دانلود ترجمه مقاله استرس پیش از زایمان و افسردگی فرزندان در بزرگسالی

1. مقدمه 2. روش ها 3. نتایج 4. بحث و بررسی 5. نتیجه گیری

چکیده – پیشینه: شواهد متعددی در خصوص تأثیر برنامه ریزی پیش از زایمان در بروز افسردگی در فرزندان بدست آمده است. با این وجود، تأثیرات محیطی در طول این مسیر چندان مورد بررسی قرار نگرفته است. در مطالعه حاضر، از طریق افزایش مواجهه با ترومای دوران کودکی اثرات مستقیم و غیرمستقیم استرس پیش و بعد از تولد بر افسردگی فرزندان در بزرگسالی مورد بررسی می گیرد که در واقع هدف این پژوهش می باشد. روش‌ها: مطالعه طولی و همگروهی مبتنی بر جمعیت (N = 3506) از بدو تولد آغاز و به مدت 24 سال مورد ارزیابی قرار گرفت. تشخیص افسردگی از طریق طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها-دهمین نسخه آن (ICD-10) انجام گرفت. همچنین، دو منبع مجزا از استرس پیش و بعد از تولد - افسردگی مادر و ناملایمات خانوادگی، و ترومای دوران کودکی تاثیر گذار در آینده نیز در سرتاسر دوران کودکی تا سن 17 سالگی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: بر طبق یافته های بدست آمده، در مدل‌های رگرسیون لجستیک ساده، هم افسردگی مادر پیش و پس از زایمان و هم ناملایمات خانوادگی با افسردگی فرزندان در 24 سالگی از ارتباط نزدیکی برخوردار بوده است. پس از مدلسازی همزمان مسیرها، تنها ترومای دوران کودکی در ارتباط مستقیم با افسردگی فرزندان بوده و میانجی همه مسیرها از هر دو منبع استرس پیش و پس از زایمان با افسردگی فرزندان مرتبط بوده است (7–16% از کل تاثیر ناشی از اثر میانجی بوده است). همچنین، با تحلیل حساسیت در رابطه با ترومای خاص، شواهد قوی‌تری برای یک مسیر واسطه/ میانجی از طریق سوء استفاده فیزیکی، عاطفی و زورگویی همسالان در مقایسه با غفلت عاطفی، سوء استفاده جنسی و خشونت خانگی یافت شد. نتیجه‌گیری: نتایج بدست آمده حاکی از آن است که، برای کاهش افسردگی در جمعیت عمومی، آسیب‌های دوران کودکی بایستی تا حد ممکن کاهش یابد. همچنین به خانواده‌هایی که در معرض ریسک بالای تجربه استرس پیش یا پس از زایمان هستند بایستی توجه لازم معطوف شود و بیشتر مورد حمایت قرار گیرند.

Background: There is repeated evidence for a prenatal programming effect for the development of offspring depression. However, examination of environmental influences along this pathway is sparse. This study aimed to investigate the direct and indirect effects of pre- and postnatal stress on offspring depression in adulthood, via increased exposure to childhood trauma. Methods: A large longitudinal population-based cohort (N = 3506) was followed up from birth and assessed at 24 years. Diagnosis of depression was derived using the International Classification of Diseases–10th revision (ICD-10). Two separate sources of pre- and postnatal stress were examined – maternal depression and family adversity, and childhood trauma was assessed prospectively across childhood until 17 years. Results: Both pre- and postnatal maternal depression and family adversity were associated with offspring depression at 24 years in simple logistic regression models. When all pathways were modelled simultaneously, only childhood trauma was directly associated with offspring depression, and mediated all pathways from both sources of pre- and postnatal stress to offspring depression (7–16% of the total effect mediated). Sensitivity analysis on specific trauma found stronger evidence for a mediated pathway via physical, emotional abuse and peer bullying, compared to emotional neglect, sexual abuse and domestic violence. Conclusions: These findings indicate that reducing childhood trauma could be a target to decrease depression in the general population, and the focus should also be on families at high risk of experiencing pre- or postnatal stress, to provide them with better support.

ترجمه این مقاله در 14 صفحه آماده شده و در ادامه نیز صفحه 12 آن به عنوان نمونه قرار داده شده است که با خرید این محصول می توانید، فایل WORD و PDF آن را دریافت نمایید.