دانلود ترجمه مقاله درمان ترکیبی تلاپرویر برای عفونت ویروس هپاتیت C
عنوان فارسی |
درمان ترکیبی تلاپرویر با پاسخ به درمان برای عفونت ویروس هپاتیت C |
عنوان انگلیسی |
Response-Guided Telaprevir Combination Treatment for Hepatitis C Virus Infection |
کلمات کلیدی : |
  نرخ واکنش وﻳﺮوﻟﻮژﻳﻚ پایدار؛ عفونت مزمن با ویروس هپاتیت C |
درسهای مرتبط | پزشکی؛ گوارش و عفونی |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی : 11 | نشریه : NEJM |
سال انتشار : 2011 | تعداد رفرنس مقاله : 11 |
فرمت مقاله انگلیسی : PDF | نوع مقاله : ISI |
پاورپوینت :
ندارد سفارش پاورپوینت این مقاله |
وضعیت ترجمه مقاله : انجام شده و با خرید بسته می توانید فایل ترجمه را دانلود کنید |
1. مقدمه 2. روش ها 3. نتایج 4. بحث و بررسی
چکیده – سابقه تحقیق: بیماران مبتلا به ژنوتیپ 1 عفونت مزمن ویروس هپاتیت C اغلب نیازمند 48 هفته تیمار ریباویرین– پگینترفرون برای دستیابی به واکنش وﻳﺮوﻟﻮژﻳﻚ پایدار می باشند. ما یک آزمایش هم سطح را به منظور مقایسه نرخ واکنش وﻳﺮوﻟﻮژﻳﻚ پایدار در میان بیماران دریافت کننده ی دو دوره درمانی طراحی کردیم. روش ها: ما بیماران مبتلا به عفونت مزمن با ژنوتیپ 1 HCV که قبلا هیچ گونه تیماری را دریافت نکرده بودند، برای مطالعه در نظر گرفتیم. همه ی بیماران دوز 750 میلی گرم تلاپرویر را هر 8 ساعت، دوز 180 میکروگرم پگینترفرون آلفا – a2 را هر هفته و 1000 تا 1200 میلی گرم ریباویرین به صورت روزانه و به مدت 12 هفته و به دنبال آن پگینترفرون– ریباویرین را دریافت کردند. بیمارانی که دارای واکنش وﻳﺮوﻟﻮژﻳﻚ سریع هستند (سطوح HCV RNA غیرقابل تشخیص در هفته های 4 و 12) به صورت تصادفی بعد از هفته 20 تحت درمان دوگانه به مدت بیش از 4 هفته T12PR24) یا بیش از 28 هفته (T12PR48) قرار گرفتند. بیماران بدون واکنش وﻳﺮوﻟﻮژﻳﻚ سریع تحت درمان با T12PR48 قرار گرفتند. نتایج: از بین 540 بیمار، مجموع 352 (65 درصد) بیماران دارای واکنش وﻳﺮوﻟﻮژﻳﻚ سریع بودند. نرخ کلی واکنش وﻳﺮوﻟﻮژﻳﻚ پایدار 72 درصد بود. در میان 322 بیمار با واکنش وﻳﺮوﻟﻮژﻳﻚ سریع که به صورت تصادفی در این مطالعه به کار گرفته شدند، 149 (92 درصد) در گروه T12PR24 و 140 (88 درصد) در گروه T12PR48 دارای واکنش وﻳﺮوﻟﻮژﻳﻚ پایدار (تفاوت مطلق، 4 درصد نقاط، فاصله اطمینان 2- تا 11)، بودند. عوارض جانبی شامل بثورات پوستی (در 37 درصد بیماران، به صورت شدید در 5 درصد از بیماران) و کم خونی (در 39 درصد، به صورت شدید در 6 درصد بیماران) بود. قطع مصرف همه ی داروهای مورد مطالعه بر اساس عوارض جانبی آن ها در 18 درصد بیماران به طور کلی و همچنین در 1 درصد بیماران (همه ی آن هایی که به صورت تصادفی قرار شدند) در گروه T12PR24 و 12 درصد بیمارانی که به صورت تصادفی در گروه T12PR48 قرار داشتند، انجام شد (P<0.001). نتیجه گیری: در این مطالعه، در میان بیماران با عفونت مزمن HCV که قبلا تحت هیچ گونه درمانی قرار نگرفته بودند، رژیم درمانی پگینترفرون–ریباویرین به مدت 24 هفته با تلاپرویر برای 12 هفته اول، نسبت به همان رژیم برای 48 هفته در بیماران با HCV RNA غیرقابل تشخیص در هفته های 4 و 12، با واکنش وﻳﺮوﻟﻮژﻳﻚ سریع در تقریبا دو سوم بیماران بهتر بود.
BACKGROUND: Patients with chronic infection with hepatitis C virus (HCV) genotype 1 often need 48 weeks of peginterferon–ribavirin treatment for a sustained virologic response. We designed a noninferiority trial (noninferiority margin, −10.5%) to compare rates of sustained virologic response among patients receiving two treatment durations. METHODS: We enrolled patients with chronic infection with HCV genotype 1 who had not previously received treatment. All patients received telaprevir at a dose of 750 mg every 8 hours, peginterferon alfa-2a at a dose of 180 μg per week, and ribavirin at a dose of 1000 to 1200 mg per day, for 12 weeks (T12PR12), followed by peginterferon–ribavirin. Patients who had an extended rapid virologic response (undetectable HCV RNA levels at weeks 4 and 12) were randomly assigned after week 20 to receive the dual therapy for 4 more weeks (T12PR24) or 28 more weeks (T12PR48). Patients without an extended rapid virologic response were assigned to T12PR48. RESULTS: Of the 540 patients, a total of 352 (65%) had an extended rapid virologic response. The overall rate of sustained virologic response was 72%. Among the 322 patients with an extended rapid virologic response who were randomly assigned to a study group, 149 (92%) in the T12PR24 group and 140 (88%) in the T12PR48 group had a sustained virologic response (absolute difference, 4 percentage points; 95% confidence interval, −2 to 11), establishing noninferiority. Adverse events included rash (in 37% of patients, severe in 5%) and anemia (in 39%, severe in 6%). Discontinuation of all the study drugs was based on adverse events in 18% of patients overall, as well as in 1% of patients (all of whom were randomly assigned) in the T12PR24 group and 12% of the patients randomly assigned to the T12PR48 group (P<0.001). CONCLUSIONS: In this study, among patients with chronic HCV infection who had not received treatment previously, a regimen of peginterferon–ribavirin for 24 weeks, with telaprevir for the first 12 weeks, was noninferior to the same regimen for 48 weeks in patients with undetectable HCV RNA at weeks 4 and 12, with an extended rapid virologic response achieved in nearly two thirds of patients.
بخشی از ترجمه مقاله (صفحه 17 فایل ورد ترجمه)
محتوی بسته دانلودی:
PDF مقاله انگلیسی ورد (WORD) ترجمه مقاله به صورت کاملا مرتب (ترجمه شکل ها و جداول به صورت کاملا مرتب)
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.