دانلود ترجمه مقاله توسعه پایدار: آینده مشترک ما بازنگری شد

1. مقدمه 2. ابعاد اصلی توسعه پایدار 3. فضای توسعه پایدار 4. داده های کشور 5. بحث در مورد نتایج 6. پیامدهای سیاست

چکیده – تعریف روشنی از توسعه پایدار برای هدایت سیاستمداران در حل چالش ها در سطوح جهانی یا منطقه ای وجود ندارد. در عوض، استفاده از این مفهوم، به طور فزاینده ای ویژگی های اجتماعی مطلوب راه حل ها برای مشکلات محلی و سطح پروژه را منعکس می کند، اما توجه به چالش های جهانی را نادیده می گیرد. ما به تعریف اولیه توسعه پايدار استفاده شده در گزارش بروندلند بازمی گردیم و یک روش ارزیابی برای تعیین اینکه آیا در حال حاضر کشورها ارزش آستانه ای چهار بعد مهم را برآورده می کنند یا خیر را پیشنهاد می کنیم: حفظ پایداری بوم شناختی بلندمدت، تامین نیازهای اساسی و همچنین ترویج تساوی بین نسلی و درون نسلی است. همچنین شاخص ها و ارزش آستانه ای برای هر یک از این ابعاد را تعریف می کنیم؛ علاوه بر این، ما نشان می دهیم که چگونه 167 کشور در انجام این ارزش آستانه ای مقایسه می شوند. در حال حاضر هیچ کشوری تمامی چهار آستانه را برآورده نمی کند. با اینحال، ما پیشنهاد می کنیم که با استفاده از تکنولوژی و تغییرات رفتاری، دستیابی به ارزش آستانه ای تا سال 2030 امکانپذیر می باشد.

No clear definition of sustainable development exists to guide politicians in solving challenges at the global or regional levels. Rather, the concept's use has increasingly reflected socially desirable attributes of solutions to local- and project-level problems, but these ignore the global challenges that the concept was meant to address. We return to the original definition of sustainable development used in the Brundtland Report and suggest an assessment method to determine whether countries currently meet the threshold values of four equally important primary dimensions: safeguarding long-term ecological sustainability, satisfying basic needs, and promoting intragenerational and intergenerational equity. We also define indicators and threshold values for each of these dimensions; in addition, we show how 167 countries compare in meeting these threshold values. Currently, no country meets all four thresholds. Even so, we propose that, with the use of technology and behavioural changes, it will be possible to reach the threshold values by 2030.