دانلود ترجمه مقاله پرخاشگری نوجوانان در مدرسه: بررسی نقش متغیرهای فردی

1. نظریه نظام های اکولوژیک بکار گرفته شده برای پرخاشگری در مدرسه: سطح خانواده، مدرسه، فردی 2. مطالعه حاضر 3. روش تحقیق 4. نتایج 5. بحث و بررسی

پیشینه/هدف: هدف مطالعه حاضر تحلیل نقش محیط های خانواده و کلاس درس بر توسعه مشخصات شخصی خاص شامل سطح همدلی، نگرش در مورد اختیار موسساتی و وجهه اجتماعی درک شده، و نقش میانجیگر این مشخصات در پرخاشگری در مدرسه ، می باشند. رابطه بین متغیرها براساس جنسیت تحلیل شدند. روش: شرکت کنندگان این مطالعه، 1494 نوجوان مکزیکی بین 12 تا 18 سال، 45% پسر بودند که از شش مدرسه راهنمایی، انتخاب شده بودند. مدل های معادله ساختاری برای آزمون اثرات میانجی گری بین متغیرها، محاسبه شدند. نتایج: یافته های بدست آمده نشان دادند که سطح همدلی، اعتبار اجتماعی و نگرش در مورد اختیار، میانجی رابطه بین محیط درک شده توسط پسران در خانه و مدرسه و رفتار پرخاشگرانه آنها در مدرسه بود. این میانجی گری برای دختران کامل نبود. نتیجه گیری: تفاوت بین جنسیت ها و اهمیت روابط در نوجوانان در تبیین رفتار پرخاشگرانه در مدرسه به بحث گذاشته شدند. رفتار پرخاشگرانه در دانش آموزان راهنمایی به عنوان یک مسئله جدی در کشورهای اروپایی و آمریکا در نظر گرفته شده (مک کلاهان، مک کوی و جاکوبسن، 2015؛ اسمیت، 2016؛ وگا-گیا، اورتگا-روئز و سانچز، 2016). در آمریکای لاتین، مخصوصاً در مکزیک، تشخیص این مسئله توسط مقامات آموزشی بسیار جدیدتر صورت گرفته است (مارتینز، 2014) و مطالعات نظام مند اندک هستند (کاستیلو و پاچکو، 2008؛ والدز، 2008؛ والدز و مارتینز، 2014). اما، بنظر می رسد که این رفتار یک مسئله قابل توجه در مکزیک باشد. کاستیلو و پاچکو (2008) از همین ابزار مثل مطالعه انجام شده توسط اومبودسمن در اسپانیا استفاده کردند (دینسور دل پیوبلو، 2007) و دریافتند که نرخ شیوع در مدارس راهنمایی در مکزیک بیشتر بوده است. برای مثال، 22.2% از نوجوانان مکزیکی ادعا کردند که تعدادی از همکلاسیان آنها را زده اند، در مقایسه با تنها 5.3% از نوجوانان در اسپانیا. به همین صورت، در جدیدترین مطالعه بین المللی آموزش و یادگیری (TALIS)، مکزیک بالاترین درصد جراحت فیزیکی ناشی از خشونت در دانش آموزان راهنمایی (10.8%) و رتبه دوم تحقیر یا فحش کلامی (29.5%) بعد از سوئد را داشته است (سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، OECD، 2014). همانگونه که قبلاً ذکر شد، علیرغم نگرانی اجتماعی و توجه نشان داده شده توسط مقامات، تنها تعداد اندکی مطالعات وجود دارند که با جدیت عوامل توجیه کننده پرخاشگری در مدرسه را در مکزیک، بررسی کرده باشند.

Background/Objective: The purpose of the present study was to analyse the role of family and classroom environments on the development of particular individual characteristics including level of empathy, attitude to institutional authority and perceived social reputation, and the mediational role these characteristics may play in school aggression. Relationships among variables were analysed by gender. Method: Participants in the study were 1,494 Mexican adolescents aged 12 to 18, 45% male, and drawn from six secondary schools. Structural equation models were calculated to test mediational effects among variables. Results: Findings obtained indicated that the level of empathy, the social reputation, and the attitude to authority mediated the relationship between the environment perceived by boys at home and school, and their aggressive behaviour at school. This mediation was partial for girls. Conclusions: Differences between genders and the importance of the adolescent-context interrelations in the explanation of their aggressive behaviour at school were discussed. Aggressive behaviour among secondary students has been identified as a serious problem in European and American countries (McClanahan, McCoy, & Jacobsen, 2015; Smith, 2016; Vega-Gea, Ortega-Ruiz, & Sánchez, 2016). In Latin America, specifically in Mexico, the recognition of this problem by educational authorities is much more recent (Martínez, 2014) and systematic studies are scarce (Castillo and Pacheco, 2008, Valadez, 2008, Valdés and Martínez, 2014). However, it seems that this behaviour is a significant problem in Mexico. Castillo and Pacheco (2008) used the same instrument as a study completed by the Ombudsman in Spain (Defensor del Pueblo, 2007), and found that prevalence rates in secondary schools were higher in Mexico. For example, 22.2% of Mexican adolescents claimed that some classmates hit them, compared to only 5.3% of adolescents in Spain. Likewise, in the most recent Teaching and Learning International Survey (TALIS) Mexico has the highest percentage of physical injury caused by violence among secondary students (10.8%) and the second highest level of intimidation or verbal abuse (29.5%) after Sweden (Organization for Economic Cooperation and Development, OECD, 2014). As previously noted, despite societal concern and interest demonstrated by authorities, there are only few studies that have rigorously examined the explanatory factors of school aggression in Mexico.