دانلود ترجمه مقاله روابط عمومی و استفاده از رویکردهای اجباری در مسئولیت اجتماعی شرکت ها

1. مقدمه 2. اندازه گیری CSR 3. روش تحقیق 4. نتایج و بحث و بررسی 5. نتیجه گیری

مقدمه: در بیش از چند دهه،مطالعه CSR در سازمان منجر به توسعه شرایط شده است. CSR یک مفهوم از کسب و کار عملی بوده و همچنین یک حوزه پژوهشی را پوشش می دهد که در تحقیقات زیادی ارائه شده است. محققان دریافته اند که بسیاری از شرکت ها این مطالعه را مناسب و نافع دانسته اند. CSR یک برنامه است که شرکت را قادر می سازد تا شرکت در مسائل اجتماعی با دادن سهم و سود با ارزش به سمت توسعه رفاه اقتصادی و اجتماعی در فرایند روزانه شرکت حرکت کند. توسعه دموکراسی، فناوری و جهانی شدن ادعاهای عمومی را افزایش داده و به سمت کسب و کارهای اخلاقی و سازگار با محیط زیست و مسئولیت اجتماعی حرکت می کند. و در آنها استفاده از مواردی برای محیط زیست دیده می شود. اکثر مردم خواستار شرکت هایی با مسئولیت گسترده تر هستند و فقط به تولید و فروش محصولات با کمترین قیمت فکر می کنند. آن است که یک جنبه اجتماعی از محصولات و شرکت اعتبار آن و ارزیابی تمایل بازار و افزایش شهرت را به دنبال خواهد داشت. به عنوان یک نتیجه می توان گفت که توسعه تدریجی از CSR از طرف محققان تعاریف مختلفی را داشته است. از سال 1979 چهار جنبه از مسئولیت های اجتماعی به وجود آمد که شامل شرایط اقتصادی و حقوقی ،اخلاقی و بشردوستانه است. مسئولیت اقتصادی برای شرکت با تلاش برای ارائه خدمات و محصولات خوب است. مسئولیت قانونی و اخلاقی بدان معنا است که شرکت باید از قانون اطلاعات داشته و انجام کار درست را در برنامه داشته و همچنین انجام کارهای صحیح را در عملیات روزانه خود بگنجاند در حالی که مسئولیت بشردوستانه بدان معنی است که شرکت باید به ایجاد رفاه اجتماعی کمک کند. با این حال،هیچ اجماعی در رابطه با اعمال CSR وجود نداشته و باید به طور مستقیم توسط مدیر عامل و یا روابط عمومی اعمال شود . برای بدست آوردن سود و یا به عنوان بخشی از مسئولیت شرکت در جامعه باشد.

Introduction: Over several decades, the study of CSR in profit organization has developed gradually (Lee & Shin, 2010; Maignan, 2001; Shah & Chen, 2010). CSR has been an important concept in practical business as well as in scientific study (Dincer & Dincer, 2013; Turker, 2009), which has been a research area covering a large amounts of literature (Seth, 2006). The researchers have found that many companies have obtained the benefit of this study (Bhattacharya, Korschum, & Sen, 2009; Hai-yan, Amezaga, & Silva, 2012; Kanji & Chopra, 2010). CSR is a program enable a company participate in social matters by giving contribution and valuable benefit toward economic and social welfare development within the company’s daily operations (Kanji & Chopra, 2010; Kriyantono, 2012a; L’Etang, 1994; Turker, 2009). The development of democracy, technology, and globalization raises public claims to business companies to be ethical, environmentally and socially responsible (Wong, 2009) since they use row materials from the environment (Kriyantono, 2015). Most people demand the company to have broader responsibility rather than just producing and selling goods at the lowest price (Harrison, 2009; Regester & Larkin, 2008). It is “a societal aspect of the products and companies” (Shah & Chen, 2010, p. 141). Therefore, CSR is important factor for consumers to purchase by evaluating the company’s credibility (Regester & Larkin, 2008; Tesler & Malone, 2008; Vanhamme & Grobben, 2009), evaluating market tendency (Qu, 2007), and increasing reputation in crisis (Coombs, 1995; Jeong, 2009; Kriyantono, 2012b; Tesler & Malone, 2008). As a result of the gradual development of CSR, academics and practitioners give various definitions (Dincer & Dincer, 2013; Hai-yan et al., 2012; Seth, 2006; Turker, 2009; Wong, 2009) which consist of Carroll’s (1979) four aspects of social responsibility (corporate citizenship): economic, legal, ethical, and philanthropic. Economic responsibility is company’s effort to provide good product and service. Legal and ethical responsibilities means that company must obey the law and do the right thing as well as do the thing right in daily operations. While the philanthropic responsibility means that company must contribute to create social welfare. However, there is no consensus who should apply CSR, whether it should be directly managed by CEO or public relations function (Seth, 2006) and whether the goals is for gaining profit or as part of company’s responsibility to society (Kanji & Chopra, 2010; Ross, 2006).