دانلود ترجمه مقاله نظریه در برابر عمل در ارزیابی زیست محیطی استراتژیک

1. مقدمه 2. روش پژوهش 3. نتایج 4. اقدامات فعلی در SEA گزارش شده 5. استنباط SEA 6. بحث و بررسی 7. نتیجه گیری

چکیده – آیا نظریه ارزیابی زیست محیطی استراتژیک (SEA) می‌ تواند مقدم بر زمان خود گشته و از عمل خود جدا گردد؟ این مقاله در جستجوی این پرسش تحقیقاتی پیشرو، تکامل یافته است. طی سالها گفتمان در مورد SEA، تغییر تدریجی حاصل از تفکر فن سالارانه و عقل گرا را تجربه می‌ کند که منشا آن را به رویکردهای استراتژیک تر و مفاهیم یکپارچه تثبیت نموده است، که از اواسط دهه 1990 پیشنهاد شده ‌است. در این مقاله ما نتایج تجزیه و تحلیل خود از تفکر بین المللی و تجربه عملی با SEA را به اشتراک می ‌گذاریم. نتایج نشان می ‌دهند که در مقایسه با تفکر پیشرفته پشتیبانی کننده از تغییر ذکر شده، عملکرد SEA بسیار آهسته تغییر می‌ کند. عملکرد فعلی SEA نشان می‌ دهد که هنوز عمدتا ریشه در منطق ارزیابی اثرات زیست محیطی (EIA) پروژه دارد. این امر به شدت به الزامات قانونی و نظارتی محدود است و انگیزه کاربرد آن همچنان تحویل گزارشهای زیست محیطی (یا نهایی) برای برآورده کردن الزامات قانونی است. حتی با وجود اینکه تفکر نظری SEA پیشرفته، پتانسیل خود برای کمک به تصمیم گیری برای آینده نگری، تغییر چارچوب ذهنی و منطق تصمیم‌ گیری برای مقابله با چالشهای پایداری و افزایش ارزش‌ های اجتماعی را طلب می‌ کند، ما به یک رابطه ضعیف بین توسعه نظری SEA و عملکرد آن اشاره می ‌کنیم. چرا این امر روی می دهد؟ کدام عوامل این سکون ظاهری و مقاومت در برابر تغییر را در عملکرد SEA توضیح می‌ دهند؟ به نظر می‌ رسد که نتایج تاثیر فرضیات، درک، مفاهیم و باورهای موجود در استفاده از SEA را بیان می کنند که به نوبه خود حساسیت سیاسی ابزار را نشان می‌ دهند.

Could the theory of Strategic Environmental Assessment (SEA) be ahead of its time and decoupled from its practice? This paper evolved in search for this leading research question. Over the years the discourse on SEA experienced a gradual shift from the technocratic and rationalist thinking that supported its origin to more strategic approaches and integrated concepts, suggested since the mid 1990's. In this paper we share the results of our analysis of international thinking and practical experience with SEA. Results reveal that SEA practice changes very slowly when compared to advanced thinking supporting the noted shift. Current SEA practice shows to be still predominantly rooted in the logic of projects' environmental impact assessment (EIA). It is strongly bound to legal and regulatory requirements, and the motivation for its application persists being the delivery of environmental (or final) reports to meet legal obligations. Even though advanced SEA theoretical thinking claim its potential to help decisions to look forward, change mind-sets and the rationale of decision-making to meet sustainability challenges and enhance societal values, we note a weak relationship between the theoretical development of SEA and its practice. Why is this happening? Which factors explain this apparent inertia, resistance to change, in the SEA practice? Results appear to demonstrate the influence of assumptions, understandings, concepts, and beliefs in the use of SEA, which in turn suggest the political sensitivity of the instrument.