دانلود ترجمه مقاله توانایی مدیریت و اظهار نظر درباره تداوم فعالیت

1. مقدمه 2. مروری بر مقالات 3. توسعه فرضیات 4. روش تحقیق و نمونه برداری 5. نتایج تحلیل اصلی 6. تحلیل های بیشتر 7. نتیجه گیری

چکیده – رهنمودهای کنونی حسابرسی (AU-S570)، حسابرس را ملزم می دارند تا نظر خود درباره وجود شک قابل توجه درباره توانایی شرکت، به منظور تداوم فعالیت را اصلاح کند. مقالات قبلی، خصوصیات شرکت و حسابرس که به عنوان تعیین کننده انتخاب گزارشدهی حسابرس عمل می کنند را مورد بررسی قرار داده اند. این مقاله، مقالات قبلی را با بررسی نقش پویای توانایی مدیریتی در تصمیم گزارشدهی حسابرس، بررسی می کنند. توانایی مدیریتی، به اثر وابسته به طرز فکر مدیریت بر عملکرد شرکت اشاره دارد. به منظور ارائه فاکتور، برای نماینده توانایی مدیریت، از یک اندازه گیری معاصر استفاده می کنم که اثر افزایشی مدیریت بر توانایی تولید درآمد شرکت از ورودی های عملیاتی را برآورد میکند. عنوان می دارم که توانایی مدیریتی، دقت اظهار نظر حسابرس را از طریق اثرگذاری مثبت، بر دقت اطلاعات مالی موثر در اینده که توسط حسابرس، مورد استفاده قرار میگیرد را بهبود می بخشد. با این وجود نتایج مستندسازی شده نشان می دهند که توانایی بالای مدیریتی، ارتباطی مستقیم با یک اعتقاد مقبول، بدون توجه به زیست پذیری متعاقب شرکت داشته و به صورت همزمان، رخداد عوامل مثبت نادرست را کاهش داده و رخداد عوامل منفی نادرست را افزایش میدهد. همچنین عنوان می دارم که توانایی مدیریتی، بر تصمیم گزارشدهی حسابرس، از طریق تغییر روش استفاده حسابرس، از اطلاعات شرایط مالی اثر می گذارد. نتایج مستند سازی شده نشان می دهد که اعتقاد حسابرس، در برابر سیگنال های مهم تنش مالی، هنگامی که توانایی مدیریتی، بالا باشد، به نسبت زمانی که توانایی مدیریتی پایین باشد، حساسیت کمتری بروز میدهد. تحلیل من به طرز گسترده ای در مقالات مربوط به بررسی توانایی مدیریتی و هم چنین مقالات مربوط به بررسی عوامل تعیین کننده و دقت گزارش حسابرسی اصلاح شده در رابطه با تداوم فعالیت، مشارکت دارد.

Current audit guidance (AU-C § 570) requires the auditor to modify their opinion in the presence of significant doubt about the firm’s ability to continue as a going concern. Prior literature has examined firm and auditor characteristics that act as determinants of the auditor’s reporting choice. This paper extends the literature by examining the dynamic role of managerial ability in the auditor’s reporting decision. Managerial ability refers to the idiosyncratic impact of management on firm performance. In order to proxy for managerial ability, I use a contemporary measurement that estimates the incremental impact of management on the firm’s ability to generate revenues from operational inputs. I posit that managerial ability improves the accuracy of the auditor’s opinion through its positive impact on the accuracy of the prospective financial information utilized by the auditor. However, documented results demonstrate that high managerial ability is associated with a clean opinion regardless of the subsequent viability of the firm, simultaneously decreasing the occurrence of false positives and increasing the occurrence of false negatives. I also posit that managerial ability impacts the auditor’s reporting decision by changing the way that the auditor utilizes financial condition information. Documented results demonstrate that the auditor’s opinion is less sensitive to prominent signals of financial distress when managerial ability is high than when managerial ability is low. My analyses contribute broadly to literature examining managerial ability as well as literature examining the determinants and accuracy of the going concern modified audit report.

بخشی از ترجمه مقاله (صفحه 15 و 16 فایل ورد ترجمه)