دانلود ترجمه مقاله تغییرات ژنوتیپی صفات فیزیولوژیکی و ریخت شناسی هفت رقم زیتون تحت تنش خشکی

1. مقدمه 2. مواد و روش ها 3. نتایج 4. بحث و بررسی

چکیده – اثرات دو رژیم آبیاری ناکامل بر صفات فیزیولوژیک، ریخت شناسی، نباتی و تولید مثلی هفت رقم زیتون در یک آزمایش ظرفی، مورد مطالعه قرار گرفتند. «مساحت ویژه برگ» (SLA) و قرائت کلرفیل سنج SPAD (SCMR) در مدت مطالعه، سنجش شدند. رابطه آنها با صفات فیزیولوژیک و با همدیگر نیز آزمون شدند. گیاهان سه ساله در بشقاب ها، در معرض رژیم شاهد یا کنترل قرار گرفتند (CI جایگزین مصرف آب روزانه شد)، رژیم کمبود پایدار (SDI به صورت روزانه در 35% از CI بکار گرفته شد) و پنج سیکل خشکی متوالی 30 روز و پس از آن آب دهی مجدد (CDI)، قرار گرفتند. در همه رقم ها، SDI، پتانسیل آب ساقه را در مقایسه با CI کاهش داد. تحت CDI، پتانسیل آب ساقه به حداقل رسید، تقریباً -8 MPa اما همه رقم ها به پتانسیل های مشابه با دوره آب دهی مجدد، برگشتند. رسانایی تنه ای به میزان معناداری در هر دو رژیم کمبود آبیاری در مقایسه با شاهد کاهش یافت. آبدهی مجدد باعث بازیابی کندتر رسانایی تنه ای در «Seleccion Menoza»، «Villalonga» و «Arbequina» نسبت به باقی رقم ها شد. در بین رقم ها، مساحت ویژه برگ با کمبود آب، کاهش یافت، درحالی که SCMR افزایش یافت. مساحت ویژه برگ ارتباط مثبتی با پتانسیل آب ساقه (R^2=0.60)، رسانایی تنه ای (R^2=0.44)، و رشد تنه (R^2=0.31) داشت. برعکس، مقادیر SCMR ارتباط منفی با پتانسیل آب ساقه (R^2=0.59) ، رسانایی تنه ای (R^2=0.52) و رشد تنه (R^2=0.62) داشت. رقم های Changlot، Arauco و Nevadillo Blanco، SLA کمتر و SCMR بیشتر را تحت هر دو رژیم آبیاری کم و بازیابی رسانایی تنه ای بالاتر بعد از آب دهی مجدد را حفظ کردند. همچنین بنظر می رسد این رقم ها سازگاری بیشتری به محیط های مستعد خشکی داشته باشند.

The effects of two deficit irrigation regimes on the physiological, morphological, vegetative, and reproductive traits of seven olive cultivars were studied in a pot experiment. Specific leaf area (SLA) and SPAD chlorophyll meter reading (SCMR) were measured over the experimental period. Their relationships with physiological traits and with each other were also tested. Three-year-old plants in pots were subjected to control regime (CI replaced daily water use), sustained deficit regime (SDI was applied daily at 35% of CI), and five successive drought cycles of 30 days followed by rewatering (CDI). In all cultivars, SDI decreased stem water potential compared to CI. Under CDI, stem water potential reached the minimum, ∼–8 MPa, but all cultivars recovered to potentials similar to the rewatering period. Stomatal conductance was significantly reduced in both deficit irrigation regimes compared to the control. Rewatering caused a slower recovery of stomatal conductance in ‘Selección Mendoza’, ‘Villalonga’ and ‘Arbequina’ than in the rest of cultivars. Across cultivars, specific leaf area decreased with water deficit, while SCMR increased. Specific leaf area was positively related with stem water potential (R2 = 0.60), stomatal conductance (R2 = 0.44) and trunk growth (R2 = 0.31). In contrast, SCMR values were negatively related with stem water potential (R2 = 0.59), stomatal conductance (R2 = 0.52) and trunk growth (R2 = 0.62). ‘Changlot’, ‘Arauco’ and ‘Nevadillo Blanco’ cultivars maintained lower SLA and higher SCMR under both deficit irrigation regimes and higher stomatal conductance recovery after rewatering. These cultivars also appear to be better adapted to drought prone environments.