دانلود ترجمه مقاله مدیریت جنگل شاخه زاد باعث هجوم Ailanthus altissima به جنگلهای برگریز می شود

1. مقدمه 2. مواد و روش ها 3. نتایج 4. بحث و بررسی 5. نتیجه گیری

چکیده - گونه های درخت غیر بومی آقاقیای مشکی (روبینیا سیودواکاکیا ال) از آمریکای شمالی و درخت عرعر (آیلانتوس آلتیسیما سوینگل) از آسیای شرقی، در حال هجوم به زیستگاه های انسانی و نزدیک به طبیعی در سراسر اروپا هستند. تا کنون، تحقیقات محدودی بر حمله آنها به جنگل ها پرداخته اند و هیچکدام بر تاثیر مدیریت شاخه زاد، که از طریق بریدن سراسری منظم شناخته می شود، تاکید نکرده اند. برای ردیابی مجدد هجوم در 50 سال اخیر، ما فراوانی در تاج پوشه و همچنین باز رویش طبیعی این گونه ها در جنگل شاخه زاد گارگازون (تیرول جنوبی، جنوب ایتالیا)، که بخاطر موزائیک توده ای خود با سن جنگلی مختلف (از زمان آخرین شاخه زایی)، ایده آل بود، را مورد مطالعه قرار دادیم. ما تحلیل کردیم که کدام عوامل به نفع حضور و فراوانی رویش مجدد A. altissima و R. pseudoacacia می باشند. نهالهای درختان برروی 113 قطعه زمین که هرکدام 7 متر مربع مساحت داشتند در یک مساحت تحقیق کلی 5/25 هکتار، نمونه برداری شدند. در هر قطعه زمین، متغیرهای زیست محیطی زیر ثبت شدند: پوشش تاج پوشه در هر گونه، پوشش لایه گیاه علفی کلی، فاصله تا اتمام کلی، پوشش سنگی، شیب و جهت شیب تند. رطوبت خاک از گونه های شاخص علفی استخراج شد. مدلهای مانع (Hurdle) برای تحلیل داده استفاده شد تا ساختار داده تورم صفر در نظر گرفته شود. نتایج نشان داد که R. pseudoacacia در جنگل مورد مطالعه نسبت به A. altissima زودتر مستقر شده است، اما A. altissima با سرعت بیشتری در 30 سال اخیر گسترش یافته است. تحقیق ما هجوم دو گونه به صورت هماهنگ به سیکل شاخه زادی را نشان می دهد، که این بدان معناست که در مناطق کاملاً بریده شده مستقر می شوند، برقرار می شوند و باقی می مانند. نتیجه گیری می کنیم که مدیریت شاخه زاد درحال حاضر اجرا شده، که شامل برش کامل مکرر در هر 20 تا 30 سال است، به نفع گسترش هر دو گونه مهاجم بوده است. بنابراین، بکار گیری سیستم مدیریت برای اجتناب از هجوم بیشتر لازم است.

The non-native tree species Black Locust (Robinia pseudoacacia L.) from N America and Tree of Heaven (Ailanthus altissima (Mill.) Swingle) from E Asia are invading both anthropogenic and near-natural habitats throughout Europe. So far, few studies have focused on their invasion into forests and none has addressed the influence of coppice management, which is characterized through regular clear-cuts. To retrace the invasion during the last 50 years, we studied the abundance in the canopy as well as the natural regeneration of these species in the coppice forest of Gargazon (South Tyrol, Northern Italy), which was ideal due to its patchy mosaic of different forest age (time since last coppicing). We analyzed which factors favor the presence and abundance of A. altissima and R. pseudoacacia regeneration. Tree saplings were sampled on 113 plots each measuring 7 m2 in a total study area of 25.5 hectares. On each plot, the following environmental variables were recorded: canopy cover per species, total herb layer cover, distance to clearing, stone cover, slope, and aspect. Soil moisture was derived from herbaceous indicator species. Hurdle models were used for data analysis to account for the zero-inflated data structure. The results showed that R. pseudoacacia has established earlier in the studied forest than A. altissima, but A. altissima has been spreading with higher speed during the last 30 years. Our study exemplifies the invasion of both species synchronously to the coppice cycle, that means they colonize fresh clear-cuts, establish, and remain. We conclude that the currently applied coppice management, which consists of repeated clear cuttings each 20–30 years, favors the spread of both invasive species. Thus, an adaptation of the management system is needed to avoid further invasion.