دانلود ترجمه مقاله تاثیر آموزش عالی بر قصد کارآفرینی و سرمایه انسانی

1. مقدمه 2. مروری بر مقالات و فرضیه ها 3. روش تحقیق 4. نتایج 5. بحث و بررسی 6. نتیجه گیری

هدف: هدف این مطالعه، بررسی تاثیر آموزش عالی بر پیدایش قصد کارآفرینی (EI) و سرمایه انسانی (HC) به عنوان یک مولفه از سرمایه فکری (IC) است که قویاً بر فرآیند کارآفرینی تاثیر می گذارد. طراحی/روش تحقیق/رویکرد: براساس یک مرور ادبی، یک مدل نظری که بر نظریه رفتار برنامه ریزی تاکید دارد، برای تایید تاثیر آموزش عالی بر توسعه EI و HC، تعریف شد. برای رسیدن به این هدف، روش مدل سازی معادله ساختاری برای دو نمونه از دانشجویان و دانشگاهیان بکار گرفته شد که اینها از نظر سطح آموزش و مشخصات فعالیت های آموزش کارآفرینی با هم تفاوت دارند. یافته ها: نتایج اصلی نشان می دهند که تفاوت های معناداری بین دو نمونه ملاحظه شده وجود دارد. بخصوص اینکه، سطح و مشخصات خاص آموزش کارآفرینی، عوامل کلیدی برای توسعه EI و HC هستند. دلالت های عملی: این پژوهش می تواند برای دانشگاهها و سیاست گذاران مفید باشد. دانشگاه ها باید توجه بیشتری به آموزش و دروس کارآفرینی عملی و فعالیت های همکاری (پروژه ها، ابتکار عمل ها، عملکردها) ، هم برای دانشجویان (رسالت اول) و دانشگاهیان در انگیزش دادن به کارآفرینان (رسالت سوم) برای ترغیب پیدایش EI و HC، صرف کنند. برای سیاست گذاران، این مطالعه، نیاز به تعریف دستورالعمل های سیاستی و چارچوب هایی برای پشتیبانی از برنامه ها و فعالیت های آموزشی دانشگاه ها، برای تقویت فرآیند کارآفرینی را توصیه می کند، بگونه ای که بتوانند هماهنگ با EU و سیاست های کارآفرینی ملی باشند. اصالت/ارزش: این پژوهش اکتشافی، هدفش مشارکت در بحث علمی با رفع خلاء دانش ناشی از تعداد بسیار محدود مطالعات، و تحلیل اینکه آیا EI می تواند میانجی گر رابطه بین آموزش عالی و HC به عنوان یک مولفه IC باشد یا خیر، است.

Purpose: The purpose of this paper is to investigate the impact of higher education on the emergence of entrepreneurial intention (EI) and human capital (HC) as a component of intellectual capital (IC) that strongly influences the entrepreneurial process. Design/methodology/approach: On the basis of a literature review, a theoretical model that is focused on the theory of planned behaviour was defined to verify the impact of higher education on the development of EI and HC. To this end, the structural equation modelling methodology was applied to two samples of students and academics, which differ each other in terms of both education level and specific characteristics of entrepreneurship education activities. Findings: The main results show that there are significant differences between the two considered samples. In particular, the level and specific characteristics of entrepreneurial education are the key factors for the development of EI and HC. Practical implications: The research may be of relevance for universities and policy makers. Universities must devote more attention to training and practice-oriented entrepreneurial courses and collateral activities (projects, initiatives, actions), both for students (first mission) and academic aspiring entrepreneurs (third mission) to encourage the emergence of EI and HC formation. For policy makers, this study suggests the need to define policy guidelines and frameworks to support universities’ educational programmes and activities to strengthen the entrepreneurial process, so that they can be consistent with the EU and national entrepreneurship policies. Originality/value: This explorative research intends to contribute to the scientific debate by filling the knowledge gap that is due to the very limited number of studies that analyse whether and how EI can mediate the relationship between higher education and HC as an IC component.