دانلود ترجمه مقاله فرسودگی شغلی در روزنامه نگاران

1. مقدمه 2. روش ها 3. بررسی 4. نتیجه گیری و توصیه ها

هدف مطالعه حاضر، فراهم کردن یک مرور ادبی مختصر، جامع و نظاممند از مقالات کمیتی در مورد تجربه فرسودگی روانی در ژورنالیست ها (روزنامه نگاران) با تخصص ها و رسانه های مختلف، می باشد. روش تحلیل مروری سیستماتیک بکار گرفته شده، توسط فینک (2010) تجویز شده است و حاوی سه عنصر اصلی است: نمونه گیری از مقالات قبلی، غربالگری مقالات، و استخراج داده ها. نتایج نشان می دهند که ژورنالیست هایی دچار بیشترین ریسک فرسودگی روانی، زنان جوانتر با سابقه روزنامه نگاری کمتر، شاغل در روزنامه های دارای تیراژ کم، می باشند. بنظر می رسد ویراستاران و گزارشگران سطوح بالاتر فرسایش روانی را نسبت به نقش های دیگر، مثل روزنامه نگاران در سمت های غیرمدیریتی، تجربه می کنند. فرآیند کلی و ساختارمند بکار گرفته شده در این مرور ادبی، با مقداری قطعیت، توانایی تاکید در مورد اینکه چه زمینه هایی در بحث فرسایش روانی و ادبیات روزنامه نگاری نیاز به بررسی بیشتر دارد، را فراهم می کند. این مرور ادبی تاکید زیادی بر گزارشگران مرد در محیط روزنامه، محیط هایی که بیش از پیش کمتر مهم می شوند، داشته است. معمولاً مطالعات بر گزارشگران تاکید داشته اند، بدون اینکه یک منطق قبلی قانع کننده فراهم کنند. آنچه که در اینجا انجام نشده، ملاحظه گروه های نقش دیگر مهم برای انتشار اخبار، مانند عکاسان و فیلم برداران است. تعدادی مسائل روش شناختی و نظری و زمینه های پژوهش در آینده به بحث گذاشته می شوند. مقدمه: در سالهای اخیر، بحث های بسیاری در مورد ماهیت بیش از پیش خشن و پر از هراس اخبارهای تجاری (دیورزنیک، 2006) و بطور کلی تر، رسانه ها (فوردی، 2006) شده است. تاثیر منفی محتوای اخبار بر بینندگان، یک گرایش بارز و مهم در حوزه آکادمیک بوده است (نیومن، شاپیرو و نلسون، 2012؛ اسمیت و ویلسون، 2000؛ واندر مولن و بوشمن، 2008). تقاضا و نیاز جهانی به اخبار آنلاین و به روز، بخصوص هنگام وقوع بلایای طبیعی، افزایش یافته است. اما، اغلب توجه اندکی به انواع رویدادها و تجربیاتی که روزنامه نگاران برای برآورده کردن این تقاضا و نیاز در معرض آنها قرار می گیرند، شده است. پژوهش های قبلی و گزارش های فردی نشان می دهند که رویدادهای بالقوه دردآور (PTE هایی) که روزنامه نگاران در کار روزمره خود پوشش می دهند، می توانند دلالت های روانشناختی منفی برای آنها و بنابراین برای خانواده هایشان و کلاً صنعت روزنامه نگاری، بوجود بیاورد. پژوهش های روانشناختی در مورد روزنامه نگاران معمولاً بر قرار گیری آنها در معرض PTE ها و سطح واکنش های آسیب زای فردی مرتبط و تغییرات شناختی تجربه شده، مانند افزایش سطح اختلال استرس پس از حادثه (PTSD) و علائم افسردگی (فینشتین، 2012؛ سیمپسون و باگز، 1999؛ ویدمن، فهم و فیدریچ، 2008) یا تغییر فرضیات جهانی (پییویچ، نیومن و دالیدن، 2003)، تمرکز دارند.

The present study aims to provide a concise, comprehensive, and systematic review of the quantitative literature relating to the experience of burnout in journalists of various specialties and mediums. The systematic review method adopted is that prescribed by Fink (2010), which contains three main elements: Sampling the literature, screening the literature, and extracting data. Results indicate that journalists most at risk of burnout are females who are younger, with fewer years of journalism experience, working in small circulation newspapers. Editors and reporters seem to experience higher levels of burnout than those in other roles, as do journalists in non-management positions. The thorough and structured process adopted in this review provides the ability to assert with some degree of certainty what areas within the burnout and journalism literature require further consideration. This review emphasises and problematises the large focus on male reporters in newspaper settings, settings that are becoming less significant over time. Studies have tended to focus on reporters, without providing a convincing a priori rationale. What is lacking is consideration of other role groups central to broadcast news, such as camera-operators. A range of methodological and theoretical issues and future areas of research are discussed. Introduction: In recent times there has been much discussion of the increasingly violent and fear driven nature of commercial news (Dworznik, 2006) and the media more generally (Furedi, 2006). The negative impact of news content on viewers has been a prominent trend within the academic domain (Newman, Shapiro, & Nelson, 2012; Smith & Wilson, 2000; Van der Molen and Bushman, 2008). There is global demand for up-to-date news, particularly when disaster strikes. However, often little consideration is given to the kinds of events and experiences journalists are exposed to in order to meet this demand. Past research and individual reports indicate that the potentially traumatic events (PTEs) journalists cover in their day-to-day work can have negative psychological implications for them, and therefore their families and the broader journalism industry. Psychological research concerning journalists has tended to focus on their exposure to PTEs and the associated individual level of trauma reactions and cognitive changes experienced, such as increased levels of post-traumatic stress disorder (PTSD) and depression symptoms (Feinstein, 2012; Simpson & Boggs, 1999; Weidman, Fehm, & Fydrich, 2008) or altered world assumptions (Pyevich, Newman, & Daleiden, 2003).