی قوی حاصل کرده اند که مدیران اقدامات REM را بکار می گیرند تا به اهداف درآمدی دست یابند. مجموعه مقالات مربوط به حسابداری مالی، توجه بسزایی به مدیریت درآمد داشته اند و عموماً چنین شیوه هایی را دربرگیرنده پیامدهای مضر می دانند (دیشو و همکاران، 2010)، اما مجموعه رو به رشدی از پژوهش ها، هم مزایای REM را گزارش داده اند و هم مواردی را بیان کرده اند که در آنها REM می تواند تخریب کننده ارزش باشد. گانی (2010) در می یابد که شرکت هایی که به REM مبادرت می ورزند تا فقط به اهداف درآمدی برسند، عملکرد آتی نسبتاً بهتری دارند و ممکن است به اهداف درآمدی خود برسند یا نه. این یافته ها توسط بوجراج و همکاران (2009) به چالش کشیده شدند، زیرا عملکرد بازاری بلندمدت ضعیفتر شرکت هایی را دریافتند که از REM برای رسیدن به اهداف درآمدی خود استفاده می کنند. براساس این یافته های پراکنده و متناقض در مورد پیامدهای اقدامات REM، یک سوال در مورد نقش MCS در حمایت از مدیران در تصمیم گیری و انجام این اقدامات، به ذهن خطور می کند. در این مقاله، بررسی می کنیم که آیا استفاده تعاملی از MCS از مدیریت (مدیران) در (1) انجام اقدامات برای رسیدن به اهداف درآمدی که از لحاظ مفهومی در دسته REM قرار می گیرند، حمایت می کنند یا خیر و (2) آیا REM از نظر بهبود عملکرد سازمانی، موفق آمیزتر می شود یا خیر.

We examine an unexplored side of management control systems (MCS): their links with real earnings management. We propose that interactive use of MCS supports management in identifying, evaluating, selecting, and implementing real actions that conceptually would be classified as real earnings management (REM). Interactive MCS use is predicted to enhance managerial REM actions that retain the focus of the organization on its strategic objectives, leading to higher future performance. We test our research model empirically with survey and archival data. The results support our predictions. Finally, we explore the role of other levers of control. Introduction: We examine the links between the interactive use of management control systems (MCS) and real earnings management (REM).1 REM refers to real actions taken to manage earnings that alter the timing and structure of investment, operating, and financing transactions (Schipper, 1989; Vorst, 2016). Examples of these actions include reducing R&D and advertising expenditures, offering aggressive credit terms, selling assets, overproducing, or repurchasing stock (e.g., Bushee, 1998; Graham et al., 2005; Roychowdhury, 2006; Ali and Zhang, 2015). Prior work provides mounting evidence that managers take REM actions to meet earnings targets. The financial accounting literature has devoted significant attention to earnings management, and generally views such practices as having adverse consequences (Dechow et al., 2010), but a growing body of research documents both benefits of REM and cases where REM can be value destroying.2 Gunny (2010) finds that firms that engage in REM to just meet earnings targets have relatively better subsequent performance than firms that do not engage in REM and miss or just meet their earnings targets. These findings are challenged by Bhojraj et al. (2009), who finds lower long-term market performance for firms that use REM to meet their earnings targets. Against this backdrop of mixed findings on the consequences of REM actions, a question arises as to the role of MCS in supporting managers in making decisions and taking these actions. In this paper, we examine whether the interactive use of MCS supports management in (i) taking real actions to meet earnings targets and that conceptually would be classified as REM, and (ii) making REM more successful in terms of improved organizational performance.