دانلود ترجمه مقاله تکامل ریزساختاری و خواص مکانیکی آلیاژ منیزیم AZ31 پردازش شده به صورت ترمومکانیکی

1. مقدمه 2. روش آزمایش 3. نتایج و بحث و بررسی 4. نتیجه گیری

چکیده – در این مطالعه، تکامل ریزساختاری و خواص مکانیکی آلیاژ منیزیم پردازش شده توسط حرکت اصطحکاکی و تقویت شده با نانو و میکروذرات به طور جامع مورد بررسی قرار گرفت. خواص ریزساختاری بعد از اولین تغییر شکل برای هر دو کامپوزیت تنها حاکی از تصفیه محدود دانه همراه با آگلومراسیون / خوشه بندی ذرات بود و تفاوت بین دو کامپوزیت قابل چشم پوشی بود. در حالی که، تغییر شکل بعد از سه FSP به طرز جالبی روند متفاوتی را نسبت به مرحله اول تغییر شکل دنبال کرد. دستیابی به ریزساختار همگن همراه با تکامل ذرات با توزیع خوب و تقریبا بدون نشانه ای از خوشه ها، نتیجه فاز سوم بود. به طور خاص، برای نانوکامپوزیت، اندازه ریز دانه 2.29 میکرومتر به دست آمد. علاوه بر این، خواص مکانیکی بهتر از جمله مقادیر ریزسختی وایکرز و عملکرد و همچنین مقاومت کششی نهایی بعد از فاز سوم در مقایسه با فاز اول تغییر شکل به دست آمد. توزیع بهتر نانوذرات و نقش تعیین کننده آن ها در بهبود خواص کششی در مقایسه با میکروذرات منجر به دستیابی به سختی بالای 83 HV و مقاومت کششی نهایی 192 مگاپاسکال برای نانوکامپوزیت گرافن گردید. علاوه بر این، تغییر از حالت شکستن ناشی از شکنندگی به شکنندگی شکل پذیر برای ذرات میکرو و نانو بعد از فاز سوم FSP مشاهده شد. مقدمه: خانواده کربن دارها به عنوان جذاب ترین مواد تقویت کننده در مقایسه با دیگر تقویت کننده های سرامیکی به دلیل هدایت حرارتی بالا، ضریب انبساط حرارتی پایین، خواص خود روانکاری خوب و ظرفیت میرایی بالای آن ها در نظر گرفته می شوند (1، 2). علاوه بر این، چگالی پایین این گروه از مواد باعث شده که به عنوان بهترین گزینه برای کاربرد در صنایع هوافضا و مواد کامپوزیت به کار گرفته شوند. گرافیت و گرافن به ترتیب قدیمی ترین و جدیدترین اعضاء این خانواده می باشند (3). محققان قبلی گزارش کردند که در طول لغزش خشک کامپوزیت های گرافن / فلزی یک لایه پیوسته از روان کننده جامد بر روی سطح تریبولویکی تشکیل می شود. این پدیده به دلیل برش ذرات گرافن واقع در زیر سطح در حال لغزش رخ داده و بنابراین به کاهش تنش برشی کمک می کند (4، 5). خواص سایشی کامپوزیت های مس – گرافی ساخته شده توسط پردازش اصطحکاکی ارتعاشی با (FSP) توسط سارمادی و همکارانش (6) مورد مطالعه قرار گرفت. این محققان عنوان کردند که افزایش محتوای گرافیت منجر به کاهش قابل توجه ضریب اصطحکاک و همچنین کاهش تعداد نقاط تماس فلز با فلز به دلیل وجوذ ذرات گرافیت به عنوان روان کننده جامد می گردد. علاوه بر این، سختی ناحیه پردازش شده به صورت قابل توجهی افزایش یافت (حدود 2 برابر مس خالص).

In the present work, microstructural evolution and mechanical properties of a frictionally stir processed magnesium alloy reinforced with micro and nanoparticles were comprehensively investigated. Microstructural characterizations after the first deformation pass for both composites just implied a limited grain refinement along with the agglomeration/clustering of particles, and the difference between two composites was ignorable. While, deformation up to three FSP passes astonishingly followed a different trend, relative to the first pass. Achievement of a fine and homogenous microstructure in conjunction with the evolution of well-distributed particles and almost no sign of clusters were the outcomes of the third pass. Particularly, for the nanocomposite, a fine grain size of 2.29 μm is achieved. Additionally, better mechanical properties including higher values of Vickers microhardness and yield and also ultimate tensile strengths were attained after the third pass, compared to the first one. Better distribution of nanoparticles and their decisive role in improving tensile properties, compared to microparticles, led to the achievement of high hardness of 83 HV and ultimate tensile strength of 192 MPa for the graphene nanocomposite. Furthermore, the change from a brittle fracture to the brittle-ductile and ductile fracture is observed for micro and nanoparticles after the third FSP pass. Introduction: The carbonaceous family is considered as the most attractive reinforcing materials compared to other ceramic reinforcements due to their high thermal conductivity, low thermal expansion coefficient, good self-lubricant properties and high damping capacity [1,2]. Additionally, the low density of this group of materials makes them the best choice for applications in aerospace industries and composite materials. Graphite (Gr) and graphene are the oldest and newest members of this family, respectively [3]. Earlier researchers have reported that during the dry sliding of the metal/Gr composites a continuous layer of solid lubricant is formed on the tribological surface. This phenomenon occurs due to the shearing of Gr particles which are located underneath the sliding surface and thereby helps in reducing the shear stress [4,5]. Wear properties of copper-graphite composites fabricated by friction stir processing (FSP) was studied by Sarmadi et al. [6]. They described that an increase in the graphite content led to the significant decrease in the friction coefficient, as well as the decrease in the number of metal to metal contact points, due to the presence of graphite particles as a solid lubricant. Furthermore, the hardness of the processed zone considerably increased (about 2 times of pure Cu).