دانلود ترجمه مقاله تنهایی، پیش بینی کننده افکار خودکشی و علائم اضطراب در بازماندگان سرطان

1. روش 2. نتایج 3. بحث و بررسی 4. نتیجه گیری

چکیده – پیشینه/ هدف : بازماندگان بلندمدّت سرطان دوران کودکی، در خطر اثرات جانبی دیرهنگام هستند. با اینحال، تمام این اثرات بخوبی درک نشده است. مطالعه فعلی، {احساس} تنهایی را مورد بررسی قرار می دهد، که قبلاً یک خطر سلامت روانی در جوامع بازماندگان سرطان بود که تحقیقات کمتری درباره آن انجام شده بود. ما شیوع {احساس} تنهایی و اثر آن بر علائم روانی را، در طیّ زمان، ارزیابی کردیم. روش : یک نمونه مبتنی بر سیستم ثبت اطلاعات بیماران شامل 633 بازمانده بلندمدت بزرگسال سرطان دوران کودکی، تحت ارزیابی های پزشکی و روانشناختی قرار گرفتند و 2.5 سال بعد، در یک نظرسنجی پیگیری شرکت کردند. علائم روانشناختی ( جسمانی، اضطراب، علائم افسردگی، و اَفکار خودکشی) با استفاده از پرسشنامه سلامت بیمار، اندازه گیری شد. مدل های رگرسیون خطی علائم را در{مرحله} پیگیری، محاسبه کردیم تا درباره اثر{احساس} تنهایی در طول زمان، تحقیق کنیم ( درحالیکه علائم مبنا و متغیرهای مخدوش کننده ذیربط، کنترل گردید) . نتایج : 17.70% از بازماندگان بلندمدّت سرطان دوران کودکی،{احساس}تنهایی را گزارش کردند. در تحلیل های رگرسیون خطّی چندمتغیّره، {احساس} تنهایی، هنوز، علائم شدیدتر اضطراب و اَفکار خودکشی را در دو سال بعد، پیش بینی می کرد. {احساس} تنهایی، علائم جسمانی و افسردگی را در{مرحله} پیگیری پیش بینی نکرد ( که همزمان با سن افزایش می یافت) . نتیجه گیری : {احساس} تنهایی، بر تعداد معناداری از بازماندگان بلندمدّت سرطان دوران کودکی، اثر گذاشته و یک عامل خطرزا برای علائم اضطراب و اَفکار خودکشی پایدار بود. بنابراین، تا حدی که ادغام مجدد بیماران جوان سرطانی در جامعه، موفّقیت آمیز باشد، پیامدهای مهمی برای بهزیستی آنها در دوره بزرگسالی خواهد داشت.

Background/Objective Long-term childhood cancer survivors (CCS) are at risk for adverse late effects. However, not all of them are well understood. The present study addressed loneliness, a previously under-researched mental health risk in cancer survivor populations. We assessed the prevalence of loneliness and its impact on psychological symptoms over time. Method: A registry-based sample of N = 633 adult long-term CCS underwent medical and psychological assessments and took part in a follow-up survey 2.5 years later. Psychological symptoms (somatic, anxiety, depression symptoms, and suicidal ideation) were measured using the Patient Health Questionnaire. We calculated linear regression models of symptoms at follow-up to investigate the impact of loneliness over time (controlling for symptoms at baseline and relevant confounders). Results: Loneliness was reported by 17.70% of CCS. In multivariate linear regression analyses, loneliness was still predictive of more severe anxiety symptoms and suicidal ideation over two years later. Loneliness did not predict somatic and depression symptoms at follow-up (which increased with age). Conclusions: Loneliness affected a significant number of CCS and was a risk factor for persistent anxiety symptoms and suicidal ideation. The extent to which young cancer patients’ re-integration into society is successful could thus have important implications for well-being in adulthood.