دانلود ترجمه مقاله ارزیابی آسیب پذیری خشکسالی شهری – ادغام شاخص اجتماعی – اقتصادی، فیزیکی و سیاسی

1. مقدمه 2. بررسی مقالات 3. حوزه مطالعه 4. داده و روش تحقیق 5. نتایج و بحث و بررسی 6. نتیجه گیری

چکیده – وقوع مکرر خشکسالی مانع توسعه پایدار شهری می شود. کاهش خشکسالی شهری و کاهش خطر خشکسالی مستلزم درک مناسب از آسیب پذیری خشکسالی شهری (UDV) است. بر اساس شاخص های فیزیکی ، اجتماعی و اقتصادی و سیاسی ، این مطالعه آسیب پذیری خشکسالی شهری را در منطقه پکن-تیانجین-هبی (BTH) از جنبه های زیر بررسی و تحلیل کرده است: تجزیه و تحلیل مکانی-زمانی و تحلیل سهم. نتایج نشان داد که (1) UDV 13 شهر از 1990 تا 2016 افزایش یافته است. تا سال 2016 ، 13 شهر بسیار آسیب پذیر بودند. (2) عوامل اقتصادی و اجتماعی به عنوان عوامل مؤثر در آسیب پذیری شدید خشکسالی در نظر گرفته شدند. و (3) هزینه بودجه عمومی ، تولید ناخالص داخلی و شاخص های مربوط به آموزش به طور قابل توجهی در UDV نقش داشته است. این مطالعه یک مبنای نظری را برای دولت جهت مدیریت خشکسالی فراهم می کند. مقدمه: شهرها ، به عنوان پناهگاه بیش از نیمی از جمعیت جهان ، فعالیت های اقتصادی-اجتماعی ، توسعه اجتماعی و کارهای اداری را بر عهده می گیرند .(UN-Habitat, 2011) به طور اجتناب ناپذیری، جمعیت متراکم و شهرنشینی سریع ، خطر بروز بلایای ناشی از تغییرات آب و هوایی را افزایش می دهد (تاپیا و همکاران 2017). به طور خاص ، خشکسالی یک خطر بزرگ طبیعی جهانی است که می تواند از هر خطری طبیعی دیگری گزافتر باشد (احمد علیپور ، مرادخانی ، کاستلتی ، و مگلیوکا ، 2019 ؛ مارکوس-گارسیا ، لوپز-نیکولاس ، و پولیدو-ولازکوز ، 2017 ؛ اکونومو ، تسسلیس ، واسكوم ، گریگ ، و كاراویتس ، 2019). ضرر و زیان اقتصادی جهانی ناشی از خشکسالی 6 تا8 میلیارد دلار در سال تخمین زده می شود که به طور قابل توجهی بیشتر از سایر بلایای هواشناسی است (اسمیت و کاتز ، 2013). وقوع خشکسالی مانع ایجاد تعادل بین تقاضای آب شهری و عرضه می‌شود که به طور قابل‌توجهی آسیب‌پذیری سیستم‌های شهری را افزایش داده‌است. (ناظمی و مدنی ، 2018). خشکسالی مداوم می تواند با طیف گسترده ای از تأثیرات اجتماعی و اقتصادی و زیست محیطی منجر به کاهش قابل توجه مخازن و سطح آبهای زیرزمینی شود (ژانگ ، سان ، لی ، شیائو ، و سینگ ، 2015). تغییر آب و هوا این روند را بدتر کرده و باعث ایجاد خطرات بیشتر برای جامعه، محیط‌زیست و بخش‌هایی است که به بارش و منابع آب بستگی دارند (IPCC، 2014). ناظمی و مدنی (2018) پیشنهاد کردند که بینشها ، ابزارها و روشهای جدیدی برای نمایش بهتر تعاملهای پیچیده در سیستمهای به هم پیوسته انسان و آب در مناطق شهری مورد نیاز است.

The frequent occurrence of drought seriously hinders urban sustainable development. Decreasing urban drought and reducing drought risk entails a good understanding of urban drought vulnerability (UDV). Based on physical, socio-economic, and political indicators, this study evaluated and analyzed the urban drought vulnerability in the Beijing-Tianjin-Hebei (BTH) region from the following aspects: spatio-temporal analysis and contribution analysis. Results indicated that (1) the UDV of 13 cities kept increasing from 1990 to 2016. By 2016, 13 cities were highly vulnerable; (2) social and economic factors were considered as the main factors contributing to high drought vulnerability; and (3) public budget expenditure, GDP, and indicators related to education significantly contributed to UDV. This study provides a theoretical basis for the government to manage drought. Introduction: Cities, as the shelter of more than half of the world’s population, undertake the function of socio-economic activities, social development and administrative work (UN-Habitat, 2011). Inevitably, the dense population and rapid urbanization is increasing the risk to disasters caused by climate change (Tapia et al., 2017). In particular, drought is a major natural global hazard which can be costlier than those from any other natural hazard (Ahmadalipour, Moradkhani, Castelletti, & Magliocca, 2019; Marcos-Garcia, Lopez- Nicolas, & Pulido-Velazquez, 2017; Oikonomou, Tsesmelis, Waskom, Grigg, & Karavitis, 2019). Global economic losses caused by droughts are estimated at US$ 6–8 billion per year, which is significantly more than that from other meteorological disasters (Smith & Katz, 2013). The occurrence of drought breaks the balance between urban water demand and supply which has significantly increased the vulnerability of urban systems (Nazemi & Madani, 2018). Persistent droughts can lead to a significant depletion of reservoirs’ storages and groundwater levels, with a subsequent broad range of socio-economic and environmental impacts (Zhang, Sun, Li, Xiao, & Singh, 2015). Climate change is expected to aggravate this trend, causing greater risks to the society, the environment, and the sectors which depend on precipitation and water resources (IPCC, 2014). Nazemi and Madani (2018) proposed that new insights, tools and methodologies are needed for better representation of complex interactions within coupled human and water systems in urban regions.

بخشی از ترجمه مقاله (صفحه 21 فایل ورد ترجمه)