دانلود ترجمه مقاله مروری بر مقالات مرتبط با بهبود اختلال در زنجیره تامین

1. مقدمه 2. مروری بر مقالات 2.1. انتخاب آثار 2.2. برنامه ریزی مختلط/ عدد صحیح 2.3. برنامه ریزی تصادفی 2.4. مدیریت موجودی و قرارداد 2.5. شبیه سازی، علم سیستم و نظریه کنترل 3. تجزیه و تحلیل و مشاهدات 3.1. تحلیل آثار 3.2. تحلیل بحرانی 3.3. مفاهیم مدیریتی 4. برنامه تحقیقاتی آینده 4.1. مسائل متدلوژیکی 4.1.1. سیاست های بهبود و روشهای کمّی 4.1.2. طبقه بندی مسئله و مدل 4.1.3. فناوری اطلاعات و ارتباطات 4.2. ارزیابی عملکرد و انعطاف پذیری در مدلهای برنامه ریزی و طراحی SC 4.3. توسعه سیاست های بهبود 4.4. تحلیل هزینه های و ارزیابی عملکرد برای مرحله بهبود 4.5. جنبه های زمانی اختلالات و سیاست های بهبود 4.6. تداخل حالت ارتجاعی و پایداری 5. نتیجه گیری

چکیده – تحقیقات اخیر بر نقش مهم رویدادهای مختل کننده و سیاست های بهبود در زنجیره تامین تاکید دارند. علیرغم آثار مربوط به طراحی زنجیره تامین با ملاحظات توزیع، از نظر ما هیچ پژوهشی درباره زنجیره تامین مبتنی بر بهبود و اختلال وجود ندارد. ما به تجزیه و تحلیل تحقیقات پیشرفته درباره طراحی زنجیره تامین و برنامه ریزی مبتنی بر اختلال و بهبود، با هدف ارتباط روشهای کمّی موجود می پردازیم. این مقاله به تعیین ساختار و طبقه بندی جریان های تحقیقی موجود و زمینه های کاربردی روشهای مختلف کمّی می پردازد که در معرض ریسک های اختلال و اقدامات بهبود مربوطه قرار دارند. ما به شناسایی شکاف های موجود در تحقیقات حاضر و مشخص کردن زمینه های تحقیقی آینده می پردازیم. نتایج این تحقیق دو مورد می باشد: مدیران زنجیره تامین و عملیات می توانند مشاهده کنند که کدام ابزار کمّی برای زمینه های کاربردی مختلف قابل دسترسی می باشند؛ از طرف دیگر، محدودیت ها و نیاز به تحقیقات آینده در زمینه روشهای پشتیبان تصمیم گیری برای مدیریت ریسک زنجیره تامین را می توان شناسایی کرد. مقدمه: SCD (طراحی زنجیره تامین) به برنامه ریزی محل تاسیسات، تخصیص مشتریان به مراکز توزیع یا انتخاب کارخانجات و عرضه کنندگان می پردازد. (ملو، نیکل، و سالدانها دا گاما 2009؛ کوپرا و میندل 2012؛ ساویک 2013؛ نایر جایارام و داس 2015؛ مارتل و کلیبی 2016؛ ایوانف، تسیپولاندیس و شونبرگر 2018.) روشهای تحلیل کمّی به محاسبه ساختارهای بهینه SCD براساس چندین فرضیه و محدودیت های مرتبط با تقاضا، عرضه و ظرفیت حمل و نقل کمک می کنند (سوریراجان، اوزسن و اوزسوی 2009؛ سجادی و داودپور 2012؛ سینگ و همکارانش2012؛ کومار و تیواری 2013؛ پان و ناجی 2013؛ اسکین، بافو و زیا 2014). اهداف به حداقل سازی هزینه های مرتبط با شرایط خدمات مربوط می شوند. نتایج SCD بر تصمیمات برنامه ریزی زنجیره تامین (SCP) تاثیر می گذارند. مثالهایی از تصمیمات SCP شامل مدیریت موجودی، توزیع و برنامه ریزی حمل و نقل (مانزینی و بیندی 2009؛ راویندران و همکارانش 2010؛ کونستانتینو و همکارانش 2012؛ بورسوکس، کلاس و کاپر 2013؛ ایوانف، سوکولف و پاولف 2014) می باشند. عدم قطعیت و ریسک ها نقش مهمی در تصمیمات SCD و SCP بازی می کنند. ریسک های عملیاتی و بازگشتی و ریسک های مخرب (تانگ 2006؛ کوپرا، ریندهارت و موهان 2007؛ تسای 2016؛ ایوانف 2017؛ رضاپور، فرهنگی و پوراکبر 2017) معمولا در این ملاحظات دخیل می باشند. ریسک عدم قطعیت در زمان فرآوری و تقاضا به ریسک های عملیاتی مربوط می شوند (کلینفوردر و سعد 2005؛ کوپرا، ریندهارت و موهان 2007؛ آکار، کادی پاشا اوغلو، و شیپرجین 2010؛ جورجیادیس و همکارانش 2011؛ هورا و کلاسن 2013؛ میسل و بیروریست 2014) و اغلب در چارچوب اثر شلاقی (دجونکر و همکارانش 2003؛ اویانگ و لی 2010) مدنظر قرار می گیرند. مدیران SC در زمینه مدیریت SCها و کاهش ریسک های SC برگشتی از طریق بهبود برنامه ریزی هماهنگ و اجرا همچون موجودی، تحت مدیریت فروشنده یا برنامه ریزی مشارکتی، پیش بینی و بازپرسازی (CPFR) (کوپرا و سودهی 2014؛ گویندان 2015؛ زو، دانگ و زیا 2015) به بهبود قابل توجهی دست یافتند.

Recent research underlines the crucial role of disruption events and recovery policies in supply chains. Despite a wealth of literature on supply chain design with disruption considerations, to the best of our knowledge there is no survey on supply chain with disruptions and recovery considerations. We analyse state-of-the-art research streams on supply chain design and planning with both disruptions and recovery considerations with the aim of relating the existing quantitative methods to empirical research. The paper structures and classifies existing research streams and application areas of different quantitative methods subject to different disruption risks and recovery measures. We identify gaps in current research and delineate future research avenues. The results of this study are twofold: operations and supply chain managers can observe which quantitative tools are available for different application areas; on the other hand, limitations and future research needs for decision-support methods in supply chain risk management domains can be identified. Introduction: SCD (supply chain design) considers facility location planning, allocation of customers to distribution centres or factories and supplier selection (Melo, Nickel, and Saldanha-da-Gama 2009; Chopra and Meindl 2012; Sawik 2013; Nair, Jayaram, and Das 2015; Martel and Klibi 2016; Ivanov, Tsipoulanidis, and Schönberger 2017). Quantitative analysis methods help to compute optimal SCD structures on the basis of several assumptions and constraints regarding demand, supply and transportation capacities (Sourirajan, Ozsen, and Uzsoy 2009; Sadjady and Davoudpour 2012; Singh et al. 2012; Kumar and Tiwari 2013; Pan and Nagi 2013; Askin, Baffo, and Xia 2014). The objectives are related to costs minimisation subject to some service level requirements. The results of the SCD influence supply chain planning (SCP) decisions. Examples of SCP decisions comprise inventory management, distribution and transportation planning (Manzini and Bindi 2009; Ravindran et al. 2010; Costantino et al. 2012; Bowersox, Closs, and Copper 2013; Ivanov, Sokolov, and Pavlov 2014). Uncertainty and risks play crucial role in both SCD and SCP decisions. Recurrent or operational risks and disruptive risks (Tang 2006; Chopra, Reinhardt, and Mohan 2007; Tsai 2016; Ivanov 2017a; Rezapour, Farahani, and Pourakbar 2017) are typically involved with those considerations. Demand and lead-time uncertainty risks are related to operational risks (Kleindorfer and Saad 2005; Chopra, Reinhardt, and Mohan 2007; Acar, Kadipasaoglu, and Schipperijn 2010; Georgiadis et al. 2011; Hora and Klassen 2013; Meisel and Bierwirth 2014) and are frequently considered in the framework of bullwhip-effect (Dejonckheere et al. 2003; Ouyang and Li 2010). SC managers achieved significant improvements at managing the SCs and mitigating recurrent SC risks through improved coordinated planning and execution, e.g. vendor-managed inventory or collaborative planning, forecasting and replenishment (CPFR) (Chopra and Sodhi 2014; Govindan 2015; Xu, Dong, and Xia 2015).

بخشی از ترجمه مقاله (صفحه 16 فایل ورد ترجمه)