دانلود ترجمه مقاله ساختار سرمایه و انعطاف پذیری مالی

1. مقدمه 2. مجموعه داده ها 3. محاسبه لحظات ریسک خنثی 4. اهرم و انتظارات در مورد شوک های آینده 5. RNMها چه چیزی را منعکس می کنند؟ انعطاف پذیری مالی در برابر آشفتگی مالی 6. تاثیر انتظارات شوک و محدودیت های مالی 7. نتیجه گیری

یکی از پیش بینی های اصلی الگوی انعطاف پذیری مالی را آزمایش می کنیم که این الگو، این است که انتظارات، درباره شوک های سرمایه گذاری مختص به شرکت، در آینده می تواند بر اهرم گذاری شرکت تاثیر بگذارد. ما انتظارات از شوک های آتی کوچک و بزرگ را از قیمت های بازاری، در اختیار حقوق مالکانه استخراج می نماییم. به این نتیجه میرسیم هنگامی که این رابطه از لحاظ آماری، معنادار باشد، حتی هنگامی که عوامل تعیین کننده استاندارد اهرم گذاری و احتمال عدم توانایی پرداخت شرکت را کنترل می کنیم، کاهش می یابد. انتظارات از شوک های آتی می تواند کسر بزرگتری از تنوع اهرم گذاری را به نسبت اکثر عوامل تعیین کننده استاندارد اهرم گذاری توضیح دهد و این عوامل، بر شرکت های کوچک که از لحاظ مالی، قیود بیشتری دارند، تاثیر بیشتری خواهد داشت. نتایج ما تحت تعصب درون زاد قرار نگرفته است و پیش بینی مدل دی آنجلو و همکاران (2011) و مدارکی مبنی بر اینکه مدیران به دنبال انعطاف پذیری مالی هستند را تائید می نماید. مقدمه: مدارک غیرمستقیم پشتیبانی نظری، در موقعیت الگوی انعطاف پذیری مالی وجود دارد، مبنی بر این که انتظارات یک مدیر شرکت، درباره تغییرات آتی ، در مجموعه فرصتهای سرمایه گذاری شرکت، نقش کلیدی ای را در تعیین کردن ساختار سرمایه آن شرکت ایفا می کند. انعطاف پذیری مالی، به عنوان توانایی شرکت، برای بهره جستن (انطباق) با یک شوک مثبت (منفی)، در مجموعه فرصت های سرمایه گذاری اش تعریف می شود. مطالعات ممیزی که توسط گراهام و هاروی (2001)، بانسل و می تو (2004) و براونن و همکاران (2006) انجام شده است عنوان می دارند که مقامات مالی ارشد اروپا و ایالت متحده، سیاست های تامین منابع مالی شرکت را به گونه ای تعیین می کنند که بهترین انعطاف پذیری مالی شرکت را حفظ نمایند. دی آنجلو و همکاران (2011) از لحاظ تئوری، یکی از پیش بینی های اصلی الگوی انعطاف پذیری مالی را استخراج می کنند و آن، این است که اهرم گذاری شرکت، ارتباطی معکوس با انتظارات، درباره شوک آتی به مجموعه فرصت های سرمایه گذاری آن شرکت دارد. دلیل آن در موردی که شوک سرمایه گذاری، در آن انتظار میرود، این است که شرکت به صورت بیش-گستر عمل کرده و اهرم گذاری خود را برای حفظ کردن سرمایه بدهی بیشتر، در امروز با هدف بازپرداخت قرض های انتظار رفته آتی خود کاهش می دهد. دی آنجلو و همکاران 2008 عنوان می دارند که اهرم زدایی بیش گسترانه، در میان شرکت ها، یک هنجار به شمار میرود.

We test one of the main predictions of the financial flexibility paradigm, that expectations about future firm-specific investment shocks affect the firm's leverage. We extract the expectations of small and large future shocks from the market prices of equity options. We find that leverage decreases when expectations for any one of the two types of future shocks increase and the relation is statistically significant even when we control for standard determinants of leverage and the firm's probability of default. Expectations for future shocks explain a greater fraction of leverage variation than most standard determinants of leverage do and they affect more the small and financially constrained firms. Our results are not subject to an endogeneity bias and they confirm DeAngelo et al. (2011) model's predictions and the evidence that managers seek for financial flexibility. Introduction: There is indirect evidence and theoretical support in the context of the financial flexibility paradigm that expectations of a firm’s manager about future changes in the firm’s investment opportunity set play a key role in determining the firm’s capital structure. Financial flexibility is defined as the firm’s ability to take advantage of (cope with) a positive (negative) shock in its investment opportunity set. Survey studies by Graham and Harvey (2001), Bancel and Mitoo (2004) and Brounen et al. (2006) document that U.S. and European Chief Financial Officers set the firm’s financing policy so as to primarily maintain the firm’s financial flexibility. DeAngelo et al. (2011) derive theoretically one of the main predictions of the financial flexibility paradigm, that is the firm’s leverage is inversely related to the expectations about future shocks to the firm’s investment opportunity set. This is because in the case where an investment shock is expected, the firm acts proactively and it decreases its leverage to preserve a greater debt capacity today to meet its future expected borrowing. DeAngelo et al. (2018) document that proactive deleveraging is the norm among firms.