دانلود ترجمه مقاله دستورات بانک مرکزی، اهداف پایداری و ترویج تامین مالی سبز

1. مقدمه 2. دستورات بانک مرکزی و بانکداری مرکزی پایدار در عمل 3. بانکداری مرکزی و تغییرات آب و هوایی – ملاحظات نظری 4. ریسک ها و مبادلات 5. نتیجه گیری

اختیارات (mandates) بانک مرکزی و بانکداری مرکزی پایدار در عمل: در این مقاله، به صورت تجربی، اختیارات فعلی بانک مرکزی را مورد بررسی قرار می دهیم تا میزان مجهز بودن بانک های مرکزی با اهدافی که باعث بهبود پایداری و جریان اصلی تامین مالی سبز می شوند، را ارزیابی کنیم. برای رسیدن به این هدف، «پایگاه داده قوانین مصوب بانک مرکزی» IMF (بخش 2.02، اهداف بانک مرکزی، نسخه آوریل 2017) را مورد بررسی قرار می دهیم که از 126 نهاد تشکیل شده، که چهار نهاد آن، بانک های مرکزی اتحادیه های پولی می باشند. جهت انجام این کار، 9 بانک مرکزی را اضافه کردیم که قسمتی از پایگاه داده اصلی نیستند، اما از سیاست های تامین مالی سبز استفاده کرده اند [1]. نتایج بررسی های ما از در مجموع 135 اختیارات بانک مرکزی، نقطه آغازین برای شروع این بحث فراهم می کنند که آیا لازم است بانک های مرکزی ضوابط «زیست محیطی، اجتماعی و حاکمیت شرکتی (ESG) بیشتری را در فعالیت های اصلی خود شامل کنند یا خیر (بخش 3). جدول 1، بصورت خلاصه نتایج بررسی اختیارات 135 بانک مرکزی را با توجه به این خلاصه می کند که آیا با اهدافی که پوشش دهنده ترویج فعال یا هدایت کننده تامین مالی سبز هستند، همسو هستند یا خیر. این جدول، 70 بانک مرکزی و اتحادیه پولی را نشان می دهد که این اختیار (mandate) به آنها داده شده تا یک هدف برای بهبود، ارتقاء یا حمایت از «پایداری» یا «توسعه/رشد پایدار» را دنبال کنند (بانک انگلستان، 2015) یا از اهداف اقتصادی یا اهداف سیاستی دولت حمایت کنند (باتن و همکاران، 2016). شایان ذکر است که اکثر اختیارات بانک مرکزی نوشته شده قبل از تغییرات آب و هوایی، به یک مسئله اجتماعی عمده تبدیل شدند و اینکه ارجاع به پایداری یا رشد/توسعه پایدار، به صورت شامل شده در اختیارات بسیاری از بانک های مرکزی در کشورهای در حال توسعه، اساساً به صورت ملزم کننده نقش بانک مرکزی در حمایت از اهداف توسعه اقتصادی گسترده تر، تعریف شده اند، و نه لزوماً یک تحول «کم کربن» یا اهداف زیست محیطی دیگر. اما، اگر به عقب و به گزارش بروندتلند (سازمان ملل، 1978) برگردیم، می فهمیم که مفهوم توسعه پایدار، صریحاً از پایداری زیست محیطی تشکیل شده است. علاوه بر آن، موافقت با «اهداف توسعه پایدار سازمان ملل» و قرارداد پاریس توسط جامعه بین المللی، اهداف زیست محیطی و اقلیمی را به میزان زیادی درست در دل سیاست گذاری دولتی قرار داده است. در حال حاضر، برای یک بانک مرکزی با یک اختیار پایداری صریح، نادیده گرفتن اقلیم و چالش های زیست محیطی دیگر، مشکل ساز می باشد.

Central Bank mandates and sustainable central banking in practice: We conduct an empirical examination of current central bank mandates to investigate the extent to which central banks are equipped with objectives that task them to enhance sustainability and mainstream green finance. To this end, we examine the IMF Central Bank Legislation Database (Section 2.02, Objectives of the Central Bank, April 2017 version), which comprises 126 institutions, four of which are the central banks of monetary unions. To this we add nine central banks that are not part of the original database but have adopted green finance policies.1 The results of our investigation of a total of 135 central bank mandates provide a starting point for the ensuing discussion of whether it is necessary for central banks to further incorporate environmental, social and governance (ESG) criteria into their core activities in Section 3. Table 1 summarises the results of the investigation of the mandates of 135 central banks with regard to whether they are assigned with objectives that would cover an active promotion or mainstreaming of green finance. The table lists the 70 central banks and monetary unions with a mandate assigning them an objective to either (Bank of England, 2015) enhance, promote or support “sustainability” or “sustainable development/growth”, or (Batten et al., 2016) support the government’s economic objectives or policy goals. It is important to note that most central bank mandates were written before climate change became a major societal issue, and that references to sustainability or sustainable development/growth, as included in the mandates of many central banks in developing countries, were originally interpreted as mandating a role of the central bank in supporting broader economic development goals and not necessarily a low-carbon transition or other environmental goals. However, going back to the Brundtland report (United Nations, 1987), the concept of sustainable development explicitly comprises environmental sustainability. Moreover, the agreement of the United Nations’ Sustainable Development Goals and the Paris Agreement by the international community have placed environmental and climate goals very much at the heart of government policymaking. In the present context, it would be hence problematic for a central bank with an explicit sustainability mandate to ignore climate and other environmental challenges.