دانلود ترجمه مقاله کارآیی اساسی ارزیابی زیست محیطی استراتژیک در برنامه‌ ریزی شهری

1. مقدمه 2. مرور کلی از عناصر مربوط به سیستم های SEA ایتالیایی و اسپانیایی 3. روش ها 4. نتایج 5. بحث و بررسی 6. نتیجه گیری

چکیده – ما کارآیی اساسی ارزیابی زیست محیطی استراتژیک (SEA) برنامه ‌ریزی شهری در ایتالیا و اسپانیا را با نگاه به تغییرات ایجاد شده در برنامه اصلی به عنوان نتیجه ‌ای از فرآیند SEA بررسی نمودیم. قوانین SEA ایتالیا و اسپانیا یک سازمان SEA را وضع می ‌کنند که متفاوت از آن چیزی است که برنامه و گزارش زیست محیطی را شرح می ‌دهد. این سازمان مسئول نظارت بر فرآیند SEA و صدور بیانیه نهایی حاوی دستورها و فرامین مربوط به مسایل زیست محیطی است که باید در این برنامه به عنوان پیش نیازی برای تصویب آن اجرا شوند. پس از بررسی نمونه ‌ای از SEA در این دو کشور، ما دریافتیم که در اکثر موارد سازمان SEA به تغییرات نیاز دارد، با وجود این حقیقت که این برنامه‌ ها یک ارزیابی زیست محیطی را تجربه نموده اند. نتایج همچنین نشان می ‌دهد که ترتیبات قانونی و به طور خاص سطح استقلال سازمان SEA (که در ایتالیا و اسپانیا در سطح منطقه‌ ای معین می ‌شود) بر کیفیت و کمیت تغییرات درخواست ‌شده تاثیر می ‌گذارد. در مناطقی که در آن سازمان SEA در یک سطح بالاتر در سلسله مراتب برنامه ‌ریزی ایجاد می‌ شود، تغییرات اساسی تر از جمله معیارهای کاهش و جبران بیشتر احتمال نیاز دارند. در مقابل، در مناطقی که یک رویکرد سازمان فرعی در جایگاه مناسب خود قرار دارد، یعنی سازمان SEA در همان شهرداری ایجاد می‌ شود که طرح را توضیح می ‌دهد، اغلب تغییرات اساسی کمتری مورد نیاز است. ما نتیجه می ‌گیریم که در زمینه های اسپانیایی و ایتالیایی، از لحاظ عملکرد زیست‌ محیطی برنامه های شهری، یک SEA موثرتر، توسط ترتیبات سازمانی پشتیبانی می شود که یک سازمان SEA را فراهم می آورد که آشکارا جدا و کاملا مستقل از سازمان برنامه ریزی هست.

We investigated the substantive effectiveness of Strategic Environmental Assessment (SEA) of urban planning in Italy and Spain, by looking at the changes made to the original plan as a result of the SEA process. The Italian and Spanish SEA legislations establish an SEA Authority, different from the one that elaborates the plan and the Environmental Report. This authority is in charge of supervising the SEA process and issuing a final statement containing directions and prescriptions on environmental issues to be implemented in the plan as a prerequisite for its approval. After having reviewed a sample of SEA in these two countries, we found that in the great majority of cases the SEA authority required some changes, despite the fact that the plans had undergone an environmental assessment. Results also indicate that the legal arrangements, and in particular the level of independence of the SEA authority (which in Italy and Spain is determined at the regional level), affect the quality and quantity of requested changes. In regions where the SEA Authority is established at a higher level in the planning hierarchy, more substantial changes tended to be required, including more mitigation and compensation measures. On the contrary, in regions where a subsidiary approach is in place, i.e. the SEA authority is established within the same municipality that elaborates the plan, less substantial modifications are more often required. We conclude that in the Spanish and Italian contexts a more effective SEA, in terms of environmental performance of urban plans, is supported by institutional arrangements that provide for an SEA Authority clearly separated and fully independent from the planning Authority.