دانلود ترجمه مقاله عوامل تعیین کننده ریسک اعتباری بانک ها

1. مقدمه 2. مطالبات غیرجاری: تعاریف و طبقه بندی ها 3. روش تحقیق 4. تجزیه و تحلیل و یافته ها 5. عوامل تعیین کننده NPL: مرور تحقیقات 6. موانع تحقیقات فعلی و زمینه ها برای تحقیقات آتی 7. نتیجه گیری

چکیده – ریسک اعتباری بانک ها، که اصلی ترین عامل به وجود آمدن آن مطالبات غیر جاری (NPLها، وام های ناکارآمد) می باشد و یک تهدید جدی نسبت به پایداری بخش بانکداری محسوب می شود، به طور گسترده توسط پژوهشگران و سیاست گذاران مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. با توجه به گسترش مجموعه پژوهش ها راجع به این موضوع، مقاله ی حاضر تلاش کرده است تا مرور ساختاریافته ای را از تحقیقات قبلی راجع به "عوامل تعیین کننده ی NPLها" انجام دهد. همچنین تمرکز این مقاله روی دینامیک فعلی این حوزه قرار گرفته است. مطالعه ی فعلی راجع به اصلی ترین نظریه های تشکیل دهنده ی مباحث مربوط به NPL ها و عوامل تعیین کننده ی مرتبط با بانک، اقتصاد کلان و صنعت توضیحاتی ارائه می دهد. درک کامل این عوامل به سیاست گذاران، مقررات گذاران و مدیران بانک این امکان را می دهد تا "سقوط های بانکی" را پیش بینی کنند، و ضمناً پژوهشگران دانشگاهی نیز از این طریق پژوهش های خود را تکمیل می کنند. مقاله ی فعلی به منظور تسهیل توسعه ی دانش در این حوزه، دستاوردهای 69 پژوهش منتشرشده بین سال های 1987 تا 2019، در 49 ژورنال با داوری تخصصی (کارشناس) را مرور می کنیم. ما معتقدیم که علیرغم تحقیقات گسترده ی تجربی و نظری انجام شده طی دهه های گذشته، مسئله ی "ریسک اعتباری" کماکان یک موضوع پژوهشی حل و فصل نشده است، و بنابراین فضای زیادی برای بحث های انتقادی باقی می ماند. مطالعه ی حاضر در کنار توصیف و آشکارسازی گفتمان نوظهور در این زمینه ، یک چشم انداز امیدوارکننده را برای انجام پژوهش های آتی ، و هدایت مسیر توسعه پژوهش ها پیشنهاد می دهد. مقدمه: یکی از متداول ترین ویژگی هایی که مقررات گذاران و فعالان بازار را به یکدیگر مرتبط می کند، محیط پُرتراکم اصطلاحات تخصصی است که حول محور موضوع "سقوط های بانکی" شکل گرفته است. در حقیقت به بخش بانکداری به چشم منبعی نگاه می شود که اقتصاد را سر پا نگه می دارد. بانک اعتبارات را تامین می کند و به خانوارها و کسب و کارها اجازه ی پس انداز کردن، سرمایه گذاری و افزایش هزینه های مصرفی شان را می دهد، و این کارها در نهایت از رشد اقتصادی حمایت می کنند. اقتصاد بدون دسترسی به اعتبار فلج می شود، اما بدون دسترسی به بانک ها، نمی تواند به درستی کار کند. در همین راستا، یکی از ریسک هایی که قطعاً بانکداری را متزلزل می کند، ریسک اعتباری است. این ریسک عامل بسیاری از رکودهای اقتصادی مختلف همچون سقوط سیستم مالی آمریکا در دهه 1980، بحران آسیایی در دهه های 1990 و 2000 ، بحران وام های بدون پشتوانه آمریکا و اخیراً وام های نامطلوب و بحران اعتباری اروپا بوده است. هیچ کشوری از آسیب این رویدادها در امان نبوده است، بگونه ای که توسعه ی مالی و اقتصادی شان با مشکل روبرو شده اند. مدیران بانک مرکزی قبول داشتند که فشار وارد بر بخش مالی در این مشکلات اقتصادی، عمدتاً به خاطر ریسک اعتباری بانک ها بوده است، و وضعیت مطالبات غیرجاری (وام های ناکارآمد، NPL) بانک ها در شکل گیری آن تاثیر داشته اند. مطابق تعریف، یک وام غیرجاری تلقی می شود اگر بازپرداختش حداقل به اندازه ی 90 روز به تاخیر افتاده باشد (IMF، 2005، صفحه 8).

Banks' credit risk, mostly conveyed by the level of non-performing loans (NPLs) and considered as a prominent threat to the banking sector stability, has been widely discussed among researchers and policymakers. Given the growing body of literature on this topic, this paper aims to provide a structured review of literature on the determinants of NPLs with a focus on the current dynamics of the field. This study discusses the main theories that shaped the debate on NPLs and their bank-specific, macroeconomic and industry-related determinants. A thorough understanding of these latter would enable policymakers, regulators and bank managers to anticipate banks' failures and, academicians to advance their research. To facilitate further knowledge in this field, this paper reviews 69 studies published between 1987 and 2019 in 40 peer-reviewed journals. We argue that despite the extensive empirical and theoretical work accomplished over the last decades, the issue of credit risk remains an unsolved line of inquiry, which leaves ample room for critical debates. Beside mapping the emerging discourse on this area, this study proposes a promising future research agenda to guide research advancement. INTRODUCTION: One of the most common features relating regulators and market participants is the dense thicket of jargon surrounding the topic of bank failures. As a matter of fact, the banking sector is considered as the sinew that keeps the economy working as it grants credits and allows businesses and households to save, invest and increase their spending, which ultimately support the economic growth. Without access to credits the economy will be paralysed, but without banks, the economy will not function. In this sense, one of the risks that can definitely shatter the banking sector is credit risk. The latter was the reason behind the beginning of various economic downturns; the slump of the US financial system in the 1980s, the Asian crisis during the 1990s and 2000s, the US subprime crisis and, more recently, the loans debacle of the European credit crisis. No country escaped the malaise that these events brought, poisoning their financial and economic development. Central bankers agreed that the distress of the financial sector during these economic abysses was predominantly due to banks' credit risk, mostly conveyed by the level of banks' nonperforming loans (NPLs, Henceforth). By definition, a loan is considered non-performing when its payment is past due by at least 90 days (IMF, 2005, p. 8).

ترجمه این مقاله در 40 صفحه آماده شده و در ادامه نیز صفحه 15 آن به عنوان نمونه قرار داده شده است که با خرید این محصول می توانید، فایل WORD و PDF آن را دریافت نمایید.