دانلود ترجمه مقاله رویکردهای مفهومی کارآفرینی اجتماعی

1. تعریف 2. مقدمه 3. پیشینه تاریخی: از کارآفرین تا کارآفرینی اجتماعی 4. مفهوم SE و درک های مختلف 5. مکاتب فکری مختلف 6. چه چیزی در کارآفرینی اجتماعی "اجتماعی" است؟ میراث اقتصاد اجتماعی 7. چشم اندازهای آتی 8. نتیجه گیری

تعریف – کارآفرینی اجتماعی سازمان‌ها یا ابتکاراتی را تعریف می‌کند که با تولید و/یا مبادله کالاها یا خدمات، به دنبال راه‌حل‌های جدیدی برای مشکلات اجتماعی پایدار هستند و در نتیجه ارزش اجتماعی بالایی ایجاد می‌کنند. به عبارت دیگر، این سازمان‌ها عمداً استراتژی اقتصادی خود را تابع اولویت‌های اجتماعی قرار می‌دهند و مأموریت اجتماعی را در مرکز نگرانی‌های خود قرار می‌دهند. چنین اولویت‌های اجتماعی شامل فقر، بیکاری، آموزش، سلامت، توسعه محلی یا محیط زیست می‌شود. خارج از این پایه مشترک، تجمع سایر ویژگی‌ها یا محدودیت‌ها منجر به ابهام مفهومی شده است، یعنی در مورد اشکال سازمانی که باید اتخاذ شود (محدود به سازمان‌های غیرانتفاعی یا باز برای کسب‌وکارهای با سود مشخص با اهداف اجتماعی مشخص) و وزن بعد اجتماعی در کارآفرینی اجتماعی. تظاهر دیگری از انعطاف‌پذیری مفهومی از همزیستی مکاتب فکری مختلف ناشی می‌شود. در طرف مقابل، می‌توانیم تنگ شدن مفهوم را مشاهده کنیم که عمدتاً از یک دیدگاه غربی ناشی می‌شود و هنوز توجه کمی به مشارکت‌های کشورهای در حال توسعه دارد. علاوه بر تجزیه و تحلیل این موضوعات، ورودی‌های فعلی برخی توصیه‌ها را در مورد تعمیق تحقیقات علمی در این زمینه ارائه می‌دهند. مقدمه: اگرچه پدیده (مفهوم و عمل) کارآفرینی اجتماعی نسبتاً جدید است، اما توجه و حمایت روزافزون را به خود جلب کرده است. این مفهوم در ایالات متحده آمریکا شکل گرفت و به سرعت به سایر کشورهای آنگلوساکسون گسترش یافت. اخیراً و در کنار برخی از ابراز علاقه در آمریکای لاتین، آسیای جنوب شرقی و آفریقا، در اروپا ابتکاراتی برای ترویج کارآفرینی اجتماعی افزایش یافته است: بسیج جامعه مدنی، آموزش تخصصی، شناسایی شیوه‌های خوب، کنگره‌ها و سمینارهای موضوعی، تحقیقات دانشگاهی و حتی توجه روزافزون اتحادیه اروپا.

Social entrepreneurship defines organizations or initiatives that, by producing and/or transacting goods or services, seek new solutions to persistent social problems, thus generating high social value. In other words, that deliberately subject their economic strategy to social priorities and place the social mission at the center of their concerns. Such social priorities include poverty, unemployment, education, health, local development, or the environment. Outside this common base, the aggregation of other characteristics or delimitations has given rise to conceptual fuzziness, namely, as to the organizational forms to be adopted (restricted to non-profit organizations or open to for-profit businesses with clear social purposes) and the weight of the social dimension in SE. Another manifestation of conceptual malleability emerges from the coexistence of different schools of thought. On the opposite side, one notes the narrowing of the concept, which mainly derives from a Westernized vision and still pays little attention to the contributions from developing countries. In addition to analyzing these topics, the current entry points out some recommendations regarding the deepening of scientific research in this field. Introduction: Although relatively new, the phenomenon (concept and practice) of social entrepreneurship (SE) has been attracting growing interest and support. The concept originated in the United States and quickly spread to other Anglo-Saxon countries. More recently, and alongside some expressions of interest detected in Latin America, Southeast Asia, and Africa, in Europe initiatives to promote social entrepreneurship have multiplied: mobilization of civil society, specialized training, identification of good practices, congresses and thematic seminars, academic research, and even growing attention from the European Union itself.