دانلود ترجمه مقاله دیدگاه مبتنی بر منابع درباره ایجاد ارزش از طریق مدیریت معماری سازمانی

1. مقدمه 2. تحقیقات قبلی در زمینه مزایای EAM و ارزش آفرینی 3. نظریه منبع محور به عنوان چشم اندازی برای مطالعات EAM 4. روش تحقیق 5. یافته ها 6. بحث و بررسی 7. نتیجه گیری

چکیده – مطالعه ما با ارائه دادن یک مدل نظریه محور و تائید شده به لحاظ تجربی برای تبیین نمودن نحوه تحقق یافتن مزایای مدیریت معماری سازمانی به گفتمان نوبنیاد پیرامون مزایای مدیریت معماری سازمانی کمک می کند. با بهره گیری از نظریه مبتنی بر منابع، و براساس نگرش های تجربی حاصل از 8 مطالعه موردی، پی بردیم که مدیریت معماری سازمانی به خودیِ خود مزیت آفرین نیست، بلکه تنها در صورتی ارزش خلق می کند که یک سازمان، چهار قابلیت مرتبه دوم به لحاظ مدیریت معماری سازمانی- شامل، مدل سازی معماری سازمانی، برنامه ریزی معماری سازمانی، اجرایی سازی معماری سازمانی، و راهبری معماری سازمانی- را توسعه دهد. این یافته که منابع مدیریت معماری سازمانی پتانسیل خود را تنها هنگام شکل گرفتن قابلیت های مدیریت معماری سازمانی تحقّق می بخشند، رویه شناخته شده برای آغاز کردن مدیریت معماری سازمانی به عنوان یک تلاش برای مدل سازی و مستندسازی را با تردید روبه رو می سازد. مقدّمه: مدیریت معماری سازمانی در اواخر دهه 80 میلادی و بعد از آنکه زَکمن [1] مفاهیم معماری را از مهندسی ساخت برای طرّاحی و برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی شرکت ها اعمال نمود، به عنوان یک رشته علمی تکامل پیدا کرد. مدیریت معماری سازمانی از دیدگاه یکپارچه نسبت به سازمان از منظر کسب و کار و فنّاوری اطّلاعات، وضعیت آینده آن، و راه رسیدن به آنجا حمایت می کند [2]. عقیده بر این است که برنامه ریزی ساختاریافته و تصمیم سازی بهبود یافته مبتنی بر مدل های معماری سازمانی، مزایای گوناگونی، شامل یک فنّاوری اطلاعاتی همسو و، در نتیجه، افزایش یافتن عملکرد شرکت را به ارمغان می آورد [3،4]. بویژه، پژوهش های موجود به اثرات مثبت بر مدیریت سبد پروژه، انطباق نظارتی، کاهش یافتن ریسک، کاهش یافتن هزینه های فنّاوری اطلاعات، و سایر موارد اشاره دارد [5]. اخیراً، مدیریت معماری سازمانی به طور فزاینده ای برای تسهیل و رهنمود کردن تحول کسب و کار بکار گرفته شده [6-8]، و از اینرو به یک ابزار مهم برای سازمان هایی که مسیر تحول دیجیتال را در پیش می گیرند، مبدّل گردیده است.

Our study contributes to the nascent discourse on enterprise architecture management (EAM) benefits by proposing a theory-led, empirically validated model to explain how EAM benefits unfold. Drawing on the resource-based theory, and based on empirical insights from 8 case studies, we find that EAM does not create benefits per se, but only creates value if an organization develops four second-order EAM capabilities – EA modeling, EA planning, EA implementation, and EA governance. The discovery that EAM resources only unfold their potential when forming EAM capabilities casts doubt on the established practice of initiating EAM as a modeling and documentation endeavor. Introduction: Enterprise architecture management (EAM) evolved as a discipline in the late 1980s after Zachman [1] had applied architecture concepts from constructional engineering to design and plan corporate information systems (IS). EAM advocates an integrated view of the enterprise from a business and IT perspective, its to-be state, and the way to get there [2]. The structured planning and improved decision-making based on enterprise architecture models are presumed to provide various benefits, including an aligned IT and, consequently, increased firm performance [3,4]. In particular, existing research points toward positive effects on project portfolio management, regulatory compliance, risk mitigation, IT cost reduction, and others [5]. More recently, EAM has increasingly been applied to facilitate and guide business transformation [[6], [7], [8]], thus making it an important instrument for organizations embarking on a digital transformation journey.