دانلود ترجمه مقاله عملکرد حقوق بشری شرکت ها و قدرت اخلاقی

1. مقدمه 2. زنجیره های تامین شرکت های چندملیتی، توجه به حقوق بشر و مفهوم قدرت اخلاقی سازمانی 3. روش تحقیق 4. یافته ها 5. بحث و بررسی و نتیجه گیری

چکیده – این مقاله بررسی می کند که گروه های ذینفع خاص، مانند سازمان های غیردولتی حقوق کارگری، چگونه قدرت اخلاقی شرکت های چند ملیتی برای حفاظت از حقوق بشر در زنجیره های تامین خود در بنگلادش را مورد تردید قرار داده و حتّی به چالش می کشند. ما در حوالی زمان وقوع دو فاجعه عمده در کارخانجات بنگلادش ( به ترتیب، آتش سوزی{کارخانه} تارزین و فروپاشی ساختمان رانا پلازا در سال های 2012 و 2013)، مجموعه ای از مصاحبه ها را انجام دادیم ( بین سال های 2012 و 2014) و مقالات منتشر شده در رسانه های خبری و اسناد سازمان های غیردولتی را مرور کردیم تا پی ببریم که روایت های سازمان های غیردولتی حقوق کارگران، چگونه شرکت های چندملیتی و عملکرد واقعی تامین کنندگان آنها در قبال حقوق بشر و قدرت اخلاقی مرتبط با آن را در داخل زنجیره های تامین پوشاک به چالش کشیده است. یافته ها نشان می دهد که عملکرد حقوق بشری شرکت های چند ملیتی و تامین کنندگان آنها در محل کار در بنگلادش، آنگونه که توسط سازمان های غیردولتی حقوق بشری اِدراک شده است، با شفاف سازی های علنی این شرکت های چندملیتی درباره حقوق بشر ناسازگار است. روایت های نقیض سازمان های غیردولتی، گواه نقض حقوق بشر توسّط شرکت های چندملیتی و تامین کنندگان آنها و نقص اخلاقی مرتبط با آن است. این مطالعه از مفهوم قدرت اخلاقی همسو با دیدگاه ارسطو درباره کُنشگر اخلاقی بهره برده و با ارائه دادن بینش تازه ای مبنی بر اینکه شرکت های چندملیتی و تامین کنندگان آنها در بستر کشور درحال توسعه بنگلادش فاقد نیّت اخلاقی، قابلیت اخلاقی و جایگاه اخلاقی برای حمایت از حقوق بشر در محل کار هستند، توانسته است سه جنبه اساسی قدرت اخلاقی- شامل، نیّت اخلاقی، قابلیت اخلاقی و جایگاه اخلاقی- که مِهتا و وین شیپ (2010) مطرح نمودند را پُربارتر سازد. عقیده داریم که دستیابی به این بینش های غنی تر امکان پذیر است زیرا ما دیدگاه های سازمان های غیردولتی و سازمان های جنبش اجتماعی را مستقیماً جویا شده ایم. مقاله حاضر، این موضوع که آیا پذیرفته شدن زبان تعهّدات حقوق بشری توسّط شرکت های چندملیتی، توانسته تغییری را در قدرت اخلاقی و عملکرد حقوق بشری آنها، همسو با اِدراک های سازمان های غیردولتی حقوق کارگران، بوجود آورد را بررسی نموده و یک خلاء پژوهشی موجود را رفع کرده است.

This paper investigates how particular stakeholder groups, such as labor rights non-governmental organizations (NGOs), question and even challenge the moral power of multinational companies (MNCs) to maintain human rights in their supply chains in Bangladesh. Around the time of two major factory disasters in Bangladesh (the Tarzeen fire and the Rana Plaza collapse in 2012 and 2013, respectively) we conducted a series of interviews (between 2012 and 2014) and reviewed articles in news media and NGO documents to understand how labor rights NGOs’ narratives challenge MNCs and their suppliers’ actual human rights performance and associated moral power within clothing supply chains. The findings show that MNCs’ and their suppliers’ workplace human rights performance in Bangladesh, as perceived by labor rights NGOs, is inconsistent with MNCs’ public disclosures on human rights. The NGOs’ counter-narratives testify to MNCs’ and their suppliers’ abuses of human rights and the associated moral deficit. This study draws on the notion of moral power in line with Aristotle’s view of the moral actor and adds to Mehta and Winship (2010) three essential aspects of moral power – moral intention, moral capability and moral standing – by providing a new insight that suggests that MNCs and their suppliers in the developing nation context of Bangladesh lack the moral intention, moral capability and moral standing to uphold workplace human rights. We note that gaining these richer insights are possible because we directly solicit the views of NGOs and social movement organizations. The paper fills a research gap by looking at whether the adoption of the language of human rights obligations by MNCs creates any change in their moral power and human rights performance, as perceived by workers’ rights NGOs.