دانلود ترجمه مقاله نسبت مالی، تحلیل متمایز و پیش بینی ورشکستگی شرکت

1. تحلیل نسبت سنتی 2. چندین مطالعه متمایز 3. توسعه مدل 4. نتایج تجربی 5. کاربردها 6. نتیجه گیری

به نظر می رسد که متخصصان دانشگاهی به سمت حذف تحلیل نسبت، به عنوان یک تکنیک تحلیلی، در ارزیابی عملکرد کسب و کار، حرکت می کند. نظریه پردازان، قوانین بدوی دلخواه همانند مقایسه نسبت شرکت که توسط دست اندرکاران، استفاده گسترده ای دارد را نفی می نماید. از زمان حمله به اِعمال پذیری تحلیل نسبت که از بسیاری از اعضای معتبر جهان دانش پژوهان به وجود آمد، آیا می توان گفت که تحلیل نسبت، به جهان احمق ها محدود شده است؟ آیا اهمیت چنین رویکردی، به صورت کاملا غیرجذاب، از او گرفته شده است و بنابراین به طور غیرمنصفانه، مقام اصلی او را از وی رباییده اند؟ آیا می توانیم شکاف میان تحلیل سنتی نسبت و تکنیک های آماری دقیق تری که در میان افراد دانشگاهی، در سال ها اخیر، مشهورتر شده است را به جای پاره کردن این اتصال پر کنیم؟ هدف مقاله در دست، تلاش برای ارائه ارزیابی برای این مسئله می باشد. کیفیت تحلیل نسبت، به عنوان یک تکنیک تحلیلی، پیش بینی ورشکستگی شرکتی را به عنوان یک مورد توصیفی، مورد استفاده قرار میدهد. به طور تخصصی می توان گفت که مجموعه ای از نسبت های اقتصادی و مالی، در موقعیت پیش بینی ورشکستگی که در آن، چندین روش آماری متمایز، مورد بهره برداری قرار می گیرند، بررسی می شوند. داده های مورد استفاده در مطالعه در دست، به شرکت های ساخت و تولید محدود شده است. مرور مختصری از توسعه تحلیل نسبت سنتی، به عنوان تکنیکی برای بررسی عملکرد شرکتی، در بخش 1 ارائه شده است. در بخش 2، کمبودهای این رویکرد، به بحث و بررسی گذاشته می شود و چندین تحلیل متمایز، با تاکید بر سازگاری پذیری این روش، با تحلیل نسبت، در موقعیت پیش بینی ورشکستگی، معرفی می شود. مدل متمایز مدنظر ،در بخش 3 توسعه پیدا می کند که در آن، نمونه آغازین 66 شرکت، برای برقراری تابعی که به بهترین حالت بتواند میان شرکت ها، در دو گروه متقابلا انحصاری، تمییز قائل شود، مورد استفاده قرار می گیرد: شرکت های ورشکسته و غیرورشکسته. در بخش چهارف نتایج تجربی به دست آمده از نمونه آغازین و هم چنین چندین نمونه ثانویه را مرور می کنیم که در واقع این نمونه ها برای بررسی اطمینان پذیری مدل متمایز، به عنوان یک تکنیک پیشبینانه استفاده شده اند. در بخش 5، قابلیت انطباق مدل، برای موقعیت های تصمیم گیری عملی و هم چنین منافع بالقوه آن در مجموعه ای از موقعیت ها توصیه می شود. در بخش نهایی، یافته ها و نتیجه گیری مطالعه به طور خلاصه عنوان شده و نقش و اهمیت تحلیل نسبت سنتی، در یک موقعیت تحلیل مدرن، مورد ارزیابی قرار می گیرد.

Academicians seem to be moving toward the elimination of ratio analysis as an analytical technique in assessing the performance of the business enterprise. Theorists downgrade arbitrary rules of thumb, such as company ratio comparisons, widely used by practitioners. Since attacks on the relevance of ratio analysis emanate from many esteemed members of the scholarly world, does this mean that ratio analysis is limited to the world of "nuts and bolts"? Or, has the significance of such an approach been unattractively garbed and there- fore unfairly handicapped? Can we bridge the gap, rather than sever the link, between traditional ratio "analysis" and the more rigorous statistical techniques which have become popular among academicians in recent years? The purpose of this paper is to attempt an assessment of this issue—the quality of ratio analysis as an analytical technique. The prediction of corporate bankruptcy is used as an illustrative case.' Specifically, a set of financial and economic ratios will be investigated in a bankruptcy prediction context wherein a multiple discriminant statistical methodology is employed. The data used in the study are limited to manufacturing corporations. A brief review of the development of traditional ratio analysis as a technique for investigating corporate performance is presented in section I. In section II the shortcomings of this approach are discussed and multiple discriminant analysis is introduced with the emphasis centering on its compatibility with ratio analysis in a bankruptcy prediction context. The discriminant model is developed in section III, where an initial sample of sixty-six firms is utilized to establish a function which best discriminates between companies in two mutually exclusive groups: bankrupt and non-bankrupt firms. Section IV reviews empirical results obtained from the initial sample and several secondary samples, the latter being selected to examine the reliability of the discriminant model as a predictive technique. In section V the model's adaptability to practical decision-making situations and its potential benefits in a variety of situations are suggested. The final section summarizes the findings and conclusions of the study, and assesses the role and significance of traditional ratio analysis within a modern analytical context.