دانلود ترجمه مقاله میراث مدیر عاملان مسن: CSR راهبردی یا سلطه طلبی

1. مقدمه 2. ایجاد و توسعه نظریه 3. بحث و بررسی 4. نتیجه گیری

حاکمیت شرکتی: «هیئت مدیره» (BOD) یکی از ابزارهای نظارتی اصلی بر اقدامات CEO می باشد و نقش مهمی در کاهش مسائل بوجود آمده بوسیله مسائل نمایندگی بین مدیریت و سهامداران، ایفا می کند. این نظارت با ارتباط دادن دستمزد CEO به ثروت سهامداران و با اخراج آنها در صورت عملکرد نامناسب شرکت، قابل حصول است. این تهدید اخراج هنگام عملکرد بد و حفظ و پاداش آنها هنگام عملکرد خوب، منافع سهامداران و مدیران را با هم همسو می کند (گیدز و وینود، 1997). با تفکیک مدیریت تصمیم از ریسک پذیری باقیمانده، با ایجاد تقسیم کار بین CEO کسی که مسئول مدیریت تصمیم است و هیئت مدیره ای که کنترل تصمیم را برعهده می گیرد، مسئله نمایندگی حل می شود. اعضای هیئت مدیره این انگیزه را دارند که به نحو کارآمد CEO را تحت نظارت قرار دهند و با انجام دقیق این کار، سرمایه انسانی خود را بهبود بخشند. بزرگترین انگیزه برای نظارت بر CEO، از سوی مدیران بیرونی وارد می شود، کسانی که احتمالاً این رسالت را دنبال می کند و بنابراین برای تصمیم گیرندگان به هم بازارهای داخلی و هم بیرونی سیگنال می دهند که متخصصان تصمیمات هستند، کسانی هستند که انتشار و تفکیک سیستم کنترل را درک می کنند و با آن کار می کنند (فاما و ینسن، 1983). دیدگاه مقابل بیان می کند که فرآیند انتصاب مدیر، در دستان CEO ها می باشد، کسانی که احتمالاً مدیرانی را انتخاب می کنند که تمایل به حمایت از تصمیمات CEO ها دارند و حتی هنگامی که دیدگاهشان متفاوت شود، مدیران بیرونی تازه انتصاب شده، از مجازات می ترسند و بنابراین از مواجهه اجتناب می کنند. علاوه بر آن، اگر زمینه تخصص مدیران بیرونی محدود و باریک باشد، احتمال آن کم است که CEO ها را در زمینه های دیگر به چالش بکشند (لورش و مکلِوِر، 1989). اعضای هیئت مدیره ای که توسط CEO انتخاب می شوند، از حقوق خوب و پرستیژ بالا بهره خواهند برد، بنابراین احتمال «دردسر درست کردن» کم است، مگر در مسائل مشهود که بخاطر بسیار قبیح و زننده بودن، قابل تحمل نباشد (دومینگوئز و همکاران، 2008). یکی از مثال های رابطه گرم و دوستانه بین هیئت مدیره و CEO، عدم تمایل اعضای هیئت به نزدیک شدن به موضوعات بحث برانگیز، مانند طرح های جانشینی CEO می باشد (فریمن، 2004).

Corporate Governance: The board of directors (BOD) is one of the main monitoring instruments of the actions of the CEO, and plays an important role in reducing the problems created by agency issues between management and shareholders. The monitoring can be achieved by linking CEO pay to shareholders’ wealth and by firing them if the firm underperforms. This threat of dismissal when the firm is performing bad, and of keeping and rewarding them when performance is good aligns shareholders’ and managers’ interests (Geddes & Vinod, 1997). The agency problem is addressed by separating decision management from residual risk bearing, by creating a division of labor between the CEO, who is charged with decision management, and the board who undertakes decision control. Board members are incentivized to efficiently monitor the CEO, and by accurately doing so, they enhance their human capital. The greatest incentive to monitor the CEO is placed on the outside directors, who are more likely to pursue this mission and thus signal to both internal as well as external markets for decision makers that they are decision experts, who understand and can work with the diffuse and separate control system (Fama & Jensen, 1983). The opposing perspective maintains that the director nomination process is dominated by CEOs, who would probably nominate directors who are likely to support the CEOs decisions, and that even when their perspectives differ, newly appointed outsides directors would fear retribution and thus avoid confrontation. In addition, if the outside directors’ area of expertise is narrow, it would be unlikely that they would challenge the CEOs in other areas (Lorsch & Maclver, 1989). Board members which are selected by the CEO, enjoy good pay and high prestige, so their likelihood to “rock the boat” is small, except in cases of obvious problems that could not be tolerated as being too flagrant (Dominguez et al., 2008). An example of the cozy relationship that may exist between the board and the CEO is the reluctance of board members to approach controversial topics, such as CEO succession plans (Freeman, 2004).