دانلود ترجمه مقاله انطباق و ارزیابی روان سنجی مقیاس خود بیانگری آنلاین در بزرگسالان

عنوان فارسی

انطباق و ارزیابی روان سنجی مقیاس خود بیانگری آنلاین در بزرگسالان

عنوان انگلیسی

Adaption and psychometric evaluation of the Presentation of Online Self Scale in adults

کلمات کلیدی :

  خود بیانگری؛ رفتار آنلاین؛ روایی؛ پایایی

درسهای مرتبط روانشناسی
تعداد صفحات مقاله انگلیسی : 6 نشریه : ELSEVIER
سال انتشار : 2021 تعداد رفرنس مقاله : 35
فرمت مقاله انگلیسی : PDF نوع مقاله : ISI
پاورپوینت : ندارد وضعیت ترجمه مقاله : انجام نشده است.
فهرست مطالب

1. مقدمه 2. روش ها 3. نتایج 4. بحث و بررسی 5. نتیجه گیری

سفارش ترجمه
ترجمه نمونه متن انگلیسی

چکیده – مقدّمه : مقیاس خود بیانگری آنلاین ، یک ابزار روان سنجی شناخته شده برای اندازه گیری اینکه یک فرد چگونه خود را در محیط های آنلاین ارائه می دهد، است. در ابتدا، این مقیاس همراه با یک نمونه متشکّل از نوجوانان استفاده گردید. هدف این مطالعه، این بود که یک ساختار عاملی از مقیاس خود بیانگری آنلاین برای استفاده با یک نمونه از بزرگسالان و به منظور بررسی پایایی و روایی همگرای این ابزار، ایجاد شود. روش ها : یک طرح{تحقیق} کمّی بکار گرفته شد. شرکت کنندگان ( تعداد = 531 نفر ) بین سنین 74-18 سال ( میانگین = 35، انحراف معیار : 12.09) مقیاس خود بیانگری آنلاین و شاخص شخصیت ده گویه ای را که ویژگی های شخصیتی را ارزیابی می کرد، تکمیل نمودند. نتایج : تحلیل عاملی اکتشافی، یک راه حل سه عاملی مقیاس خود بیانگری آنلاین با بهره گیری از یک نمونه بزرگسال را آشکار نمود. این سه عامل، 55% از انحراف معیار در امتیازات مقیاس را به خود اختصاص دادند. بار عاملی تمام گویه ها، در طیفی از 0.30 تا 0.84 قرار داشت. ساختار جدید، که به مقیاس خود بیانگری آنلاین برای بزرگسالان تغییر نام یافت، پایایی و روایی همگرای رضایت بخش را نشان داد. نتیجه گیری : یافته های این مطالعه، حاکی از این است که نسخه سه عاملی مقیاس خود بیانگری آنلاین، یک ابزار روا و پایا برای اندازه گیری خود بیانگری آنلاین در بزرگسالان است. خود بیانگری، در مراحل رشد، دچار تکامل گردیده، و در نتیجه، نیاز به وجود ابزارهای روان سنجی متناسب با سن، برای تناسب داشتن با آن مراحل را بوجود می آورد. مقدمه: به کرّات، افراد تصمیمات هشیارانه و عمدی درباره نحوه ارائه کردن خود به دیگران را می گیرند ( باراکِت- بوجمال، موران، و ساهار، 2016؛ گافمَن، 1959) . رویکرد نمایشنامه نویسانه گافمَن، ارائه دادن خود را به ایفای نقش توسّط یک بازیگر شبیه می داند، و درخواست می کند که افراد مشاهده کننده نقش آفرینی، آنچه ارائه می شود را جدّی بگیرند. از نظر خودبیانگری روزمره، این بدین معناست که هرگاه فردی خود را به دیگران ارائه داده، قصد خاصی در ورای شکل دهی به یک برداشت{ذهنی} وجود دارد. علاوه بر این، انتظار می رود که آن برداشت، بعنوان یک برداشت حقیقی، باور و نگریسته شود. با اینحال، محیط های آنلاین، یک سطح جدید از انعطاف پذیری برای خودبیانگری را امکان پذیر می سازند. همراه با رشد استفاده از سایت های شبکه های اجتماعی، پژوهشگران، بطور فزاینده ای، به شباهت ها و تفاوت ها بین خود بیانگری آفلاین و آنلاین علاقه مند شده اند. برخی از تحقیقات، بیان می کنند که افراد، خود بیانگری آنلاین را بدقّت مدیریت می کنند ( گریو، مارچ، و واتکینسون، 2020؛ اُکدی، گواداگنو، برنیری، گیرز، و مَک لارنی- وزوتسکی، 2011؛ تاسون، 2012؛ یو، و کیم، 2020) . این تصمیمات خود بیانگری، از طریق پیشرفت های فناورانه دنیای آنلاین و سایت های شبکه های اجتماعی، با راحتی بیشتری قابل تسهیل شدن است ( نادکارنی و هافمَن، 2012) . برای مثال، در یک مطالعه که خود بیانگری کاذب در فیسبوک را بررسی می کرد، پی برده شد که بزرگسالان نوظهور ( بین سنین 25- 18 سالگی) از راهبردهای خاصی هنگام ارائه خود در{محیط} آنلاین استفاده خواهند کرد ( ژائو، گراسماک، و مارتین، 2008) . با اینحال، در حالیکه افراد می توانند، جنبه های خاصی از خود را در{محیط} آنلاین حذف کرده یا در مورد آنها اغراق کنند، تحقیقات دیگر دریافتند که افراد، معمولاً، به لحاظ ارائه خود در فضاهای آنلاین و آفلاین، منسجم و یکنواخت عمل می کنند ( بَک و همکاران، 2010؛ فولوود، جیمز، و چِن- ویلسون، 2016؛ گوسلینگ، آگوستین، وازیر، هولتزمنَ، و گادیس، 2011؛ ماریون و بوچانان، 2014؛ استریمبو و اُکانِل، 2019؛ ویلسون، گوسلینگ، اِس. دی، و گراهام، اِل. تی.، 2012) . این امر، دو استدلال درباره خود بیانگری آنلاین را مطرح می سازد. یکی اینکه خود بیانگری آنلاین، تنها بسط و گسترش خود آنهاست. استدلال دیگر، بیان می کند که خود بیانگری آنلاین، یک خود کاملاً متفاوت می باشد.

نمونه متن انگلیسی مقاله

Introduction: The Presentation of Online Self Scale (POSS) is an established psychometric tool used to measure how an individual presents oneself in online environments. The POSS was originally used with an adolescent sample. This study aimed to develop a factor structure of the POSS for use with an adult sample as well as examine the reliability and convergent validity of the tool. Methods: A quantitative design was applied. Participants (n ​= ​531) aged 18–74 (M ​= ​35, SD ​= ​12.09) completed the POSS and the Ten-Item Personality Index (TIPI) that assessed personality traits. Results: Exploratory factor analysis revealed a three-factor solution of the POSS with an adult sample. The three factors explained 55% of the variance in POSS scores. All items had loadings ranging from 0.30 to 0.84. The new structure, renamed the Presentation of Online Self Scale for Adults (POSSA), showed satisfactory reliability and convergent validity. Conclusions: The findings of this study suggest that the three factor version of the POSS is a valid and reliable tool for measuring online self-presentation in adults. Self-presentation evolves through developmental stages, thus presenting the need for age appropriate psychometric instruments to fit those stages. Introduction: People frequently make conscious and deliberate decisions about how to present themselves to others (Baraket-Bojemal, Moran, & Sahar, 2016; Goffman, 1959). Goffman’s (1959) dramaturgical approach likens self-presentation to that of an actor playing a role, and requesting that those observing the role-playing take seriously what is being put forward. In terms of everyday self-presentation, this means that when one presents oneself to others there is specific intent behind the formation of an impression. Furthermore, that impression is expected to be believed and viewed as true. However, online environments allow for a new level of flexibility in self-presentation. With the growth in use of Social Networking Sites (SNSs), researchers have become increasingly interested in the similarities and differences between offline and online self-presentation. Some research argues that individuals carefully manage their online self-presentation (Grieve, March, & Watkinson, 2020; Okdie, Guadagno, Bernieri, Geers, & Mclarney-Vesotski, 2011; Tosun, 2012; Yu & Kim, 2020). These self-presentation decisions can be facilitated with greater ease through the technological advancements of the online world and social-networking sites (SNSs) (Nadkarni & Hoffman, 2012). For example, in a study examining false self-presentation on Facebook, it was found that emerging adults (18–25 years of age) will use specific strategies when presenting the self online (Zhao, Grasmuck, & Martin, 2008). However, while individuals may omit or exaggerate certain aspects of the self online, other research has found that individuals are generally consistent offline to online with self-presentation (Back et al., 2010; Fullwood, James, & Chen-Wilson, 2016; Gosling, Augustine, Vazire, Holtzman, & Gaddis, 2011; Marriott & Buchanan, 2014; Strimbu & O’Connell, 2019; Wilson, Gosling, S. D., & Graham, L. T., 2012). This presents two arguments about online self-presentation. One is that online self-presentation is simply an extension of the self. The other argues that online self-presentation is an entirely different self.

توضیحات و مشاهده مقاله انگلیسی

سفارش ترجمه تخصصی این مقاله

دیدگاهها

هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.

اولین نفری باشید که دیدگاهی را ارسال می کنید برای “دانلود ترجمه مقاله انطباق و ارزیابی روان سنجی مقیاس خود بیانگری آنلاین در بزرگسالان”

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

18 − هفت =

مقالات ترجمه شده

نماد اعتماد الکترونیکی

پشتیبانی

logo-samandehi