دانلود ترجمه مقاله تقویت توانایی تفکر استراتژیک: مدل یادگیری
عنوان فارسی |
تقویت توانایی تفکر استراتژیک: یک مدل یادگیری |
عنوان انگلیسی |
Enhancing the ability to think strategically: A learning model |
کلمات کلیدی : |
  توسعه رهبری؛ یادگیری مدیریت؛ تفکر استراتژیک |
درسهای مرتبط | مدیریت استراتژیک |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی : 20 | نشریه : SAGE |
سال انتشار : 2010 | تعداد رفرنس مقاله : 76 |
فرمت مقاله انگلیسی : PDF | نوع مقاله : ISI |
پاورپوینت : ندارد | وضعیت ترجمه مقاله : انجام نشده است. |
1. مقدمه 2. مروری کلی بر مدل 3. پایه نظری مدل 4. بررسی مدل 5. استفاده از مدل 6. نتیجه گیری
توانایی تفکر استراتژیک برای مدیران در چندین سطح سازمانی، بسیار مهم است، اما چیز زیادی در مورد اینکه چگونه این توانایی در افراد بوجود می آید، نمی دانیم. با بهره گیری از ادبیات استراتژی، دانش شناختی و یادگیری بزرگسالان، یک مدل یادگیری برای تفکر استراتژیک پیشنهاد می کنیم که از «مکتب یادگیری» استراتژی سازی (مینتزبرگ و همکاران، 1998)، پیروی می کند. این مدل، یک فرآیند یادگیری تجربی پویا، تعامل و تکرار شونده را ترسیم می کند. این مدل، عوامل فردی، تجربیات کاری و عوامل سازمانی که در دانش مشارکت دارند را شناسایی می کند و با هم برای توسعه توانایی تفکر استراتژیک، عمل می کند. زمینه های پژوهشی جهت درک بهتر فرآیند یادگیری، ارائه می شوند. مقدمه: مطالعات در سطح صنعت و کشورها، عدم داشتن تفکر استراتژیک مدیریت ارشد را به عنوان عامل اصلی تنزل و انحراف عملکرد شرکت عنوان کرده اند (بون، 2001؛ میسون، 1986؛ زابریسکیه و هوئلمانتل، 1991). نظریه های اخیر استراتژی سازی با تمرکز بر فرآیندها و رویه های سازمان ها نشان می دهد که تفکر استراتژیک نیز برای افرادی که نزدیک به مشتری کار می کنند، مفید است (فلوید و وولدریج، 2000؛ جانسون و همکاران، 2003). علیرغم اهمیت تفکر استراتژیک برای مدیران در چندین سطح سازمانی، چیز زیادی در مورد توسعه آن نمی دانیم. شرکت ها تلاش می کنند تا توانایی تفکر استراتژیک مدیران خود را از طریق تجربیات کاری و کلاسی، بهبود بخشند (ویسیر، 1998). در هر دو محیط، پژوهش استراتژی، بر فرآیندهای جمعی نه فردی، همچون روش هایی برای تدریس مفاهیم استراتژی (برای مثال، مطالعه موردی، سناریو سازی) یا بر درک تصمیم گیری گروهی، تمرکز کرده اند (بیتس و دیلارد، 1993؛ ایستربی-اسمیت و دیویس، 1983؛ لیدتکا و روزنبلوم، 1996؛ پوراک و توماس، 2002؛ سنگه، 1994؛ استامپف، 1989). این ادبیات توصیفی است و نه تجویزی و بر رویدادهای خاص نه یادگیری طولی متمرکز است. منبع محتمل دیگر برای درک اینکه چگونه تفکر استراتژیک بوجود می آید، ادبیات رهبری است که مهارت های مرتبط با تفکر استراتژیک مهم برای رهبران سازمانی را مشخص می کند، اما مسائل خاص اندکی را برای هدایت توسعه آنها مشخص می کند (بارنارد، 1938؛ جاکز و کلمنت، 1991). بزرگترین مطالعه در مورد تجربیات کاری مدیریت نشان داده اند که انجام دادن کار پرسنل مرتبط با برنامه ریزی شرکتی، برای تفکر استراتژیک مفید است (مک کال و همکاران، 1988).
The ability to think strategically is critical for managers at multiple organizational levels, yet we know little about how this ability develops in individuals. Drawing on literature in strategy, cognitive science and adult learning, we propose a model of learning to think strategically that follows the ‘learning school’ of strategy making (Mintzberg et al., 1998). The model depicts a dynamic, interactive, and iterative experiential learning process. It identifies individual factors, work experiences and organizational factors that contribute knowledge and act together to develop the ability to think strategically. Areas for research are suggested to better understand the learning process. Introduction: Studies across industries and countries have identified top management’s absence of strategic thinking as a major detractor of firm performance (Bonn, 2001; Mason, 1986; Zabriskie and Huellmantel, 1991). Recent theories of strategy making focusing on organizations’ processes and routines indicate strategic thinking is also useful to those working close to the customer (Floyd and Wooldridge, 2000; Johnson et al., 2003). Despite the importance of strategic thinking to managers at multiple organizational levels, we know little about its development. Firms have attempted to enhance their managers’ strategic thinking ability through work and classroom experiences (Vicere, 1998). In both settings, strategy research has focused on collective versus individual processes, such as methods to teach strategy concepts (e.g. case study, scenario building), or on understanding group decision making (Bates and Dillard, 1993; Easterby-Smith and Davies, 1983; Liedtka and Rosenblum, 1996; Porac and Thomas, 2002; Senge, 1994; Stumpf, 1989). The literature is descriptive, not prescriptive, and focused on singular events versus longitudinal learning. The other likely source for understanding how the ability to think strategically develops, the leadership literature, identifies strategic thinking-related skills important to organizational leaders but offers few specifics to guide their development (Barnard, 1938; Jaques and Clement, 1991). The largest study on management work experiences indicated that doing staff work related to corporate planning is helpful to strategic thinking (McCall et al., 1988).
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.