دانلود ترجمه مقاله مصدومیت های اندام های بالا تنه در تنیس بازان
عنوان فارسی |
مصدومیت های اندام های بالا تنه در تنیس بازان: تشخیص، درمان و مدیریت |
عنوان انگلیسی |
Upper Extremity Injuries in Tennis Players: Diagnosis, Treatment, and Management |
کلمات کلیدی : |
  اندام های بالاتنه؛ تنیس؛ شانه؛ مچ؛ آرنج؛ درمان |
درسهای مرتبط | مدیریت ورزشی |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی : 12 | نشریه : ELSEVIER |
سال انتشار : 2017 | تعداد رفرنس مقاله : 85 |
فرمت مقاله انگلیسی : PDF | نوع مقاله : ISI |
پاورپوینت :
ندارد سفارش پاورپوینت این مقاله |
وضعیت ترجمه مقاله : انجام شده و با خرید بسته می توانید فایل ترجمه را دانلود کنید |
1. مقدمه 2. بیومکانیک 3. مصدومیت های مچ دست 4. مصدومیت های آرنج 5. مصدومیت های شانه 6. خلاصه بحث
مقدمه: ورزش تنیس یکی از محبوب ترین ورزش ها در سطح جهان است زیرا تلفیقی از فعالیت های هوازی و غیرهوازی را شامل می شود. این ورزش برای تمامی مهارت ها و سنین لذت بخش است.در سطح رقابتی، تنیس شامل مجموعه ای از ضربات دقیق و سرویس هاست که توسط کامل ترین ورزشکاران رد و بدل می شوند. البته فشار جسمانی بالای این ورزش ، ورزشکاران را در معرض آسیب دیدگی های اسکلتی- عضلانی قرار می دهد [1].یک مطالعه جدید روی رقابت های حرفه ای تنیس نشان داده که بیشتر از 50 % مردان و زنان بدلیل آسیب دیدگی این ورزش را ترک می کنند [2]. البته شدت مصدومیت ها بر حسب سن، جنس، میزان تجربه فرق دارند. مطالعات روی جمعیتی از تنیسورها نشان داده که هر سال 0.05 تا 0.29 بازیکنان دچار مصدومیت می شوند [1]. نرخ بالای مصدومیت بسیاری از محققان را به این فکر انداخته که نحوه اثر مکانیک فیزیک بر پروفایل مصدومیت های مختلف اسکلتی- عضلانی را بررسی بکنند. مطالعات اپیدمولوژی توصیفی راجع به مصدومیت های تنیس نشان می دهند که اکثر آن ها در اندام های پایین تنه ، و سپس بالاتنه سپس کُل تنه رخ می دهند [1-3]. علیرغم اینکه اندام های بالاتنها اصلی ترین مکان وقوع مصدومیت نیستند، اما یکی از جدیدترین مطالعات کالج ملی ورزشکاران (NCAA) در حوزه اپیدمولوژی راجع به مصدومیت های تنیسورهای مرد و زن، نشان می دهند که درصد مصدومیت های بالاتنه در این ورزش بیشتر از سایر ورزش هاست [3]. علاوه بر این، الگوهای متفاوتی از مصدومیت در نقاط مختلف بدن مشاهده شده اند. مصدومیت ها در اندام های پایینی معمولاً حاد هستند و بدلیل ضربه و برخورد (تروما) پدید می آیند. آن ها در نتیجه تکرار حرکت رخ می دهند. برای درک بهتر این یافته ها، عوامل مخاطره آمیز در مصدومیت های بالاتنه تحت تکرار ورزشی ، به وفور در تحقیقات قبلی برای ورزشکاران ضربه زن و پرتاب کننده بررسی و دسته بندی شده اند. پیشنهاد این مطالعات این است که بارگذاری بیش از حد روی اندام های بالاتنه ، اثر زیادی روی آسیب دیدگی بافت های نرم دارد [4]. در اینجا با نقش مهم تغییر تکنیکی نسبت به بیومکانیک مفصل روبرو هستیم. آن ها به پیشگیری و درمان مصدومیت کمک می کنند.
INTRODUCTION: Tennis is one of the most popular sports in the world, owing to the unique combination of aerobic and anaerobic activity that is enjoyable for all ages and skill levels. At the competitive level, tennis is showcased through the dynamic exchange of intricate strokes and serves by some of the world’s most versatile athletes. However, the physical demands of this sport are known to put athletes at risk for a variety of musculoskeletal injuries. A recent study of professional tennis competitions found that more than 50% of men’s and women’s departures from competition could be attributed to injury. Although specific injury incidence varies by age, sex, and experience level, studies of the general tennis population report that incidence can range from 0.05 to 2.9 injuries per player per year. This observed high prevalence of injury has led many researchers to study how tennis mechanics contribute to the profiles of various musculoskeletal injuries. Descriptive epidemiologic studies of tennis injuries have found that injuries occur most frequently in the lower extremity, followed by the upper extremity, then trunk. Although the upper extremities are not the most prevalent injury site, a recent study investigating the epidemiology of the National Collegiate Athletic Association (NCAA) men’s and women’s tennis injuries suggested that tennis has a higher proportion of upper extremity injuries than other NCAA sports. Additionally, distinct patterns of injury are observed among sites of occurrence. Lower extremity tennis injuries are mostly acute and result from traumatic events, whereas upper extremity injuries are mostly chronic and result from repetitive overuse. To better understand these findings, risk factors for upper extremity overuse injuries have been widely presented in the literature for the overhead throwing and striking athlete population. These studies proposed that the excessive loading of upper extremity contributes significantly to soft tissue problems, revealing the important role that technique modification of joint biomechanics can have in both injury prevention and treatment.
این مقاله می تواند برای رشته تربیت بدنی مناسب باشد. ترجمه این مقاله در 17 صفحه آماده شده و در ادامه نیز صفحه 6 آن به عنوان نمونه قرار داده شده است که با خرید این محصول می توانید، فایل WORD و PDF آن را دریافت نمایید.
محتوی بسته دانلودی:
PDF مقاله انگلیسی ورد (WORD) ترجمه مقاله به صورت کاملا مرتب (ترجمه شکل ها و جداول به صورت کاملا مرتب)
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.