دانلود ترجمه مقاله دانش برند و عملکرد برند غیر مالی در رستوران های سبز

1. مقدمه 2. مروری بر مقالات 3. روش تحقیق 4. نتایج 5. بحث و بررسی و دلالت ها 6. نتیجه گیری و پیشنهادات

چکیده – تجارت رستوران داری به دلیل توانایی آن در کمک به کاهش بسیاری از اثرات منفی زیست محیطی به شدت مورد توجه قرار گرفته است. جهت توسعه یک مزیت رقابتی، رستوران های سبز ممکن است یک استراتژی برند سازی نوآورانه را اتخاذ کنند. مدیریت بازاریابی مشخص می کند که درک نگرش برند در استراتژی های بازاریابی ضروری است. مطالعات به بررسی رابطه بین دانش برند و عملکرد برند غیر مالی پرداخته است. با این حال، هنوز نحوه تاثیر نگرش برند رستوران سبز بر این رابطه مشخص نیست. اهداف این مطالعه پر کردن این شکاف تحقیقاتی با شناسایی ترکیب و ساختار نگرش برند در رستوران های سبز تایوان و بررسی اثرات واسطه ای نگرش برند بر رابطه بین دانش برند و عملکرد برند است. یافته های این مطالعه دانش فعلی درباره نقش نگرش برند در صنعت رستوران های سبز تایوان را گسترش می دهد. در عمل، پیشنهاد شده که مدیریت رستوران سبز باید دانش شناخته شده برند را به منظور تشخیص نگرش های برند و تقویت عملکرد برند توسعه دهد. مقدمه: در این بازار غیرقطعی و جهانی، صنعت رستوران داری با فشار رقابتی فوق العاده زیادی روبروست. تصمیم انتخاب مصرف کنندگان، وضعیت دشواری را برای اپراتورهای رستوران به منظور متمایز کردن آن ها از رستوران های معمولی ایجاد کرده است. از دیدگاه بازاریابی، سبز بودن یک عامل حیاتی به منظور بقاء برخی کسب و کارهاست (شوبرت و همکاران، 2010). کسب و کار رستوران داری نیز به دلیل توانایی آن در کمک به کاهش بسیاری از اثرات منفی زیست محیطی (مانند کاهش زباله جامد یا صرفه جویی در مصرف آب و انرژی) مورد توجه قرار گرفته است. توجه به این مساله خاص از ملاحظات زیست محیطی و اجتماعی همزمان با رشد و توسعه رستوران های سبز صورت گرفت (هوریتز، 2008). برخی شواهد نشان می دهد که مشتریان محصولات سبز را بر اساس این که آیا این محصولات آسیب کمتری به محیط زیست وارد می کند، انتخاب می کنند (هان و همکاران، 2009، دی پرترو و همکاران، 2013، کیم و همکاران، 2015، سوکیند، 2014). مطالعات اخیر پیشنهاد می دهد که شیوه های سبز می تواند هزینه های عملیاتی را کاهش داده (شوبرت و همکاران، 2010، سوسکیند، 2014)، باعث بهبود تصویر شرکت تجاری و رتبه بندی مشتری (هیو و همکاران، 2010، نامکونگ و جان، 2013، پیرسیگن و همکاران، 2014)، افزایش رضایت مشتری، اهداف خرید و تبلیغات دهان به دهان (باردر و دیال، 2014، ویو و همکاران، 2016) و مهم تر از همه، تقویت موفقیت بلند مدت عملکرد مالی شرکت ها (سینگال، 2014) گردد. هیو و همکارانش (2010) نیز پیشنهاد کردند که روند رو به رشدی در این زمینه که مشتریان به تدریج آگاهی زیست محیطی خود را نسبت به مفهوم رستوران های سبز افزایش می دهند، وجود دارد. بنابراین، اعتقاد بر این است که رستوران های سبز بتوانند از برند سازی سبز به عنوان یک استراتژی رقابتی جهت متمایز کردن خود از رقباء در بازار استفاده کنند.

The restaurant business has been increasingly recognized for its ability to help mitigate many negative environmental impacts. To develop a competitive advantage, green restaurants may adopt an innovative branding strategy. Marketing management recognizes that understanding brand attitude is critical for marketing strategies. Studies have examined the relationship between brand knowledge and non-financial brand performance. However, it remains unclear how the green restaurant brand attitude affects this relationship. This study aims to fill this research gap by identifying the composition and structure of the brand attitude in Taiwan’s green restaurants and examining the mediating effects of brand attitude on the relationship between brand knowledge and brand performance. The findings of this study broaden and deepen the current knowledge of the role of brand attitude in Taiwan’s green restaurant industry. In practice, it is suggested that green restaurant management should develop well-known brand knowledge to form brand attitudes and foster brand performance. Introduction: In this increasingly globalized and uncertain market, the restaurant industry is facing tremendous competitive pressure. The consumer’s selection decision presents a difficult situation for restaurant operators to differentiate from seemingly the same restaurant choices. From the marketing perspective, being “green” has been a critical factor to survive for some businesses (Schubert et al., 2010). The restaurant business also has been increasingly recognized for its ability to help mitigate many negative environmental impacts (e.g., reducing solid waste or conserving water and energy). The attention of this particular issue of environmental and social considerations coincides with the growth and development of green restaurants (Horovitz, 2008). Some evidence has shown that consumers choose green products based on whether they are less harmful to the environment (Han et al., 2009; DiPietro et al., 2013; Kim et al., 2015; Susskind, 2014). Recent studies have also suggested that green practices can reduce operational costs (Schubert et al., 2010; Susskind, 2014), improve a business’ corporate image and customer ratings (Hu et al., 2010; Namkung and Jang, 2013; PeiróSignes et al., 2014), increase consumers’ satisfaction, purchasing and word-of-mouth intentions (Barber and Deale, 2014; Wu et al., 2016), and more importantly foster the long-term success of a company’s financial performance (Singal, 2014). Hu et al. (2010) also suggested that it exist a growing trend that consumers gradually increase their environmental awareness towards the concept of “green” restaurants. Therefore, it is logical to believe that green restaurants can possibly use “green” branding as a competitive strategy to differentiate from rivalries in the market.