دانلود ترجمه مقاله نوآوری همگرایانه در عصر دیجیتال و در بحران کووید 19

1. مقدمه 2. چارچوب نظری CI 3. اهمیت CI در بحران همه گیری کووید-19 4. استراتژی های نوآوری پایدار 5. نتیجه گیری

چکیده – نوآوری پایدار، برای بقا و موفّقیت سازمانی در محیط متلاطم بازار در عصر دیجیتال، و بویژه در بحران فعلی همه گیری کووید 19، بیش از پیش، ضروری می باشد. این مقاله، نوآوری همگرایانه، با پشتوانه اثر ترکیبی نَمایی اشیاء، فنّاوری ها، ایده ها، و راهبردهای گوناگون، را به عنوان یک شایستگی محوری پایدار برای سازمان ها معرفی می کند. ما مفهوم نوآوری همگرایانه شامل اکوسیستم مستقل که فنّاوری های پیشرفته، ویژگی های منحصر به فرد سبک زندگی، روابط با سایر رویکردهای نوآوری، و هدف ارزش آفرینی برای ذینفعان و فراتر ( برای منفعت عموم)، آن را ممکن ساخته است را ارائه می دهیم. همچنین، این مقاله بدقّت بررسی می کند که نوآوری همگرایانه چگونه می تواند یک عامل برای مدیریت کردن همه گیری فعلی کووید 19 و ترسیم مسیر پسابحران باشد. این مطالعه با ارائه بینش های تازه درباره راهبردهای نوآوری پایدار برای عملکرد سازمانی و فراتر از آن، هَم به تحقیقات نوآوری و هَم به مدیران فعال، کمک می کند. مقدّمه: محیط کسب و کار، آشفته است و همواره تغییر می کند. آنچه در عصر دیجیتال امروز تفاوت دارد، این است که تغییرات با میزان بی سابقه ای از شتاب و مقیاس در حال روی دادن است ( براسو، ابراهیم، هَندزکامب، و تاکِر، 2019) . وضعیت ویرانگر فعلی، که در اثر همه گیری جهانی کووید 19 بوجود آمده است، تنها یک نمونه غیرعادی است. امروزه، بسیاری از سازمان ها، بویژه بنگاه های کوچک و متوسط، دیگر براحتی قادر به تهیه راهبردها برای فواصل زمانی هفت ساله نیستند بلکه تلاش دارند به برنامه هایی برای بقا یافتن در رُبع یا ماه های بعدی دست یابند ( بلَک بِرن، لابِرج، اُتول، و اشنایدر، 2020) . موج کَلان روندها، مانند جهانی شدن، پیشرفت های فنّاوری ها، نگرانی های زیست محیطی، جمعیت در حال تغییر، شهرنشینی، بحران همه گیری جهانی، و سایر نیروها، بازار را بطورفزاینده ای غیرقابل اطمینان نموده است. محیط زیست درحال پیچیدگی بیش از پیش است همزمان با اینکه خودِ کَلان روندها نیز با سرعت رو به افزایشی در حال تکامل هستند. برای مثال، جهانی شدن همین اکنون، تغییرات عمیق تر از لفاظی ها درباره تنش های تجاری و غیرت ملی گرایانه را بخود دیده است ( لوند، مانیکا، بوگین، کریشنان، سئونگ، و مویر، 2019) . بسیاری از اقتصادهای نوظهور، مانند چین و هند، بازارهای بزرگ داخلی را ایجاد کرده اند و بدین ترتیب، اتّکای آنها بر تجارت جهانی، بطور چشمگیری کاهش یافته است. بحران همه گیری ویروس کرونا، تفرقه ژئوپلتیک را شتاب بخشید و زنجیره های تامین بیشتر واحدهای کسب و کار را به حدّی دچار اختلال عمیق کرد که بسیاری ها حیرت زده شده اند که آیا این پایان جهانی شدن چنان که می شناسیم است ( کارابِل، 2020).

Sustainable innovation is imperative for organizational survival and success in the turbulent market environment of the digital age, especially more so in the current COVID-19 pandemic crisis. This paper presents convergence innovation (CI), powered by the exponential fusion effect of the various objects, technologies, ideas, and strategies, as a new sustainable core competence of organizations. We present the concept of CI including its autonomous ecosystem enabled by advanced technologies, unique life cycle features, relationships with other innovation approaches, and its purpose of value creation for the stakeholders and beyond (for the greater good). The paper also explores how CI can be a catalyst for managing the current COVID-19 pandemic and charting the path to post crisis. The study makes contributions to both innovation literature and to practicing managers with new insights on sustainable innovation strategies for organizational performance and beyond. Introduction: The business environment is turbulent and in constant change. What is different in today’s digital age is that changes are occurring at unprecedented rates of velocity and scale (Brosseau, Ebrahim, Handscomb, & Thaker, 2019). The destructive current situation brought by the global pandemic of COVID-19 is but an extreme example. Today many organizations, especially small and medium enterprises (SMEs), no longer enjoy the luxury of developing strategies for intervals of several years but are struggling to find survival plans for the next quarter or months (Blackburn, LaBerge, O’Toole, & Schneider, 2020). The wave of megatrends, such as globalization, advances in technologies, environmental concerns, changing demographics, urbanization, the global pandemic crisis, and other forces, is making the marketplace increasingly uncertain. The environment is becoming even more complex as those megatrends themselves are also evolving at an increasing rate. For example, globalization has already been undergoing much deeper changes than the rhetoric of trade tensions and nationalistic fervor (Lund, Manyika, Bughin, Krishnan, Seong, & Muir, 2019). Many emerging economies, such as China and India, have developed large domestic markets and thus their reliance on global trade has decreased significantly. The coronavirus pandemic crisis has accelerated the geopolitical division and so profoundly disrupted supply chains of most business enterprises that many are beginning to wonder whether this is the end of globalization as we know it (Karabell, 2020).