دانلود پاورپوینت اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی  (SAD)که تحت عنوان فوبیای اجتماعی نیز شناخته می شود، نوعی اختلال اضطرابی است که با احساسات ترس و اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی همراه بوده و به ناراحتی قابل‌توجه و اختلال در توانایی عملکرد در برخی از جنبه‌های زندگی روزمره منجر می‌شود. همچنین لازم به ذکر است که افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، تحت تاثیر ارزیابی منفی سایرین قرار می گیرند. همچنین، آنها ممکن است درک کنند که ترس هایشان غیرمنطقی است اما در غلبه بر ترس خود، ناتوان هستند.

در ادامه می توانید بخشی از این پاورپوینت را در قالب یک ویدئو، مشاهده نمایید، لازم به ذکر است که کل اسلایدهای این پاورپوینت، در این ویدئو قرار نگرفته و تنها تعدادی از اسلایدها به عنوان نمونه قرار داده شده اند. برای دریافت فایل پاورپوینت قابل ویرایش، می توانید اقدام به خرید این محصول از سایت نمایید.

علائم فیزیکی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی غالبا با علائمی نظیر سرخ شدن بیش از حد، تعریق بیش از حد، لرزش، تپش قلب و حالت تهوع و لکنت زبان همراه است. همچنین تحت ترس و ناراحتی شدید، فرد ممکن است در معرض حملات پانیک قرار بگیرد. برخی از افراد مبتلا ممکن است برای کاهش ترس و بازداری در رویدادهای اجتماعی از الکل یا سایر داروها استفاده کنند.

دستورالعمل‌های ICD-10: از جمله معیارهای اصلی تشخیصی فوبیای اجتماعی، ترس از کانون توجه بودن، یا ترس از رفتار شرم‌آور یا تحقیرآمیز، اجتناب و علائم اضطراب می باشد. همچنین برای غربالگری اختلال اضطراب اجتماعی و اندازه گیری شدت اضطراب، از مقیاس های رتبه بندی استاندارد شده استفاده می شود.

درمان اختلال اضطراب اجتماعی

مرحله اول در درمان اختلال اضطراب اجتماعی، درمان شناختی رفتاری (CBT) است. داروهایی نظیر SSRI ها برای درمان فوبیای اجتماعی، بخصوص پاروکستین، موثر می باشند. داروهای تجویز شده شامل چندین دسته از داروهای ضد افسردگی نظیر مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRI)، و مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOI) و همچنین مسدود کننده های بتا و بنزودیازپین ها می باشند.

جنبه های شناختی:

در مدل‌های شناختی اختلال اضطراب اجتماعی، افراد مبتلا به فوبیای اجتماعی از ارتباط با سایرین وحشت دارند. همچنین ممکن است بیش از حد احساس خودآگاهی داشته باشند و پس از فعالیت، توجه زیادی را به خود معطوف نموده یا دارای استانداردهای عملکرد بالایی باشند. بر اساس نظریه روانشناسی اجتماعی، در خود ارائه ای، یک فرد تلاش می کند تا تصوری خوب نسبت به سایرین ایجاد کند اما معتقد است که از توانایی لازم برای انجام آنکار برخوردار نیست. در بیشتر مواقع، پیش از موقعیت اجتماعی اضطراب برانگیز، فرد ممکن است بررسی کنند که چه چیزی ممکن است اشتباه باشد و چطور با هر موقعیت غیرمنتظره برخورد کنند و پس از رویداد، ممکن است این تصور را داشته باشد که آنطور که باید از عملکرد مناسبی برخوردار نبوده است و در نتیجه، هر مورد غیرعادی را خجالت‌آور تلقی می کنند و ممکن است هفته ها یا ماه ها این احساس با او همراه باشد.

جنبه های رفتاری:

اختلال اضطراب اجتماعی نوعی ترس مداوم از یک یا چند موقعیت است که طی آن فرد در معرض بررسی احتمالی سایرین قرار می گیرد و وحشت دارد که کاری انجام دهد یا به گونه ای رفتار کند که تحقیرآمیز یا شرم آور باشد. این حالت متفاوت از «خجالتی» طبیعی است، زیرا به اجتناب اجتماعی مفرط و آسیب اجتماعی یا شغلی قابل ملاحظه ای منجر می شود. فعالیت های اضطراب برانگیز ممکن است تقریباً شامل هر نوع تعامل اجتماعی به خصوص حضور در گروه های کوچک، قرار ملاقات، مهمانی ها، صحبت با غریبه ها، حضور رستوران ها، مصاحبه ها و غیره باشد. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از قضاوت شدن توسط دیگران در جامعه وحشت دارند. همچنین، افراد دچار این اختلال، ممکن است رفتار خاصی داشته باشند یا چیزی بگویند و سپس از بیان آن احساس خجالت یا تحقیر کنند. در نتیجه، اغلب تصمیم می گیرند خود را از جامعه دور کرده و از حضور در چنین موقعیت هایی اجتناب کنند. همچنین این افراد ممکن است از ملاقات با افرادی که نمی شناسند احساس ناراحتی کنند. گاهی اوقات، ممکن است از تماس چشمی خودداری کرده و یا در زمان صحبت کردن با سایرین سرخ شوند.

جنبه های فیزیولوژیکی:

در فوبیای اجتماعی نیز اثرات فیزیولوژیکی، مشابه با سایر اختلالات اضطرابی وجود دارد. در بزرگسالان، ممکن است باعث ریزش اشک و همچنین تعریق زیاد، حالت تهوع، مشکل در تنفس، لرزش و تپش قلب، اختلال در راه رفتن به خصوص در زمان عبور از میان گروهی از افراد شود. همچنین، افراد مبتلا به SAD ممکن است تا حد زیادی نسبت به همسالان خود از نگاه کردن به سایرین و حتی محیط اطراف خود اجتناب کنند.

جنبه های اجتماعی:

افراد مبتلا به SAD ممکن است از موقعیت هایی که اکثر افراد آن را “عادی” می دانند، دوری کنند. معمولا افراد مبتلا به SAD از بیشتر موقعیت‌های اجتماعی اجتناب می‌کنند. فوبیای اجتماعی به دلیل ترس غیرمنطقی از این موقعیت ها می تواند افراد را به طور کامل از موقعیت های اجتماعی دور کند. همچنین ممکن است افراد مبتلا به SAD زمان زیادی را صرف شبکه های اجتماعی کرده و دچار کم خوابی باشند و پس از اجتناب از تعاملات انسانی از احساس خوبی برخوردار باشند. همچنین ممکن است اضطراب بیشتری را تجربه کرده و در مصاحبه های شغلی، قرار ملاقات ها، تعامل با مقامات یا در محل کار حالات عصبی بیشتری را تجربه کنند.

وجود همزمان دو بیماری:

SAD درجه بالایی از همزمانی با سایر اختلالات روانپزشکی را نشان می دهد. در حقیقت، یک مطالعه مبتنی بر جمعیت نشان داد که 66٪ از مبتلایان به SAD دارای یک یا چند اختلال دیگر سلامت روان نیز هستند. SAD احتمالا به دلیل فقدان روابط شخصی و دوره های طولانی انزوا مرتبط با اجتناب اجتماعی غالبا به دلیل اعتماد به نفس پایین و معمولاً افسردگی بالینی رخ می دهد. افسردگی بالینی 1.49 تا 3.5 برابر بیشتر در افراد مبتلا به SAD رخ می دهد. تحقیقات صورت گرفته حاکی از آن است که وجود برخی ترس‌های اجتماعی (نظیر اجتناب از شرکت در گروه‌های کوچک، اجتناب از رفتن به مهمانی) بیشتر از سایر ترس‌های اجتماعی به ایجاد علائم افسردگی همزمان منجر شده و مستلزم بررسی بسیار دقیق در طی ارزیابی بالینی در بین بیماران مبتلا به SAD است.

این پاورپوینت در 33 اسلاید آماده شده و در ادامه نیز، اسلاید شماره 5 آن قرار داده شده است:

علل اختلال اضطراب اجتماعی

مطالعات صورت گرفته حاکی از آن است که ژنتیک می تواند در ترکیب با عوامل محیطی در بروز اختلال اضطراب اجتماعی دخیل باشد. فوبیای اجتماعی ناشی از سایر اختلالات روانی یا مصرف مواد نیست. به طور کلی، اضطراب اجتماعی در نقطه خاصی از زندگی فرد آغاز می شود. همچنین، ناهنجاری اجتماعی خفیف می تواند به بروز علائم اضطراب اجتماعی یا فوبیا منجر شود. همچنین، استفاده زیاد از رسانه های اجتماعی ممکن است در برخی افراد باعث بروز اضطراب اجتماعی شود.

• ژنتیک

یافته های بدست آمده حاکی از آن است که در صورت ابتلای یکی از بستگان درجه یک به این اختلال، خطر ابتلا به فوبیای اجتماعی دو تا سه برابر بیشتر است. مطالعات صورت گرفته بر روی دوقلوهای همسان (از طریق فرزندخواندگی) در خانواده‌های مختلف نشان داده‌است که در صورتیکه یکی از دوقلوها دچار اختلال اضطراب اجتماعی شود، احتمال ابتلای دیگری بین 30 تا 50 درصد بیشتر از حد متوسط ​​است.

• تأثیرات فرهنگی

بررسی های صورت گرفته حاکی از آن است که عوامل فرهنگی که با این اختلال مرتبط بوده اند عبارتند از نگرش جامعه نسبت به کمرویی و اجتناب، تأثیر بر توانایی ایجاد روابط یا دسترسی به شغل یا تحصیل. تحقیقات انجام شده در چین حاکی از آن است که کودکان خجالتی نسبت به همسالان خود بیشتر پذیرفته می شوند و برخلاف یافته های کشورهای غربی، بیشتر برای رهبری در نظر گرفته شده و شایسته تلقی می شوند.

• مکانیسم ها

مطالعات متعددی در زمینه پایه های عصبی اختلال اضطراب اجتماعی صورت گرفته است. اگرچه مکانیسم‌های عصبی دقیق هنوز مشخص نشده است، شواهد بدست آمده حاکی از آن است که، اختلال اضطراب اجتماعی با عدم تعادل در برخی مواد شیمیایی عصبی و بیش فعالی در برخی از نواحی مغز مرتبط است.

• انتقال دهنده های عصبی

شواهد بدست آمده حاکی از آن است که این اختلال شامل کاهش اتصال گیرنده سروتونین است. یک مطالعه اخیر افزایش اتصال ناقل سروتونین را در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی فراگیر نشان داده است. اگرچه شواهد اندکی در زمینه ناهنجاری در انتقال عصبی سروتونین وجود دارد، اثربخشی محدود داروهایی که بر سطح سروتونین تأثیر می‌گذارند ممکن است نقش این مسیر را نشان دهد. پاروکستین، سرترالین و فلووکسامین سه SSRI هستند که توسط FDA برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی مورد تایید قرار گرفته اند. برخی از محققان بر این باورند که SSRI ها فعالیت آمیگدال را کاهش می دهند.

• نواحی مغز

یافته های بدست آمده حاکی از آن است که، آمیگدال بخشی از سیستم لیمبیک است که با شناخت ترس و یادگیری هیجانی مرتبط است. شواهد نشان می دهد که افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در رابطه با نشانه‌های تهدید اجتماعی (نظیر ارزیابی منفی درک شده توسط شخص دیگر)، چهره‌های عصبانی یا خصمانه دارای آمیگدال فوق حساس هستند. همچنین تحقیقات صورت گرفته حاکی از آن است که ناحیه دیگری از مغز، قشر کمربندی قدامی نیز در تجربه «درد اجتماعی» نیز دارای نقش است. یک متاآنالیز در سال 2007 نشان داد که افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی دارای بیش فعالی در ناحیه آمیگدال و اینسولا هستند که به ترس و پردازش هیجانی منفی منجر می شود.

در ادامه، اسلاید شماره 27 این پاورپوینت، قرار داده شده است:

پیشگیری از اختلال اضطراب اجتماعی

پیشگیری از اختلالات اضطرابی یکی از محورهای تحقیقاتی است. همچنین، استفاده از CBT و تکنیک‌های مرتبط پس از تکمیل برنامه‌های پیشگیری ممکن است تعداد کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی را کاهش دهد.

داروهای اختلال اضطراب اجتماعی

SSRI ها:

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI)، دسته‌ای از داروهای ضدافسردگی، اولین انتخاب دارویی برای فوبیای اجتماعی عمومی هستند، اما در مرحله دوم درمان قرار دارند. همچنین در مقایسه با انواع قدیمی‌تر دارو، خطر کمتری برای تحمل و وابستگی دارویی مرتبط با SSRI وجود دارد.

پاروکستین و پاروکستین  CR، سرترالین، اسیتالوپرام، ونلافاکسین XR و فلووکسامین CR (luvox CR) نیز برای SAD مورد تایید قرار گرفته اند و همگی به خصوص پاروکستین برای درمان اختلال موثر هستند.

تمام SSRI ها به جز فلوکستین که در تمام کارآزمایی های بالینی معادل دارونما بوده است، تا حدودی برای اضطراب اجتماعی موثر هستند. همچنین، پاروکستین از قابلیت تغییر شخصیت برخوردار می باشد و به میزان قابل ملاحظه ای برونگرایی را افزایش دهد.

سایر داروها:

شواهد بدست آمده حاکی از آن است که MAOI در درمان و مدیریت اختلال اضطراب اجتماعی مؤثر است و همچنان تجویز می شود. همچنین، مشخص شده است که RIMAها برای اختلال اضطراب اجتماعی کمتر از MAOIهای برگشت ناپذیر مانند فنلزین مؤثر هستند. بنزودیازپین ها جایگزینی برای SSRI ها هستند. استفاده از این داروها برای تسکین کوتاه مدت است. اگرچه بنزودیازپین ها برخی اوقات برای استفاده طولانی مدت روزانه در برخی کشورها تجویز می شوند، نگرانی در مورد افزایش تحمل، وابستگی و سوء استفاده به دارو وجود دارد. همچنین  توصیه شده است که بنزودیازپین‌ها صرفا برای افرادی که به سایر داروها پاسخ نمی‌دهند در نظر گرفته شود.  همچنین، برخی از داروهای ضد تشنج مانند گاباپنتین در اختلال اضطراب اجتماعی موثر هستند و ممکن است جایگزین درمانی احتمالی برای بنزودیازپین ها باشند.

علائم اختلال اضطراب اجتماعی

• خجالت زدگی
• حالت تهوع
• تعریق
• لرزش
• مشکل در صحبت کردن
• سرگیجه
• ضربان قلب سریع

علائم روانشناختی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• نگرانی شدید قبل، حین و بعد از یک موقعیت اجتماعی
• اجتناب از موقعیت های اجتماعی
• خودآگاهی و ترس از انجام کاری شرم آور
• نگرانی از اینکه دیگران متوجه استرس یا عصبی بودن شما شوند
• احساس نیاز به مصرف الکل برای کمک به مواجهه با یک موقعیت اجتماعی
• ترک مدرسه یا کار به دلیل اضطراب

عوامل موثر در بروز اختلال اضطراب اجتماعی

• آزار عاطفی، فیزیکی یا انواع دیگر
• تعاملات منفی با همسالان
• کنترل بیش از حد سبک های فرزندپروری
• داشتن سبک دلبستگی ناایمن
• تجربیات منفی
• اختلالات اضطرابی

نکاتی برای مقابله با استرس:

• تمرینات تنفسی
• ذهن آگاهی و مدیتیشن
• ورزش هایی مانند یوگا برای کمک به مدیریت استرس
• اجتناب از کافئین و سایر محرک ها
• ایجاد یک برنامه خواب منظم
• یادگیری در مورد اضطراب و اثرات آن
• یافتن یک فرد قابل اعتماد برای صحبت صادقانه، مانند یک دوست، درمانگر یا یکی از اعضای خانواده
• آگاهی از علائم
• ورزش منظم و داشتن یک رژیم غذایی متعادل برای تقویت سلامتی

نتیجه گیری

• افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در موقعیت های اجتماعی احساس ترس یا اضطراب می کنند.
• اگرچه اضطراب و ترس در محیط‌های اجتماعی متداول است، اما ممکن است فرد احساس کند که تنها است یا وضعیتی که در آن قرار دارد ناامیدکننده است.
• درمان می تواند در غلبه بر فوبیا موثر باشد
• برای مقابله با این اختلال می توان درمان های خانگی مانند ورزش و تنفس عمیق را در پیش گرفت.
• درمان دارویی، مشاوره و شیوه زندگی می تواند به مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد منجر شود.