دانلود پاورپوینت مقاله ایمنی درمانی بی خطر در بیماری سرطان

در این تحقیق به بررسی پتانسیل فناوری های تحویل دارو و ارتقای ایمونوتراپی با تاکید ویژه بر پتانسیل ارتقاء ایمنی دارو های ایمونو مدولاتور می پردازیم. ابتدا به بررسی مکانیسم های سمیت ایمنی ناشی از عوامل ایمونوتراپی بالینی و پیش بالینی پرداخته سپس مسائل تجویز محلی و سیستماتیک دارو را مشخص می کنیم. بعد درباره روش های بهبود سمیت های ناشی از تحویل دارو و بکارگیری فناوریهای مربوط به بیولوژی نانوذرات تا بیولوژی سنتزی بحث می کنیم. سیستم ایمنی بعنوان هدف درمان با چندین چالش مواجه می شود: سلول های ایمنی در جریان خون گردش یافته، پتانسیل هدایت مستقیم دارو به این سولها را ایجاد می کنند؛ سلول های ایمنی تکثیر شده و منبعی برای تقویت دوز کوچک دارو های هدف ارائه می دهند. با این حال. نیاز به دارو های ایمونو مدولاتور مستقیم برای سلول های تومور وجود دارد و این سلولها در محل تومور و گره های لنفاوی تخلیه کننده تومور غنی می شوند. تامین دارو برای ایمونوتراپی سرطان با چالشها و فرصتهایی همراه است.

این پاورپوینت در 25 اسلاید آماده شده و در ادامه نیز، اسلاید شماره 22 آن قرار داده شده است:

بسیاری از روش های مربوط به فناوریهای تحویل داوری کنترل شده، نویدبخش افزایش بازده و ایمنی ایمونوتراپی سرطان می باشند. این استراتژیها شامل استراتژی های مبتنی بر مهندسی ژنتیکی و پروتئین، مواد تحویل داروی کنترل شده و نانوپزشکی می باشند. همانند هر درمان سرطان دیگر، کلید دستیابی به نتایج بهینه، یافتن روش های بهتر جهت دستیابی به فعالیت دارو های ایمونو رگولاتوری، ضمن اجتناب از مسمومیت می باشد. برخی چالشها/ فرصتها در این زمینه وجود دارند. برای مثال، محدودیت مدل های حیوانی موجود، ظرفیت محدود آنها در  پیش بینی مشخصات سمیت می باشد که در بیماران انسانی مشاهده خواهد شد. موشها گونه های پیش بالینی هستند که جهت ارزیابی ایمونو تراپی سرطان استفاده می شوند. یکی از چالشهای در پیش رو این می باشد؛ درحالیکه مدل های موش با موفقیت برای تمام دارو های ایمونو تراپی استفاده شده اند، ولی مشخصات مسمومیت ایمنی چندین عامل موش متفاوت از انسان است. برای مثال، anti -CTLA- 4 در موش، سطح مشابه مسمومیت معده روده انسانی را باعث نمی شود. یک راه حل برای این مسئله، افزایش استفاده از مدل های موشی انسانی شده برای بررسی ایمونو تراپی می باشد. گروه هایی از محققین بدنبال بهبود قدرت پیش بینی کنده مدل های ایمونو تراپی موش با استفاده از تخلیه سلول T تنظیمی هستند. بهبود در مدل های حیوانی، بخش کلیدی موفقیت آینده در زمینه توسعه درمان هایی می باشد که پتانسیل ایمونو تراپی را افزایش می دهند.