دانلود ترجمه مقاله قابلیت های شرکت برای نوآوری پایدار

1. مقدمه 2. پیشینه نظری 3. روش تحقیق 4. یافته ها 5. بحث و بررسی و نتیجه گیری

دلالت ها، محدودیت ها و پیشنهاداتی برای تحقیقات آینده: این تحقیق با استفاده از روش توانمندی پویا نشان می دهد که نوآوری پایدار ذاتاً فرآیندی پویا و تحولی است و موفقیت آن به خلق مجدد توانمندی های مدیریتی و سازمانی وابسته است. شرکت ها برای تشکیل ساختار اکوسیستم کسب و کار حول فرصت پایداری و کسب ارزش در زنجیره ارزش به توانمندی های مدیریتی و سازمانی نیاز دارند. ما نشان دادیم که شرکت ها چگونه می توانند فرصت های نوآوری برای پایداری را بشناسند و کسب کنند. بعلاوه این تحقیق نشان داد که توانمندی های پویای شرکت برای نوآوری پایدار به سادگی پدید نمی آید بلکه از طریق تلاش رهبران و مدیران، شناسایی و ایجاد می شوند که گروه های کار را برای رسیدن به نوآوری پایدار هماهنگ می کنند (سیبود و همکارانش، 2012). این تحقیق شواهدی تجربی از توانمندی های پویا در عمل ارائه می دهد، بویژه در زمینه زنجیره ارزش و ساخت اکوسیستم نوآوری پایدار. این دیدگاه دیدی نظری برای بررسی کارهای مدیریت نوآوری پایدار در سطح سازمان و سیستم برای ما فراهم کرد. یافته های تحقیق حاضر دلالت های عملی نیز برای مدیران مورد تحقیق و مدیران سازمان های دیگر دارد. بنیان های خُرد شناسایی شده و بررسی شده در این تحقیق، ستون های اصلی توانمندی های پویای شرکت هایی هستند که نوآوری برای پایداری را هدف خود قرار داده اند. این بنیان های خرد، درون بینی هایی درباره جنبه هایی جهت تمرکز در کارهای نوآوری برای پایداری فراهم می کنند. هم چنین به این نتیجه رسیدیم که شرکت ها به منظور نوآوری در جهت پایداری باید تغییراتی در سطح سیستم را در محیط کلانی که در آن کار می کنند، ایجاد کنند. این تحقیق نشان داد که شرکت ها چگونه می توانند به عنوان سازنده سیستم کسب و کار عمل کنند تا منابع و توانمندی های نوآوری برای پایداری را باهم متحول کنند. بعلاوه، تحقیق حاضر نشان داد که برای پیاده سازی و تجاری سازی موفق نوآوری برای پایداری، شرکت ها می توانند مدل کسب و کار موفقی برای پایداری با همکاری عوامل دیگر زنجیره ارزش ایجاد کنند تا محیطی مطلوب برای نوآوری فراهم شود و مدل کسب وکار، به عنوان نقطه مرجع ارتباط و همکاری میان عوامل مختلف زنجیره ارزش، امکان هماهنگی موثر فرصت های تخصصی و منابع را برای نوآوری در جهت پایداری برای شرکت ها فراهم می کند. در نهایت، نتایج ما از این فرضیه حمایت می کند که شرکت ها باید تغییری در کارهایشان ایجاد کنند تا بتوانند نوآوری برای پایداری داشته باشند. بنابراین مدیران شرکت ها باید به راه های جایگزین و نوآوری پایدار بیاندیشند و کارهای سازمانی خود را در جهت نوآوری برای پایداری احیا کنند. آنها می توانند، رویکردهای متفاوتی برای مدیریت نوآوری برای پایداری اتخاذ کنند. علاوه بر این مزایا، این تحقیق محدودیت هایی نیز داشت. در این روش تحقیق، مطالعه موردی عمیقی به عنوان استراتژی تحقیق بکار رفت. می دانیم که تحقیقات تک موردی بر مقایسه با تحقیقات دیگر متکی نیستند (ایزینهارد و گریبنر، 2007). بنابراین بررسی اینکه توانمندی های پویای شرکت برای نوآوری پایداری تا چه حدی در این مورد خاص شریک است یا آیا مشترکاتی، بویژه زیربینان های اساسی، در شرکت ها یا صنایع وجود دارد، به تحقیق بیشتری نیاز دارد. نتایج این تحقیق اعتبار آماری ندارد، اما کارهایی صورت گرفته است تا اطمینان حاصل شود که دقت طرح تحقیق (جدول 1) اساسی را برای تحلیل معتبر مورد KLM فراهم می کند. تحقیق بیشتری لازم است تا درون بینی درباره بنیان های خرد سازمان های مختلف در زمینه های مختلف فراهم شود.

Implications, limitations, and avenues for future research: Using the dynamic capability approach, the study shows that sustainable innovation is an inherently dynamic and evolutionary process, and its success is dependent on a recreation of managerial and organizational capabilities. Companies need organizational and managerial capabilities to shape and structure the business ecosystem around a sustainability opportunity and capture value in the value chain. We show how companies can sense and seize innovation opportunities for sustainability. The study also indicates that firms’ dynamic capabilities for sustainable innovation do not simply emerge; rather they are identified and built through the intentional effort of leaders and managers, who reconfigure and orchestrate clusters of activity to achieve sustainable innovation. Where previous research into dynamic capabilities has been mainly conceptual (Seebode et al., 2012), this study provides empirical evidence of dynamic capabilities in practice, especially in the context of the value chain and eco-system building for sustainable innovation. This perspective has provided us a useful theoretical lens for examining sustainable innovation management practices at the organizational and system level. The findings of our study also contain practical implications to managers of the studied case and to managers from other organizations. The microfoundations identified and discussed in this study are building blocks of firms’ dynamic capabilities aiming to innovate for sustainability. These microfoundations provide managers insights into the aspects on which to focus in their innovative efforts for sustainability. It is also learned that for innovating towards sustainability, companies often need to stimulate and orchestrate system-level changes in the macro environment in which the innovative companies operate. The study shows how the companies can function as a business system builder to co-evolve resources and competences around an innovation for sustainability. Furthermore, our study demonstrates that for the successful implementation and commercialization of innovation for sustainability, companies can formulate a viable business model for sustainability in collaboration with other actors of the value chain to build a favorable environment for their innovation. The business model, as a reference point for communication and coordination among the different actors of the value chain, allows the companies to orchestrate the co-specialized opportunities and resources effectively for innovating towards sustainability. Finally, our findings support the assumption that companies need to do things differently to be able to innovate for sustainability. Thus, the companies’ managers should think of alternative, sustainably innovative routes to go, and renew their organizational routines in favor of innovating for sustainability. They can adopt radically different approaches for managing innovation for sustainability. Next to its merits this study also has its limitations. Our study used an in-depth case study approach as a research strategy. It has been known that single case studies do not lend themselves to comparison with other studies (cf. Eisenhardt and Graebner, 2007). Thus, the discussion about to what extent the firms’ dynamic capabilities for sustainable innovation in this case are firm-specific or whether there are commonalities, particularly underlying microfoundations, across firms or industries is open for further research. This study’s findings have no statistical validity, but the actions taken to assure the rigor of the research design (see Table 1) do provide a basis for an analytically valid analysis of the KLM case. Further research is needed to develop insight into the microfoundations of (less) sort-like organizations in (less) sort-like contexts.