دانلود پاورپوینت مطالعه ای بر اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی که افسردگی شیدایی نیز نامیده می شود، یک اختلال خلقی است که با دوره‌های افسردگی و دوره‌های شادی غیرعادی بالا که هرکدام، از روزها تا هفته‌ها به طول می انجامد، همراه است. در صورتیکه این اختلال خلقی با روان پریشی همراه باشد، شیدایی نامیده می شود. در صورتی که شدت آن کمتر باشد، هیپومانیا نامیده می شود. در طی شیدایی، یک فرد رفتار یا احساس غیرعادی پرانرژی، شادی یا تحریک پذیری را تجربه می کند و غالبا بدون توجه به عواقب آن تصمیمات تکانشی را در پیش می گیرد. همچنین، در مراحل مانیا، خواب فرد کاهش می یابد. در طی دوره های افسردگی، فرد ممکن است گریه کرده ، دیدگاهی منفی نسبت به زندگی داشته و ارتباط چشمی ضعیفی را با سایرین برقرار کند. در طی این دوران، فرد تا حد زیادی در معرض خطر خودکشی قرار می گیرد. بر طبق یافته های بدست آمده در طی یک دوره 20 ساله، 6٪ از مبتلایان به اختلال دوقطبی، جان خود را بر اثر خودکشی از دست داده و 30-40٪ نیز درگیر خودآزاری شده اند. سایر مسائل مربوط به سلامت روان، نظیر اختلالات اضطرابی و اختلالات مصرف مواد نیز غالبا با اختلال دوقطبی در ارتباط هستند.

در ادامه می توانید بخشی از این پاورپوینت را در قالب یک ویدئو، مشاهده نمایید، لازم به ذکر است که کل اسلایدهای این پاورپوینت، در این ویدئو قرار نگرفته و تنها تعدادی از اسلایدها به عنوان نمونه قرار داده شده اند. برای دریافت فایل پاورپوینت قابل ویرایش، می توانید اقدام به خرید این محصول از سایت نمایید.

اواخر نوجوانی و اوایل بزرگسالی، سالهای اوج بروز اختلال دوقطبی می باشد. مطابق با معیار DSM-5، شیدایی از هیپومانیا بر اساس مدت زمان متفاوت است: در صورتیکه علائم خلقی حداقل برای چهار روز متوالی ادامه داشته باشد، بیمار مبتلا به هیپومانیا بوده و در صورتیکه این علائم بیش از یک هفته ادامه داشته باشد، بیمار مبتلا به شیدایی است. بر خلاف مانیا، هیپومانیا همواره با اختلال در عملکرد همراه نمی باشد.

علائم شایع افسردگی مرتبط با اختلال دوقطبی عبارتند از:

• کناره گیری از افراد و فعالیت ها
• احساس غم و ناامیدی
• بی اشتهایی و کاهش وزن
• احساس اضطراب یا گناه بدون دلیل
• مشکل در تمرکز
• افکار و رفتار خودکشی

انواع اختلال دو قطبی

• اختلال دوقطبی I
• اختلال دوقطبی II
• اختلال دوقطبی مختلط
• اختلال سیکلوتیمیا

اختلال دوقطبی I : حداقل یک دوره شیدایی برای تشخیص لازم است؛ دوره های افسردگی در بیشتر موارد با اختلال دوقطبی I شایع است، اما برای تشخیص غیر ضروری هستند.

اختلال دوقطبی II : بدون دوره شیدایی و یک یا چند دوره هیپومانیک و یک یا چند دوره افسردگی جدی می باشد. اپیزودهای هیپومانیک تا حد کامل شیدایی ادامه نمی یابند (یعنی معمولاً باعث آسیب شدید اجتماعی یا شغلی نشده و بدون روان پریشی هستند).

اختلال سیکلوتایمیک: سابقه دوره های هیپومانیک با دوره های افسردگی که معیارهای دوره های افسردگی شدید را برآورده نمی کند.

در نمونه پاورپوینت آماده ای که اینجا مشاهده می کنید، موضوع اختلال دوقطبی به صورت کامل مورد بررسی قرار گرفته شده است. این نمونه پاورپوینت، کاملا قابل ویرایش و شخصی سازی بوده وی می توانید از آن برای ارائه های درسی و دانشگاهی استفاده نمایید.

علل بروز اختلال دوقطبی

علت دقیق اختلال دوقطبی چندان مشخص نیست. عوامل مؤثر بر اختلال دوقطبی شامل موارد زیر می باشد:

• ژنتیک
• مواد شیمیایی مغز
• عوامل محیطی
• بیماری جسمی
• آسیب عصبی

عوامل ژنتیکی

بر طبق تحقیقات صورت گرفته، حدود 80 درصد از علل بروز اختلال دو قطبی، علل ژنتیکی هستند. این بدان معناست که در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی به دلیل کدگذاری در ژن‌هایشان، محرک‌های خاصی ممکن است به بروز علائم اختلال دوقطبی منجر شوند. محرک ها ممکن است شامل عوامل استرس زا نظیر سوء استفاده، از دست دادن یا ضربه باشد. گاهی اوقات اختلال دوقطبی بدون هیچ گونه محرکی بروز می کند. یک نظریه این است که این بیماری ممکن است با مواد شیمیایی مغز (انتقال دهنده های عصبی) سروتونین و نوراپی نفرین مرتبط باشد. این مواد شیمیایی به تنظیم خلق و خو کمک می کنند. فرض بر این است که در افرادی که دارای زمینه ژنتیکی هستند، تعادل این مواد شیمیایی ممکن است به راحتی تغییر کند.

خطر اختلال دوقطبی در بستگان درجه اول مبتلایان به اختلال دوقطبی تقریباً ده برابر بیشتر از جمعیت عمومی است. به همین نحو، خطر ابتلا به اختلال افسردگی جدی در بستگان مبتلایان به اختلال دوقطبی سه برابر بیشتر از جمعیت عمومی است. همچنین، ارتباطات قوی و قابل تکرار در سراسر ژنوم نشان داد که چندین پلی‌مورفیسم تک نوکلئوتیدی رایج با اختلال دوقطبی، از جمله انواع ژن‌های CACNA1C، ODZ4 و NCAN مرتبط می باشند. همچنین، دو پلی مورفیسم در TPH2 به عنوان عامل مرتبط با اختلال دوقطبی تشخیص داده شده اند.

عوامل محیطی

عوامل روانی-اجتماعی در ایجاد و سیر اختلال دوقطبی از نقش مهمی برخوردار هستند و متغیرهای روانی-اجتماعی فردی ممکن است با تمایلات ژنتیکی در تعامل باشد. رویدادهای اخیر زندگی و روابط بین فردی احتمالاً در شروع و عود اپیزودهای خلقی دوقطبی همانند افسردگی تک قطبی دخیل هستند. طبق نظرسنجی‌های صورت گرفته، 30 تا 50 درصد از بزرگسالانی که مبتلا به اختلال دوقطبی هستند، تجربیات آسیب‌زا/سوءاستفاده‌ای را در دوران کودکی عنوان می‌کنند که با شروع زودهنگام، نرخ بالاتر اقدام به خودکشی و اختلالات همزمان بیشتر نظیر اختلال استرس پس از سانحه در ارتباط است.

آسیب عصبی

معمولا اختلال دوقطبی یا یک اختلال شبه دوقطبی ممکن است در نتیجه یا در ارتباط با یک بیماری یا آسیب عصبی نظیر سکته مغزی، آسیب مغزی تروماتیک، عفونت HIV، مولتیپل اسکلروزیس، پورفیری، و تا حدودی صرع لوب گیجگاهی بروز کند.

این پاورپوینت در 34 اسلاید آماده شده و در ادامه نیز، اسلاید شماره 5 آن قرار داده شده است:

در این نمونه پاورپوینت، به صورت کامل به بررسی موضوع اختلالات دوقطبی پرداخته شده است.

علائم فرد مبتلا به اختلال دوقطبی

یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی در مرحله افسردگی ممکن است غمگین، مأیوس، بی حال، بی انرژی باشد و نتواند به محیط اطراف خود علاقه نشان داده یا از آن لذت ببرد و ممکن است دارای اشتهای ضعیف و خواب آشفته باشد. فرد مبتلا ممکن است دچار افسردگی شود که در اینصورت تنش مداوم، بیش فعالی، ناامیدی و هذیان های دلهره آور و توهم را تجربه کرده و فعالیت هایش کند شده و کاهش می یابد. افسردگی شایع‌ترین علامت می باشد و بسیاری از بیماران هرگز دچار فاز شیدایی واقعی نمی‌شوند، اما ممکن است در حین بهبودی از افسردگی، دوره کوتاهی از خوش‌بینی بیش از حد و سرخوشی خفیف را نیز تجربه کنند.

علائم فرد مبتلا به شیدایی

شیدایی یک اختلال خلقی است که با هیجان شدید غیرعادی، شادی، پرحرفی، حواس پرتی و تحریک پذیری همراه است. فرد مبتلا به شیدایی با صدای بلند، سریع و پیوسته صحبت می کند و به سرعت از موضوعی به موضوع دیگر پیش می رود. بسیار مشتاق، خوش بین و با اعتماد به نفس و اجتماعی بوده ، به آسانی دچار حواس پرتی شده و دارای تصورات و آرمانهای بزرگ است. شدیدترین تظاهرات اختلال خلقی در مرحله شیدایی، خشونت علیه سایرین و در حالت افسردگی، خودکشی است.

در دوره‌های شیدایی شدید، فرد ممکن است علائم روان‌پریشی را تجربه نماید. همچنین طی این دوران، محتوای فکری همراه با خلق و خوی تحت‌تاثیر قرار می‌گیرد. به طور مثال آنها ممکن است احساس توقف ناپذیری کرده و یا احساس کنند که دارای رابطه خاصی با خداوند هستند، دارای مأموریت ها و یا آرمان های بزرگی هستند. همچنین این علائم ممکن است منجر به رفتار خشونت آمیز و گاهی بستری شدن فرد در بیمارستان روانی شود.

شروع یک دوره شیدایی یا افسردگی اغلب با اختلال خواب همراه است. افراد مبتلا به شیدایی اغلب دارای سابقه اختلال مصرف مواد هستند که طی سالها  در نتیجه “خوددرمانی” بروز کرده است.

در ادامه، اسلاید شماره 16 این پاورپوینت، قرار داده شده است:

درمان اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی مستلزم درمان و مدیریت طولانی است. گزینه های درمانی عبارتند از:

• داروهای تثبیت کننده خلق و خو
• داروهای ضد افسردگی
• داروهای ضد روان پریشی
• درمان های روانشناختی
• بستری شدن در بیمارستان – جهت درمان مناسب در طول دوره های حاد
• آموزش – برای کمک به افراد جهت درک و مدیریت شرایط خود و کارایی بیشتر
• برنامه های حمایتی جامعه – جهت ارائه حمایت های توانبخشی، اسکان و اشتغال
• گروه های خودیاری جهت حمایت عاطفی و درک

داروهای تثبیت کننده خلق و خو

داروها اغلب برای کمک به بهبود علائم اختلال دوقطبی تجویز می شوند. داروهای تایید شده برای درمان اختلال دوقطبی شامل داروهای تثبیت کننده های خلق و خو، داروهای ضد روان پریشی و داروهای ضد افسردگی هستند. گاهی اوقات ترکیبی از داروها نیز ممکن است تجویز شود. همچنین بسته به نوع اپیزود اختلال دوقطبی و یا اینکه آیا فرد افسردگی تک قطبی یا دوقطبی را تجربه می‌کند، ممکن است داروهای مختلفی تجویز شود.

لیتیوم و برخی داروهای ضد تشنج نظیر والپروات، کاربامازپین، لاموتریژین و والپروئیک اسید همچنین داروهای ضد روان پریشی نظیر آریپیپرازول – پایه اصلی پیشگیری طولانی مدت از عود این بیماری محسوب می شوند. همچنین شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه، روان درمانی سیر اختلال دو قطبی را بهبود می بخشد. استفاده از داروهای ضد افسردگی در دوره‌های افسردگی از اثربخشی قابل توجهی برخوردار هستند: آنها می‌توانند موثر باشند، اما در شروع دوره‌های شیدایی می توانند تاثیرگذار باشند.

الکتروشوک درمانی (ECT) در دوره‌های شیدایی حاد و افسردگی، به‌ویژه با روان پریشی یا کاتاتونیا مؤثر می باشد. در صورت امتناع فرد مبتلا، گاهی اوقات درمان غیرارادی ضرورت می یابد. والپروات به یک درمان رایج تبدیل شده است و به طور موثر دوره های شیدایی را درمان می کند. کاربامازپین به طور موثر دوره‌های شیدایی را درمان کرده و در پیشگیری از عود کمتر از لیتیوم یا والپروات مؤثر است. لاموتریژین تا حدی در درمان افسردگی شدید مؤثر است.

داروهای ضد روان پریشی

داروهای ضد روان پریشی برای درمان کوتاه مدت دوره های شیدایی دوقطبی موثر می باشند و نسبت به لیتیوم و داروهای ضد تشنج دارای برتری هستند. اولانزاپین در پیشگیری از عود موثر است، اما شواهد حمایتی آن ضعیف تر از شواهد لیتیوم است. بر طبق بررسی صورت گرفته مشخص شد که، هالوپریدول یک درمان موثر برای شیدایی حاد می باشد. همچنین، داده‌های محدود هیچ تفاوتی را در اثربخشی کلی بین هالوپریدول، اولانزاپین یا ریسپریدون تأیید نمی‌کنند و می‌تواند کمتر از آریپیپرازول مؤثر باشد.

داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی به تنهایی جهت درمان اختلال دوقطبی توصیه نمی شوند و نسبت به تثبیت کننده های خلق و خو هیچ مزیتی ندارند. داروهای ضد روان پریشی غیر معمول (نظیر آریپیپرازول) به دلیل عدم کارایی داروهای ضد افسردگی در اختلال دوقطبی، بر داروهای ضد افسردگی برای تقویت اثرات تثبیت کننده های خلقی دارای برتری هستند. درمان با استفاده از داروهای ضد افسردگی باعث تغییرات عاطفی می شود که در آن فرد از افسردگی به فازهای شیدایی یا هیپومانیک تغییر می کند. خطر بروز تغییرات عاطفی در افسردگی دوقطبی I بیشتر است. داروهای ضد افسردگی معمولاً در نوع I تجویز نمی شوند و در صورت لزوم همراه با تثبیت کننده های خلق و خو تجویز می شوند.

رویکردهای درمانی ترکیبی

بر طبق یافته های بدست آمده، داروهای ضد روان پریشی و تثبیت کننده های خلقی که با هم استفاده می شوند، در درمان شیدایی سریعتر و موثرتر از هر دو دسته از داروها به تنهایی عمل می کنند. تحلیل های صورت گرفته حاکی از آن است که داروهای ضد روان پریشی به تنهایی نیز در درمان شیدایی حاد موثرتر هستند. ترکیبی از اولانزاپین و فلوکستین برای درمان افسردگی در اختلال دوقطبی اثربخش می باشد.

آمارها

اختلال دوقطبی تقریباً در 1٪ از جمعیت جهان بروز می کند. آمارها نشان می دهند که در ایالات متحده، حدود 3٪ از افراد در مقطعی از زندگی خود در معرض این بیماری قرار می گیرند. یافته ها نشان می دهد که میزان بروز این بیماری در زنان و مردان برابر است. علائم بیشتر در سنین 20 تا 25 سالگی آغاز می شود و شروع زودهنگام با پیش آگاهی بدتری همراه است. حدود یک چهارم تا یک سوم افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به دلیل این بیماری دارای مشکلات مالی، اجتماعی یا کاری هستند. اختلال دوقطبی یکی از 20 علل اصلی ناتوانی در سراسر جهان به شمار می آید و هزینه های قابل ملاحظه ای را برای جامعه به بار می آورد. همچنین در افراد مبتلا به دلیل انتخاب سبک زندگی و عوارض جانبی داروها، خطر مرگ ناشی از علل طبیعی نظیر بیماری عروق کرونر قلب دو برابر جمعیت عمومی می باشد.

اپیزودهای هیپومانیک

شکل خفیف‌تری از شیدایی است که حداقل چهار روز با همان معیارهای شیدایی همراه است، اما باعث کاهش قابل توجهی در توانایی فرد برای اجتماعی شدن یا کار نمی‌شود، فاقد ویژگی‌های روان‌پریشی نظیر هذیان یا توهم است، و نیازی به بستری شدن در بیمارستان روانپزشکی ندارد. عملکرد کلی ممکن است در طول دوره های هیپومانیا افزایش یابد و برخی تصور می کنند که به عنوان یک مکانیسم دفاعی در برابر افسردگی عمل می کند. اپیزودهای هیپومانیک به ندرت به اپیزودهای جنون کامل تبدیل می شوند. برخی از افرادی که هیپومانیا را تجربه می کنند، خلاقیت بیشتری را از خود نشان می دهند، در حالی که برخی دیگر تحریک پذیر می باشند.

برخی از افرادی که هیپومانیا را تجربه می کنند ممکن است احساس خوبی داشته باشد، اما اکثر افرادی که هیپومانیا را تجربه می کنند عنوان می کنند که استرس این تجربه بسیار دردناک است. افراد مبتلا که هیپومانیا را تجربه می کنند، معمولاً تأثیرات اعمال خود را بر اطرافیان خود فراموش می کنند. حتی زمانی که خانواده و دوستان نوسانات خلقی را تشخیص می دهند، فرد اغلب اشتباه بودن چیزی را انکار می کند. در صورتیکه هیپومانیا با دوره‌های افسردگی همراه نباشد، دوره‌های هیپومانیک اغلب مشکل‌ساز تلقی نمی‌شوند، مگر اینکه تغییرات خلقی غیرقابل کنترل یا فرار نباشد. علائم هیپومانیا برای دوره های زمانی از چند هفته تا چند ماه به طول می انجامد.

اپیزودهای افسردگی

علائم فاز افسردگی اختلال دوقطبی عبارتند از: احساس مداوم غم، تحریک پذیری یا عصبانیت، از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که قبلاً فرد به آنها علاقه مند بوده است، احساس گناه بیش از حد، ناامیدی، خواب زیاد یا ناکافی، تغییر در اشتها و/یا وزن، خستگی، مشکلات تمرکز، بیزاری از خود یا احساس بی ارزشی، و افکار مرگ یا خودکشی. اگرچه معیارهای DSM-5 برای تشخیص اپیزودهای تک قطبی و دوقطبی یکسان است، برخی از ویژگی‌های بالینی نظیر افزایش خواب، شروع و رفع ناگهانی علائم، افزایش یا کاهش قابل توجه وزن، و دوره‌های شدید پس از زایمان در اپیزودهای دو قطبی شایع‌تر است.

اپیزودهای عاطفی مختلط

در اختلال دوقطبی، حالت مختلط دوره ای است که طی آن هر دو علائم شیدایی و افسردگی به طور همزمان بروز می کند. افرادی که دارای حالت مختلط هستند ممکن است دارای علائم شیدایی نظیر آرمانهای بزرگ باشند، در حالی که به طور همزمان علائم افسردگی نظیر احساس گناه بیش از حد یا احساس خودکشی را نیز تجربه می کنند. در حالت مختلط افراد در معرض خطر بیشتری برای رفتار خودکشی هستند، زیرا احساسات افسردگی مانند ناامیدی اغلب با نوسانات خلقی یا مشکلات کنترل تکانه همراه می باشد. اختلالات اضطرابی بیشتر به عنوان یک بیماری همراه در اپیزودهای دوقطبی مختلط رخ می دهد تا در افسردگی یا شیدایی دوقطبی غیر مختلط. همچنین علائم دوقطبی در صورت مصرف بیش از حد مواد (از جمله الکل) تشدید می شود.

مکانیسم های پیشنهادی

متاآنالیز مطالعات ساختاری MRI حاکی از آن است که نواحی خاصی از مغز (نظیر، قشر کمربندی قدامی منقاری چپ، قشر پیشانی، قشر جلوی پیشانی و کلاستروم) در افراد مبتلا، کوچک‌تر هستند، در حالی که سایر مناطق نظیر بطن‌ها، گلوبوس پالیدوس، سینگولیت قدامی و آمیگدال بزرگ‌تر هستند.

یافته های MRI عملکردی حاکی از آن است که vPFC سیستم لیمبیک، به ویژه آمیگدال را تنظیم می کند. در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، کاهش فعالیت vPFC باعث فعالیت بی‌نظم آمیگدال و در نتیجه خلق و خوی ناپایدار و تنظیم عاطفی ضعیف می شود. بر طبق یافته های بدست آمده، درمان دارویی شیدایی، فعالیت vPFC را به سطوح افراد غیر شیدایی باز می‌گرداند، که حاکی از آن است که، فعالیت vPFC یک شاخص حالت خلقی است. اپیزودهای شیدایی و افسردگی معمولاً با اختلال در عملکرد در مناطق مختلف vPFC مشخص می شوند. به نظر می‌رسد که دوره‌های شیدایی با کاهش فعال‌سازی vPFC راست و دوره‌های افسردگی با کاهش فعال‌سازی vPFC سمت چپ مرتبط هستند. این اختلالات اغلب در طی پیشرفت بیماری بروز می کند.

داروهای مورد استفاده برای درمان دوقطبی ممکن است با تعدیل سیگنال‌های درون سلولی، نظیر کاهش سطح میو اینوزیتول، مهار سیگنال‌دهی cAMP، و تغییر زیر واحدهای پروتئین G مرتبط با دوپامین، اثر خود را اعمال کنند.

در این نمونه پاورپوینت، به بررسی انواع اختلالات دوقطبی پرداخته شده و موضوعات دیگری همچون تشخیص، درمان و همچنین این بیماری در کودکان مورد بررسی جامع قرار گرفته شده و نهایتا نیز منابع مربوط به مطالعه، مشخص شده اند. در آماده سازی این پاورپوینت از افکت های نمایش متن و اسلایدها نیز تا حد ضرورت استفاده گردیده است. برای دریافت این نمونه پاورپوینت، می توانید اقدام به خرید آن از سایت نمایید.

در ادامه، اسلاید شماره 30 این پاورپوینت، قرار داده شده است:

تشخیص اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی معمولاً در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شناسایی می‌شود، اما شروع آن می‌تواند در دوران زندگی ظاهر شود. تشخیص آن بر اساس تجربیات خود گزارش شده از فرد، رفتار غیرعادی گزارش شده توسط اعضای خانواده، دوستان یا همکاران، ارزیابی های پزشکی می باشد. ارزیابی معمولاً به صورت سرپایی انجام می شود.

پرکاربردترین معیارها برای تشخیص اختلال دوقطبی از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا  می باشد. معیار ICD-10 بیشتر در محیط های بالینی خارج از ایالات متحده استفاده می شود در حالی که معیارهای DSM در داخل ایالات متحده استفاده می شود و معیارهای غالبی هستند که در سطح بین المللی در مطالعات تحقیقاتی مورد استفاده قرار می گیرند. DSM-5 که در سال 2013 منتشر شد، در مقایسه با نسخه قبلی خود، DSM-IV-TR، دارای مشخصات دقیق تر و بیشتری است.

تشخیص های افتراقی

اختلال دوقطبی در طبقه بندی بین المللی بیماری ها به عنوان یک اختلال روانی و رفتاری رده بندی می شود. اختلالات روانی که می توانند علائمی مشابه با اختلال دوقطبی داشته باشند شامل اسکیزوفرنی، اختلال افسردگی اساسی، اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و اختلالات شخصیتی خاص مانند اختلال شخصیت مرزی است. تفاوت اصلی بین اختلال دوقطبی و اختلال شخصیت مرزی، ماهیت نوسانات خلقی است.

اگرچه هیچ آزمایش بیولوژیکی برای تشخیص اختلال دوقطبی وجود ندارد،  آزمایش‌های خون و/یا تصویربرداری برای بررسی اینکه آیا بیماری‌های پزشکی با تظاهرات بالینی مشابه اختلال دوقطبی وجود دارند یا خیر، قبل از تشخیص قطعی انجام می‌شود. بیماری های عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس، تشنج های جزئی پیچیده، سکته مغزی، تومورهای مغزی، بیماری ویلسون، آسیب تروماتیک مغزی، بیماری هانتینگتون، و میگرن پیچیده می توانند ویژگی های اختلال دوقطبی را تقلید کنند. علل عفونی مانیا که ممکن است شبیه به شیدایی دوقطبی به نظر برسند عبارتند از انسفالیت هرپس، HIV، آنفولانزا، یا نوروسیفلیس. کمبود برخی ویتامین‌ها مانند پلاگر (کمبود نیاسین)، کمبود ویتامین B12، کمبود فولات نیز می‌تواند منجر به شیدایی شود. داروهای رایجی نظیر داروهای ضد افسردگی، پردنیزون، داروهای بیماری پارکینسون، هورمون تیروئید، محرک‌ها (نظیر کوکائین و متامفتامین)، و آنتی‌بیوتیک‌های خاص نیز می‌توانند باعث بروز علائم شیدایی شوند.

اختلال دوقطبی در کودکان

زمانیکه اختلال دوقطبی در کودکان بروز می کند، رشد روانی – اجتماعی آنها را تحت تأثیر شدید و نامطلوب قرار می دهد. کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی، نرخ بالاتری از مشکلات جدی در زمینه اختلالات مصرف مواد، روان پریشی، مشکلات تحصیلی، مشکلات رفتاری، مشکلات اجتماعی و مشکلات قانونی را تجربه می کنند. معمولاً در طی دوره بیماری، نقایص شناختی افزایش می یابد. درجات بالاتر اختلال با تعداد اپیزودهای شیدایی قبلی و بستری شدن در بیمارستان و با وجود علائم روان پریشی مرتبط است. مداخله زودهنگام می تواند به کاهش پیشرفت اختلال شناختی منجر شود، در حالی که درمان در مراحل بعدی می تواند در کاهش پریشانی و پیامدهای منفی مربوط به اختلال عملکرد شناختی موثر باشد.

خودکشی

اختلال دوقطبی می تواند به  بروز افکار خودکشی و در نهایت اقدام به خودکشی منجر شود. بررسی ها نشان می دهد که افرادی که اختلال دوقطبی آنها با یک دوره افسردگی یا عاطفی مختلط آغاز می شود، دارای پیش آگاهی ضعیف تری هستند و خطر خودکشی در آنها افزایش می یابد. از هر دو نفر مبتلا به اختلال دوقطبی، یک نفر از آنها حداقل یک بار در طول زندگی خود اقدام به خودکشی می کند و بسیاری از تلاش ها برای اقدام به خودکشی با موفقیت همراه می شود. میانگین سالانه خودکشی 0.4 درصد است که 10 تا 20 برابر جمعیت عمومی است. تعداد مرگ و میر ناشی از خودکشی در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی بین 18 تا 25 برابر بیشتر از میزان مورد انتظار در افراد مسن مشابه بدون اختلال دوقطبی است. در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، خطر خودکشی تا 20 درصد تخمین زده شده است.

روانپزشک آلمانی، امیل کریپلین، برای اولین بار در اواخر قرن نوزدهم بین بیماری شیدایی-افسردگی و “زوال عقل پرکوکس” (که اکنون به نام اسکیزوفرنی شناخته می شود) تمایز قائل شد.

پژوهش و مسیر‌های تحقیقاتی

مسیر‌های تحقیقاتی برای اختلال دوقطبی در کودکان شامل بهینه‌سازی درمان‌ها، افزایش دانش مربوط به مبانی ژنتیکی و عصبی بیولوژیکی اختلال کودکان و بهبود معیارهای تشخیصی است. در برخی از تحقیقات درمانی، مداخلات روانی-اجتماعی خانواده، آموزش روانی و مهارت‌سازی  و همچنین درمان‌هایی نظیر CBT، DBT وIPSRT  می‌تواند علاوه بر دارودرمانی اثربخش باشد.

جهت دریافت این نمونه پاورپوینت با موضوع اختلالات دوقطبی، می توانید اقدام به خرید آن در همین صفحه نمایید.