دانلود ترجمه مقاله کمیته های حسابرسی و ریسک سیستماتیک

1. مقدمه 2. پیش زمینه سازمانی: توسعه یک کمیته حسابرسی در تایوان 3. بررسی مقالات 3.1. اثر نظارت شرکتی، بر ریسک سیستماتیک 3.2. نقش مهم کمیته حسابرسی 3.3. ساختار مالکیت: شرکت هایی با مالکیت خانوادگی و 4 شرکت بزرگ حسابداری 4. نمونه و روش تحقیق 5. نتایج تجربی 6. نتیجه گیری

نتیجه گیری: ساختار شرکت در تایوان براساس سیستم دو لایه ای است که متشکل از هئیت مدیران و هیئت سرپرستان است. با این حال، سرپرستان به خاطر عدم انجام موثر وظایف شان مورد انتقاد قرار گرفته اند. برای بهبود حاکمیت شرکت، در سال 2016 مسئولین تایوانی قانون بورس و اوراق بهاردار را مورد بازنگری قرار دادند، و برای شرکت هایی که در بخش مالی هستند و برای شرکت های بزرگ ایجاد کمیته حسابرسی را برای جایگزینی سرپرستان (ناظران) الزامی کردند. تحت قانون جدید بورس و اوراق بهادار، سیاست های مهم شرکت باید از سوی کمیته حسابرسی مورد نظارت قرار گیرد. از آنجا که کمیته حسابرسی باید مستقل تر و حرفه ای تر از هیئت سرپرستان باشد، نظر من این است که با ایجاد کمیته حسابرسی می توان مسئله عاملیت را رفع کرد و ریسک سیستماتیک شرکت نیز کاهش می یابد. نتایج نشان داد که با این که ریسک سیستماتیک بعد از ایجاد کمیته حسابرسی تغییر چندانی نمی کند، و بیشتر متغیرهای حاکمیت شرکت تاثیری بر تغییر در ریسک برای نمونه کلی شرکت ها ندارند، ریسک سیستماتیک بعد از ایجاد این کمیته در بیشتر شرکت های دارای رشد پایین در حد قابل توجهی کاهش می یابد.، این پدیده را که مزیت کاهش ریسک فقط در شرکت های با رشد پایین بعد از ایجاد کمیته وجود دارد، می توان به برآورد بیش از حد نسبت داد، زیرا شرکت های با رشد پایین با مسئله عاملیت شدیدتر برآورد بیش از حد مواجه هستند (جانسن، 1986)، و این شرکت ها، احتمال بیشتری برای بهره گیری از کاهش ریسک به خاطر افزایش مکانیسم های نظارتی دارند. هم چنین دریافتم که تغییرات در ریسک بعد از ایجاد کمیته در شرکت های با رشد پایین در حد معنی داری با حاکمیت شرکت مرتبط است. بویژه شرکت های با رشد پایین، با سهامداران داخلی کمتر، با ساختار مالکیتی هرمی، که به صورت خانوادگی اداره می شوند، یا توسط یکی از 4 شرکت حسابرسی بزرگ حسابرسی می شوند احتمال بیشتری برای بهره گیری از کاهش ریسک سیستماتیک بعد از ایجاد کمیته حسابرسی دارند. این تحقیق از این نظر به تحقیقات موجود کمک می کند که بر زمینه منحصر به فردی از بازنگری تنظیمی برای بررسی تغییرات در ریسک سیستماتیک بعد از ایجاد کمیته حسابرسی تمرکز دارد. با اینکه ممکن است این مسئله در مورد شرکت هایی در کشوری با سیستم تک لایه مثل ایالات متحده یا بریتانیا مورد بررسی قرار نگیرد، اما می توان آن را در زمینه شرکت هایی که در کشوری مثل تایوان واقع شده اند که ساختار مدیریتی خود را از سیستم دو لایه به سیستم تک لایه تغییر داده اند، مورد بررسی قرار داد.

Conclusions: Taiwan’s corporate-board structure is based on a two-tier system that is comprised of a board of directors and a board of supervisors. However, the supervisors have been criticized for not performing their duties effectively. To improve corporate governance, Taiwan’s authorities in 2006 revised the Securities and Exchange Act, and made it mandatory for those firms in the financial sector and large firms to establish an audit committee to replace the existing supervisors. Under the newly-revised Securities and Exchange Act, the firm’s important policies are required to be monitored by the audit committee. Since the audit committee is regulated to be more independent and professional than the board of supervisors, I consider that the agency problem could be eased and the firm’s systematic risk reduced following the initial establishment of an audit committee. The results indicate that while the systematic risk does not change significantly following the establishment of an audit committee, and most of the corporate governance variables do not influence the changes in risk for the overall sample of firms, the systematic risk does decrease significantly after the event for certain low-growth firms. I consider that the phenomenon that the benefit of reducing risk only exists in low-growth firms following the establishment of the committee could be related to overinvestment, as low-growth firms are associated with a more severe agency problem of overinvestment (Jensen, 1986), and they are more likely to enjoy a decrease in risk because of the enhanced monitoring mechanisms. I also find that the changes in risk following the event for the low-growth firms are significantly related to their corporate governance. Specifically, the low-growth firms with lower insiders, with a pyramidal ownership structure, not controlled by a family, or audited by one of the Big 4 accounting firms are more likely to see the benefits of a decrease in systematic risk following the establishment of an audit committee. This study contributes to the literature in that it focuses on a unique setting of regulatory revision to examine the changes in systematic risk following the initial establishment of an audit committee. While the issue might not be investigated in the case of firms in a one-tier system country like the US or the UK, the issue could be studied in the context of those firms in a country where firms have switched their board structure from a two-tier system to a one-tier system such as in Taiwan.

بخشی از ترجمه مقاله (صفحه 15 فایل ورد ترجمه)