دانلود پروپوزال موضوع شرکت های هرمی در اصول فقه امامیه و قوانین ایران

طرح هرمی، یک مدل کسب و کار است که اعضا را از طریق وعده پرداخت یا خدمات، بخاطر استخدام افراد دیگر در طرح، بجای تامین سرمایه یا فروش محصول، استخدام می کند. با چند برابر شدن استخدام، استخدام سریعاً غیرممکن می شود و اکثر اعضا قادر به سود آوری نیستند؛ به این صورت، طرح های هرمی، ناپایدار و اغلب غیرقانونی می باشند. طرح های هرمی حداقل یک قرن در شکل های مختلف وجود داشته اند. تعدادی طرح بازاریابی چند سطحی در دسته طرح های هرمی قرار گرفته اند.

در یک طرح هرمی، یک سازمان، افرادی که می خواهند عضو شوند را با یک پرداخت، جذب می کنند. به ازای آن، آن سازمان به اعضای جدید خود، سهمی از پول دریافت شده از هر عضو اضافه ای که استخدام می کنند را وعده می دهد. مدیران آن سازمان (افراد بالای آن هرم) نیز سهمی از این پرداخت ها دریافت می کنند. برای مدیران، این طرح، بالقوه وسوسه کننده است- چه کاری انجام دهند چه ندهند، عضویت سازمان، انگیزه قوی برای ادامه استخدام و ارسال پول به بالای هرم را دارد. چنین سازمان هایی به ندرت مشغول فروش محصولات یا خدمات با ارزش هستند. بدون خلق هرگونه کالا یا خدمات، تنها جریان درآمد برای آن طرح، استخدام اعضای بیشتر یا درخواست پول بیشتر از اعضای فعلی است. رفتار طرح های هرمی، از ریاضیات مرتبط با رشد نمایی، بسیار دقیق تبعیت می کند. هر سطح از هرم، بسیار بزرگتر از سهم قبل از خود است. برای اینکه یک طرح هرمی برای همه افراد استخدام شده در آن، پول تولید کند، باید تا بی نهایت گسترش یابد. این امر امکان پذیر نیست، زیرا جمعیت زمین، محدود است. هنگامی که لاجرم این طرح دیگر نتوانست استخدام جدید انجام دهد، و نیاز به منابع دیگر درآمد داشته باشد، فرو می ریزد. از آنجایی که بزرگترین جمله ها در یک دنباله هندسی، در انتها هستند، اکثر افراد در سطوح پایین تر این هرم قرار دارند؛ به این ترتیب، لایه پایینی هرم حاوی بیشترین افراد است. افرادی که برای طرح های هرمی کار می کنند تلاش می کنند تا شرکت واقعی را بجای محصولی که می فروشند، تبلیغ کنند. در نهایت، همه افراد سطوح پایین تر هرم، پول کسب نمی کنند؛ تنها افراد سطوح بالا، سود کسب می کنند. افراد سطوح بالاتر هرم معمولاً سود می کنند، درحالی که افراد سطوح پایین تر معمولاً پول از دست می دهند. از آنجایی که اکثر اعضای این طرح، در پایین هستند، اکثر شرکت کنندگان پول بدست نمی آورند. بخصوص اینکه، هنگامی که این طرح فرو می ریزد، اکثر اعضا در لایه های پایین خواهند بود و بنابراین فرصتی از سود آوری از این طرح نخواهند داشت؛ قبلاً به آنها برای ملحق شدن، پولی داده می شود. بنابراین، مشخصه یک طرح هرمی توسط تعدادی از افراد (شامل خالقان طرح)، ایجاد حجم زیادی پول است، درحالی که اعضای بعدی، پول از دست می دهند. به این دلیل، اینها کلاهبرداری تلقی می شوند.

در اینگونه شرکت ها نه کالایی تولید می شود و نه خدمات مفیدی به جامعه ارائه می گردد و از منظر اقتصاد خرد نیز هیچ جایگاهی در بین بنگاه های مولد اقتصادی ندارند. از دیدگاه ایجاد ارزش افزوده نیز در حد صفر مطلق بوده و ریالی به ارزش اقتصادی کشور اضافه نمی کنند. در این پروپوزال به بررسی کلیات این شرکت ها پرداخته شده و دیدگاه فقه امامیه و نیز قوانین حقوقی ایران در مورد آن بررسی شده است.

این پروپوزال برای دوره کارشناسی ارشد رشته حقوق آماده شده و ساختارهای استاندارد پروپوزال نویسی نیز در آن رعایت گردیده است. مطالعه این پروپوزال می تواند ابزاری جهت آشنایی با این ساختارها بوده و همچنین، ایده های پژوهشی جدیدی را نیز در اختیار پژوهشگران و دانشجویان علاقه مند قرار دهد.

این پروپوزال در محیط نرم افزار ورد (WORD) آماده شده و در ادامه نیز بخشی از آن قرار داده شده است: