دانلود ترجمه مقاله اولویت های سازمانی، شوک های تقاضا و ناهنجاری

1. مقدمه 2. داده ها و تخمین ریسک توقیف 3. نتایج تجربی 4. نتیجه گیری

چکیده – مقاله ما ناهنجاری توقیف در بازارهای سهام چین را بررسی می کند. نشان می دهیم که این ناهنجاری بعد از کنترل مالکیت موسساتی، ناپدید می شود. دو فرضیه را پیشنهاد می کنیم. مقیاس رو به رشد سرمایه گذاران موسساتی و تغییرات اولویت های موسساتی می توانند شوک تقاضای بیشتری برای سهام دارای ریسک توقیف کم نسبت به ریسک توقیف زیاد ایجاد کنند و در نتیجه باعث شوند اولی عملکرد بهتری نسبت به دومی داشته باشد. همراستا با فرضیه هایمان، رشد موسسات، توجیه کننده ناهنجاری است هنگامی که سهم بازار موسساتی سریعاً افزایش می یابد. همچنین نشان می دهیم که اولویت های موسساتی برای سهام دارای ریسک توقیف کم افزایش قابل توجهی در گذر زمان پیدا کرده است و همچنین تغییرات اولویت ها، این ناهنجاری را توجیه می کند. در آخر، معامله گشتاوری و بکار گیری تدریجی اطلاعات توقیف نمی توانند این ناهنجاری را توجیه کنند. مقدمه: توقیف مالی به معنای این احتمال است که شرکت ها نتوانند تعهدات مالی خود را برآورده کنند. اگر توقیف مالی نشان دهنده ریسک غیرقابل تنوع بخشی باشد، سرمایه گذاران باید بازده پیش بینی شده زیاد برای ریسک توقیف، دستور دهند (برای مثال، چان، چن، 1991؛ فاما و فرنچ، 1996). ناهنجاری توقیف به صورت سهام توقیف شده (یا ریسک توقیف زیاد)، بازده سلف کمتری نسبت به سهام ایمن (ریسک توقیف کم) دارند (برای مثال، کمپبل، هیلشر و سزلاگی، 2008؛ دیشف، 1998؛ گریفین و لمون، 2002). اگر سرمایه گذاران حقیقی (شخصی) مانند سهام دارای سود شبیه به لاتاری که سهام توقیف شده دارند، اولویت های سرمایه گذاران شخصی می تواند باعث افزایش قیمت سهام توقیف شده شود و در نتیجه بازده های سلف کم بوجود بیاورد (برای مثال، بابریس و هوانگ، 2008؛ کومار، 2009؛ مارکوویتز، 1952؛ تورسکی و کاهنمان، 1992) . اما، کونراد، کاپادیا و ژینگ (2014) دریافتند که اولویت ها برای سهام شبیه به لاتاری نمی توانند کاملاً دور از ناهنجاری توقیف در بازارهای آمریکارا توجیه کنند. کمپبل و همکاران (2008) پیشنهاد دادند که هنگامی که موسسات عموماً سهام ایمن را ترجیح می دهند و تمایل به خرید سهام ایمن بیشتری نسبت به سهام توقیف شده در فرآیند روشد موسساتی داشته باشند سهام ایمن ارزش بیشتری نسبت به سهام توقیف شده پیدا می کند. این مقاله، پرسش کمپبل و همکاران (2008) را بررسی می کند که آیا سرمایه گذاران موسساتی نقشی در تبیین ناهنجاری توقیف در بازارهای سهام چین دارد یا خیر.

Our paper examines the distress anomaly on the Chinese stock markets. We show that the anomaly disappears after controlling for institutional ownership. We propose two hypotheses. The growing scale of institutional investors and changes in institutional preferences can generate greater demand shocks for stocks with low distress risk than those with high distress risk, causing the former to outperform the latter. Consistent with our hypotheses, the growth of institutions explains the anomaly when the institutional market share increases rapidly. We also show that institutional preferences for stocks with low distress risk have significantly increased over time and changes in preferences also explain the anomaly. Finally, momentum trading and gradual incorporation of distress information cannot account for the anomaly. Introduction: Financial distress means the probability that firms fail to fulfill their financial obligations. If financial distress represents undiversifiable risk, investors should command high expected returns for bearing distress risk (e.g. Chan & Chen, 1991; Fama & French, 1996). The distress anomaly arises as distressed (i.e. high distress risk) stocks have lower future returns than safe (i.e. low distress risk) stocks (e.g. Campbell, Hilshcer, & Szilagyi, 2008; Dichev, 1998; Griffin & Lemmon, 2002). If individual investors like stocks with lottery-like payoffs that distressed stocks have, individual investors’ preferences could give rise to the price of distressed stocks, resulting in low future returns (e.g. Barberis & Huang, 2008; Kumar, 2009; Markowitz, 1952; Tversky & Kahneman, 1992).1 However, Conrad, Kapadia, and Xing (2014) find that preferences for lottery-like stocks cannot fully explain away the distress anomaly on the U.S. markets. Instead, Campbell et al. (2008) propose that when institutions generally prefer safe stocks and tend to purchase more safe stocks than distressed stocks in the institutional growth process, safe stocks will have higher valuations than distressed stocks. This paper investigates the conjecture of Campbell et al. (2008) whether institutional investors play a role in explaining the distress anomaly in the Chinese stock markets.

بخشی از ترجمه مقاله (صفحه 45 فایل ورد ترجمه)