دانلود ترجمه مقاله یک بررسی از مدل های برنامه ریزی استراتژیک توسعه یافته در 50 سال گذشته

1. مقدمه 2. روش تحقیق به کار رفته در این مقاله 3. نقش برنامه ریزی 4. مدل های برنامه ریزی استراتژی توسعه یافته در 50 سال گذشته 5. عصر صنعتی – از سال های دهه 1950 تا 1970 6. عصر کارآفرینی، سال های دهه 1980 تاکنون 7. مدل های برنامه ریزی استراتژیک در سازمان های دولتی 8. بحث و بررسی و نتیجه گیری

چکیده – به طور معمول، روند تکاملی این بحث از برنامه ریزی بلندمدت تا برنامه ریزی استراتژیک در دهه 1960، از برنامه ریزی استراتژیک تا مدیریت استراتژیک در دهه 1980، و از مدیریت استراتژیک تا رهبری استراتژیک در دهه 1990 بوده است (تیلور، 1997)، با این حال، برنامه ریزی، سازمان دهی، و ایجاد استراتژی پایه های برنامه ریزی استراتژیک باید مرتبط با ساختارهای نظری مختلفی باشد که ورای مفهوم استراتژی قرار دارد (رود، گرینلی، بیتسون و لیندز، 2008). رایت، پرینگل و کرول (1994)، تئوری های ورای مدل های استراتژیک تجاری مختلف را به واسطه این موضوع معرفی کردند که مدیریت استراتژیک همیشه در حال تکامل بوده و به چارچوب های نظری مختلفی متکی است. در ادامه بررسی مطالعات اصلی انجام شده در ارتباط با مدیریت استراتژیک، این مقاله، چارچوبی را معرفی کرده که نقش برنامه ریزی را در قالب بخشی اساسی از استراتژی های سازمانی مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. این مقاله، ساختارهای تتئوریکی را مدنظر قرار داده که نقش مهمی در زمینه مدیریت استراتژیک دارند. مقایسه ای از مدل های مختلف برنامه ریزی استراتژیک انجام شده که در طول 50 سال گذشته ارائه و توسته داده شده اند. این مقاله، مفاهیم مدل های استراتژیک را به منظور تعیین چارچوبی مناسب بررسی کرده که پیاده سازی آنها در سازمان های دولتی بسیار اثربخش است.

Traditionally, the evolutionary process has catapulted “from long range planning to strategic planning in the 1960s, from strategic planning to strategic management in the 1980s and from strategic management to strategic leadership in the 1990 (Taylor, 1997). However, the planning, organizing, and strategizing that form the foundation of strategic planning must be related to the various theoretical constructs that is behind the concept of strategy (Rudd, Greenly, Beatson & Lings, 2008). Wright, Pringle & Kroll (1994) introduced the theories behind the various business strategic models by articulating that strategic management is always evolving and hinges upon a variety of theoretical frameworks. Following a critical review of seminal studies relevant to strategic management, this paper presents a framework depicting an analysis of the role of planning as an essential part of organizational strategy. It looks at the theoretical constructs that contributed to the field of strategic management. A comparison was made of the strategic planning models that were developed over the past 50 years. The paper examines the implications of the strategic model (s) to determine an appropriate framework that would be most effective in public organizations.

مدل های برنامه ریزی استراتژیک

به منظور توسعه و پیاده سازی یک طرح استراتژیک، سازمان باید بینش کاملی از اهداف و دستورالعمل های خود داشته باشد. مفاهیم مهمی که پایه های یک طرح استراتژیک را بنا می نهند به شرح زیر می باشند:

• ماموریت سازمانی: این بخش، بیانیه توافق شده توسط سازمان بوده و دلایل وجود یک سازمان را تشریح می کند. این مرحله گسترده ضروری برای ایجاد تنوع درون یک شرکت محسوب می گردد و در نتیجه باید شفاف و مختصر بوده و بیان کند که کار اصلی سازمان چیست و رهبری آن چه مشخصه هایی دارد.

• چشم انداز: یک چشم انداز سازمانی عبارت است از بیانیه ای از آنچه که سازمان تمایل دارد به آن دست یابد. این چشم انداز، جهت گیری های آتی سازمان را مشخص کرده و به اعضای آن روحیه نیل به این اهداف را می دهد.
• اهداف: اهداف سازمانی، نتایج نهایی هستند که منابع و فعالیت های نهادی در راستای آن قرار می گیرند. به این ترتیب، آنها ملزم به حل مشکلات اساسی درون سازمان شده و به سمت اهداف آتی و والای سازمانی گام بر می دارند. اهداف باید به طور واضح بیان گردند، قابل دستیابی باشند و با ماموریت و چشم انداز سازمانی هم خوانی و هماهنگی داشته باشند. این اهداف را می توان به دو دسته اهداف بلند مدت و اهداف کوتاه مدت تقسیم بندی کرد.
• ارزش های سازمانی: بیانیه های ارزش های سازمانی عبارتند از اصول، استانداردها، باورها، و اقداماتی که اعضای یک سازمان آنها را مهم تلقی می کنند و احساس می کنند که نمایانگر اقدامات آنها می باشند. این ارزش ها باید سرلوحه ای در همه تصمیم گیری های سازمانی باشند.

اینها یک سری از موضوعات دخیل در برنامه ریزی استراتژیک بودند. این طرح نباید به خاطر تغییرات و بحران هایی که درون سازمان رخ می دهد تغییر داده شده و یا کنار گذاشته شود. همچنین برنامه ریزی استراتژیک برای نجات سازمان از بحران های بزرگ، ارزش چندانی ندارد.