دانلود پاورپوینت مطالعه ای بر اختلال بیش فعالی نقص توجه (ADHD)

اختلال ADHD (Attention deficit hyperactivity disorder/ اختلال بیش فعالی نقص توجه)، یکی از شایع ترین اختلالات عصبی رشدی دوران کودکی به شمار می آید و به طور معمول برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می شود و غالبا تا زمان بزرگسالی نیز ادامه دارد. همچنین، کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در توجه، کنترل رفتارهای تکانشی با مسائل و مشکلاتی (نظیر عمل کردن بدون توجه – بیش فعالی) مواجه باشند. افراد مبتلا به ADHD ممکن است برای تمرکز بر تکالیف درسی بیش از سایرین تلاش کنند، اما دارای تمرکز و سطح توجه پایینی هستند.

در ادامه می توانید بخشی از این پاورپوینت را در قالب یک ویدئو، مشاهده نمایید، لازم به ذکر است که کل اسلایدهای این پاورپوینت، در این ویدئو قرار نگرفته و تنها تعدادی از اسلایدها به عنوان نمونه قرار داده شده اند. برای دریافت فایل پاورپوینت قابل ویرایش، می توانید اقدام به خرید این محصول از سایت نمایید.

اختلال ADHD چیست؟

از زمانهای گذشته، اختلال بیش فعالی بخشی از شرایط انسان بوده است. سر الکساندر کرایتون در کتاب خود تحت عنوان تحقیق در خصوص ماهیت و منشأ اختلال روانی که در سال 1798 نوشته شده است، “بی قراری ذهنی” را توصیف می کند. اولین توصیف واضح در زمینه اختلال ADHD به جورج استیل در سال 1902 در طی سخنرانی‌هایی که در کالج سلطنتی پزشکان لندن انجام داد، باز می گردد. بر طبق اظهارات جورج استیل، هم طبیعت و هم تربیت می توانند اختلال ADHD را تحت تاثیر قرار دهند.

همه گیرشناسی ADHD

برآوردهای صورت گرفته حاکی از آن است که ADHD از طریق معیارهای DSM-IV در حدود 6-7٪ در افراد 18 ساله و زیر 18 سال وجود دارد. زمانیکه از طریق معیارهای ICD-10 تشخیص داده می شود، میزان آن در این گروه سنی در حدود 1-2٪ می باشد. بررسی های صورت گرفته حاکی از آن است که کودکان در آمریکای شمالی در مقایسه با کودکان آفریقا و خاورمیانه دارای نرخ بالاتر شیوع ADHD هستند. همچنین، ADHD  در مقایسه  با پسران تقریباً سه برابر بیشتر از دختران بوده است.

علائم و نشانه ها

علائم کودکان مبتلا به ADHD عبارتند از:

• رویاپردازی بیش از حد
• فراموشی
• دست و پا زدن یا بی قراری
• زیاد صحبت کردن
• بی دقتی یا ریسک های غیر ضروری
• پافشاری و اصرار در برابر خواسته ها
• در کنار آمدن با سایرین دچار مشکل هستند

این پاورپوینت در 33 اسلاید آماده شده و در ادامه نیز، اسلاید شماره 11 آن قرار داده شده است:

انواع ADHD

بسته به اینکه کدام نوع از علائم در فرد قوی‌تر است، سه راه مختلف برای بروز ADHD وجود دارد:

• نقص توجه: فرد مبتلا به ADHD در سازماندهی یا تکمیل امور محول شده، توجه به جزئیات یا پیروی از دستورالعمل ها یا مکالمات با مسائل و دشواری هایی مواجه است. همچنین، فرد به راحتی دچار حواس پرتی و فراموشی می شود.
• بیش فعالی – تکانشی: فرد مبتلا به ADHD دارای رفتارهایی نظیر بیقراری است. همچنین نشستن طولانی مدت (برای صرف غذا یا در حین انجام تکالیف) برای فرد مبتلا دشوار است. کودکان کم سن تر ممکن است دائما در حال دویدن، پرش یا بالا رفتن باشند. شخصی که دچار رفتارهای تکانشی است ممکن است دائما حرف های دیگران را قطع کند، یا در زمان های نامناسب شروع به صحبت کند. همچنین برای فرد دشوار است که برای نوبت خود منتظر بماند یا به دستورات گوش دهد. فردی که تکانشگر است ممکن است بیش از دیگران دچار تصادفات و جراحات شود.
• ترکیبی: علائم دو نوع اول، به یک اندازه در فرد وجود دارد.

از آنجا که علائم ممکن است در طول زمان تغییر کنند، نوع اختلال نیز ممکن است در طول زمان، تغییر یابد.

 علل ADHD

• ژنتیک
• آسیب مغزی
• قرار گرفتن در معرض خطرات محیطی (نظیر سرب) در دوران بارداری یا در سنین پایین
• مصرف الکل و تنباکو در دوران بارداری
• زایمان زودرس
• وزن کم هنگام تولد

تشخیص ADHD

تصمیم گیری در خصوص اینکه آیا کودک مبتلا به ADHD است یا خیر، فرآیندی است که طی چندین مرحله تشخیص داده می شود. هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص ADHD وجود ندارد. همچنین فرد مبتلا ممکن است با مشکلاتی نظیر اضطراب، افسردگی، مشکلات خواب و انواع خاصی از ناتوانی های یادگیری مواجه باشد. یکی از مراحل تشخیص ADHD ، انجام یک معاینه پزشکی، نظیر تست های شنوایی و بینایی است. تشخیص ADHD  معمولاً شامل تنظیم چک لیستی برای ارزیابی علائم ADHD و بررسی سابقه کودک از والدین، معلمان و برخی اوقات از کودک است.

ساختار مغز

در کودکان مبتلا به ADHD، کاهش کلی حجم در ساختارهای مغزی خاص، با کاهش نسبتاً بیشتر حجم در قشر پیش پیشانی سمت چپ وجود دارد. بررسی های صورت گرفته حاکی از آن است که، كورتكس آهيانه خلفي چپ نیز در افراد مبتلا به ADHD در مقایسه با گروه شاهد نازک شدن را نشان می دهد. سایر ساختارهای مغز در مدارهای قشر جلوی پیشانی- مخچه – تالاموس نیز بین افراد با و بدون ADHD متفاوت است. كورتكس آهيانه خلفي چپ که در اینجا به رنگ آبی نشان داده شده است، اغلب در ADHD تحت تأثیر قرار می گیرد.

معیارهای DSM-5 برای ADHD

افراد مبتلا به ADHD دارای علائمی نظیر بی توجهی و/یا بیش فعالی – تکانشگری هستند:

بی توجهی: علائم بی توجهی حداقل به مدت 6 ماه در فرد وجود دارد و به اختلالات رشد منجر می شود. برخی از علائم عبارتند از:

• فرد مبتلا از توجه دقیق به جزئیات کوتاهی می کند یا در کارهای مدرسه، محل کار یا سایر فعالیت ها دچار اشتباه می شود.
• فرد مبتلا اغلب در حفظ توجه به وظایف یا بازی با مشکلاتی مواجه است.
• فرد مبتلا غالبا زمانیکه با او صحبت می شود، گوش نمی دهد.
• فرد مبتلا به دستورالعمل‌ها توجهی نمی کند و در انجام تکالیف مدرسه، کارهای روزمره یا وظایف در محل کار با مشکلاتی مواجه است.
• فرد مبتلا در سازماندهی وظایف و فعالیت ها با مشکلاتی مواجه است.
• فرد مبتلا اغلب تمایلی به انجام فعالیت هایی که مستلزم تلاش ذهنی در مدت زمان طولانی هستند (مانند تکالیف مدرسه) ندارد.
• اغلب به راحتی دچار حواس پرتی و فراموشی می شود.

بیش فعالی و تکانشگری: علائم بیش فعالی – تکانشگری حداقل به مدت 6 ماه به حدی وجود دارد که برای سطح رشد فرد مختل کننده و نامناسب است:

• فرد مبتلا دچار بی قراری بوده و بر روی صندلی تکان می خورد.
• اغلب در موقعیت های نامناسب، دویده و راه می رود.
• اغلب به آرامی قادر به بازی یا شرکت در فعالیت های اوقات فراغت نیست.
• اغلب بیش از حد صحبت می کند.
• اغلب نمی تواند برای نوبت خود در انتظار بماند.
• اغلب صحبت های دیگران را قطع می کند

رژیم غذایی

یک متاآنالیز در سال 2013 نشان داد که در کمتر از یک سوم از کودکان مبتلا به ADHD، علائم با مصرف مکمل اسیدهای چرب آزاد یا کاهش مصرف رنگ‌های خوراکی مصنوعی بهبود یافته است. یک بررسی در سال 2016 نشان داد که استفاده از رژیم غذایی بدون گلوتن به عنوان درمان استاندارد ADHD توصیه نمی شود. کمبود مزمن آهن، منیزیم و ید ممکن است به بروز علائم منفی در افراد مبتلا به  ADHD منجر شود.

در ادامه، اسلاید شماره 24 این پاورپوینت، قرار داده شده است:

درمان ها

در بیشتر موارد،ADHD  با ترکیبی از رفتار درمانی و دارو، درمان می شود. درکودکان پیش دبستانی (4-5 ساله) مبتلا به ADHD، رفتار درمانی، به خصوص آموزش برای والدین، به عنوان اولین گام درمان پیش از آزمایش دارو توصیه می شود. اینکه چه چیزی بهتر عمل می کند می تواند به کودک و خانواده بستگی داشته باشد. برنامه های درمانی خوب شامل نظارت دقیق، پیگیری و ایجاد تغییرات در صورت نیاز در طول مسیر می باشند.

رفتار درمانی برای والدین دارای کودکان کمتر از 6 سال

برای کودکان مبتلا به ADHD، رفتار درمانی اولین گام مهم پیش از مصرف دارو است زیرا:

• آموزش والدین در زمینه مدیریت رفتار، مهارت ها و راهکارهایی را به والدین برای کمک به فرزندشان ارائه می دهد.
• یافته های بدست آمده حاکی از آن است که آموزش والدین در زمینه مدیریت رفتار و همچنین درمان دارویی برای ADHD در کودکان خردسال موثر است.
• کودکان خردسال نسبت به کودکان بزرگتر در زمینه مصرف داروهای ADHD عوارض جانبی بیشتری را نشان می دهند.
• اثرات طولانی مدت داروهای ADHD بر کودکان خردسال به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است.

رفتار درمانی و درمان دارویی در کودکان و نوجوانان در سنین مدرسه

توصیه های AAP

برای کودکان 6 سال و بالاتر، AAP  ترکیب درمان دارویی و رفتار درمانی را توصیه می کند. چندین نوع رفتار درمانی عبارتند از:

• آموزش والدین در مدیریت رفتار
• مداخلات رفتاری در کلاس درس
• آموزش مهارت های سازمانی

مدیریت علائم: سالم ماندن

سالم بودن برای همه کودکان مهم است و می تواند به ویژه برای کودکان مبتلا به ADHD مهم باشد. علاوه بر رفتاردرمانی و دارو درمانی، داشتن یک سبک زندگی سالم می تواند مقابله با علائم ADHD را برای کودک آسان تر کند. در اینجا چند رفتار سالم وجود دارد که می تواند به بهبود علائم منجر شود:

• ایجاد عادات غذایی سالم نظیر خوردن مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل و انتخاب منابع پروتئین بدون چربی
• شرکت در فعالیت بدنی روزانه بر اساس سن
• محدود کردن مدت زمان نمایش روزانه از تلویزیون، رایانه، تلفن و سایر لوازم الکترونیکی
• میزان خواب توصیه شده در هر شب بر اساس سن

تفاوت ناتوانی یادگیری، اختلال پردازش حسی و بیش فعالی

یکی از مسائل عمده اختلال بیش فعالی که برخی از اوقات والدین و حتی درمانگرها با آن مواجه هستند و تشخیص آن را دشوار می کند، شباهت بسیار زیاد آن با اختلالات حسی است و علت آن همپوشانی اختلال بیش فعالی و نقص توجه و تمرکز با اختلال پردازش حسی و اختلالات یادگیری است که با وجود دانش و ابزار کافی در این زمینه‌ها، همچنان تشخیص صحیح و دقیق آن کار بسیار دشواری محسوب می شود.

تروما/ ضربه

ADHD و تروما دو بیماری هستند که به طور همزمان ظهور می کنند. علائم ADHD و PTSD می‌توانند با همپوشانی رفتاری قابل توجهی با ADHD همراه باشد. بخصوص اینکه علائمی نظیر بی‌قراری حرکتی، مشکل در تمرکز، حواس‌پرتی، تحریک‌پذیری/خشم، انقباض عاطفی یا بی‌نظمی، کنترل ضعیف تکانه و فراموشی در هر دو بیماری رایج است و می تواند به اختلالات مرتبط با تروما یا ADHD منجر شود که به اشتباه به عنوان دیگری شناخته شود. همچنین، رویدادهای آسیب زا در دوران کودکی یک عامل خطر برای ADHD هستند و می تواند به تغییرات ساختاری مغز و ایجاد رفتارهای ADHD منجر شود. در نهایت، پیامدهای رفتاری علائم ADHD سبب می شود که فرد شانس بیشتری برای تجربه تروما داشته باشد (و همچنین ADHD به تشخیص دقیق یک اختلال مرتبط با تروما منجر می شود).

عملکرد تست هوش (IQ)

مطالعات صورت گرفته حاکی از آن است که، افراد مبتلا به ADHD در آزمون های بهره هوشی (IQ) دارای نمرات پایین تری هستند. همچنین به دلیل تفاوت‌های بین افراد مبتلا به ADHD و دشواری در تعیین تأثیر علائم، مانند حواس‌پرتی، بر نمرات پایین‌تر به جای ظرفیت فکری، اهمیت این موضوع بحث‌برانگیز است. در مطالعات مربوط به ADHD، ضریب هوشی بالاتر ممکن است بیش از حد نشان داده شود، زیرا بسیاری از مطالعات، افرادی را که دارای ضریب هوشی پایین تری هستند، علیرغم اینکه افراد مبتلا به ADHD به طور متوسط 9 امتیاز کمتر در معیارهای استاندارد شده هوش کسب کرده اند، حذف می کنند. در افراد با هوش بالا، به دلیل راهبردهای جبرانی در افراد بسیار باهوش، احتمالاً خطر عدم تشخیص ADHD وجود دارد.