دانلود ترجمه مقاله نوآوری و زنجیره تامین پایدار

1. مقدمه 2. روش تحقیق 3. بررسی نتایج 4. بحث و بررسی و نتیجه گیری

بیش از پیش، اثرات زنجیره های تامین بر مسائل زیست محیطی، در بحث های مرتبط با ذینفعان، مقامات (مسئولان) و مشتریان، مورد تاکید قرار گرفته اند. هدف این مقاله، بررسی این است که چگونه نوآوری و پایداری در زمینه گسترده تر زنجیره های تامین تلفیق می شوند. برای رسیدن به این هدف، یک مرور ادبی نظام مند با تاکید ویژه بر مقاله های منتشر شده در سالهای اخیر، انجام شد (2015-2017)، بگونه ای که مرور ادبی قبلی در مورد موضوع نوآوری زنجیره تامین پایدار ، در بازه زمانی 1996 تا 2014، ادامه پیدا کند. جنبه های توصیفی مقاله های منتشر شده ابتدا بررسی می شوند، یعنی سال انتشار، مجله، روش پژوهش، حیطه صنعت و کشور مورد مطالعه و پس از آن بررسی های مضمومی، یعنی مضامین کلیدی فرآیند نوآوری، نوع نوآوری دیده شده، جدید بودن آنها، ابعاد و نظریه های اصلی پدیدار شده، بررسی می شوند. تحلیل ما، روند رو به رشد ادبیات از نظر عددی و گسترش نوآوریهای پایدار را نشان می دهند. علاوه بر آن، این پژوهش زمینه های بیشتری از پژوهش را که شایسته توجه هستند را خاطر نشان می کند. این زمینه ها شامل تحلیل بخش های صنعتی ویژه که در ادبیات منتشر شده کمتر پوشش داده شده اند، فعالیت های پژوهشی در کشورهای کمتر توسعه یافته؛ توجه بیشتر به بعد اجتماعی پایداری؛ مشارکت کلی تر از تعدادی کشورهایی که بنظر می رسد کمتر سازنده هستند یا حتی در موضوع نوآوری زنجیره تامین پایدار، غیرفعال هستند، می باشند. در آخر، یک چارچوب توسعه می یابد که می تواند مبنای توسعه ها و پژوهش های بیشتر در مورد این مسئله باشد. مقدمه: با تقاضای بازار رو به رشد برای محصولات مختلف در نیمه دوم قرن بیستم، سازمان های بسیاری به سراغ روشهای تولید ریسکی اما سودمند از نظر اقتصادی، که تاثیرات درازمدت بر جامعه و محیط داشتند، کردند [1]. این حقیقت، علاوه بر چندین حادثه رخ داده، مانند فاجعه چرنوبیل در سال 1986 یا غرق شدن نفتکش مشهور آموکو کادیز در سال 1978 و موارد بسیاری دیگر، باعث شد تا سازمان ملل، اصطلاح توسعه پایدار را در کنفرانس «محیط زیست انسانی» در سال 1972 ابداع کند [2]، که آنرا می توان در زمینه تجاری به صورت برآورده کردن نیازهای ذینفعان مستقیم و غیرمستقیم شرکت بدون مختل سازی توانایی آن برای برآورده کردن نیازهای ذینفعان آتی نیز شامل و وارد کرد [3]. چند سال بعد، در سال 1987، فرصت های نوآوری پایدار توسط گزارش Brundtland (بروندتلند)، مورد توجه زیادی قرار گرفتند. بنابراین، ذینفعان، شامل مقامات نظارتی، سازندگان، مشتریان و عموم مردم وادار شدند تا مدل های تجاری اقتصادی را مجدداً مورد ملاحظه قرار دهند و دلالت های شیوه های اجرایی تجاری بر جامعه و محیط زیست [1]؛ تخلیه منابع محدود زمین بخاطر افزایش مصرف، صنعتی سازی و جهانی را زیر سوال ببرند و در نتیجه باعث شدند سازمان ها مجدداً بررسی کنند که چگونه در سالها و دهه های آتی باید رقابت کنند [5].

Increasingly, the effects of supply chains on environmental issues have been a focal point in discussions involving stakeholders, authorities, and customers. The aim of this paper is to inspect how innovation and sustainability are integrated into the wider context of the supply chains. To this end, a systematic literature review was carried out with a particular focus on papers published in recent years (2015–2017) so as to continue from a previous review on the sustainable supply chain innovation topic covering the time span of 1996–2014. The descriptive aspects of the published papers are firstly examined, i.e., the year of publication, journal, research methodology, industry field and country of the study, followed by the thematic ones, i.e., key themes of the innovation process, the types of innovation found, their newness, dimensions, and main theories that emerged. The analysis shows an upward trend of literature in numerical terms and a wider spread of sustainable innovations. Additionally, the research highlights further areas of research that are deserving of attention. These areas include analyses of specific industrial sectors which have been less covered in the published literature; research activities in the less developed countries; more attention on the social dimension of sustainability; a more general contribution from some nations that turned out to be less productive or even inactive on the sustainable supply chain innovation topic. Finally, a framework is developed which could constitute the basis for further developments and research on this issue. Introduction: With a growing market demand for various products in the latter half of the 20th century, many organizations ventured into risky but frugally profitable modes of production, compromising long-term impacts both on society and the environment [1]. This fact, in addition to the several accidents that have occurred, such as the Chernobyl disaster in 1986 or the famous oil tanker Amoco Cadiz sink in 1978 and many others, led the United Nations to coin the term sustainable development during the Conference on the Human Environment in 1972 [2], which can be inserted in the business context as meeting the needs of firm’s direct and indirect stakeholders without compromising its ability to meet the needs of future stakeholders as well [3]. Some years later, in 1987, the opportunities for sustainability innovation received wide attention with the Brundtland Report [4]. Hence, stakeholders, including regulatory authorities, manufacturers, customers, and the public, were forced to reconsider economic business models and to question the implications of business practices on society and the environment [1]; the depletion of the Earth’s finite resources through increased consumption, industrialization, and globalization caused organizations to reconsider how they should compete in the coming years and decades [5].