سحرناز تارویردی

Generally, the CFO, Investor Relations Officer or Vice President of Investor Relations takes charge of investor relations development and mostly communicates with analysts and institutional investors. We hand collect the profiles of all of the top executives from firms’ annual reports and proxy statements and find that few of the firms in our sample specifically disclose information on the Investor Relations Officer or Vice President of Investor Relations. Therefore, we mainly focus on two top executives: (1) the CFO, who is in charge of information disclosure and communicating with analysts and institutional investors; and (2) the CEO, who takes overall charge of corporate management. We manually extract information on the CEOs’ and CFOs’ work experience and educational background from SEC filings, such as annual reports and proxy statements

به طور کلی، CFO ،مسئول روابط سرمایه گذار، یا معاون رئیس روابط سرمایه گذار توسعه روابط سرمایه گذار را کنترل میکند و اغلب با تحلیل گران و سرمایه گذاران نهادی ارتباط برقرار میکند. ما مشخصات تمام مدیران ارشد شرکت ها را به صورت گزارش سالیانه، و اظهارات نمایندگان را جمع آوری کردیم و دریافتیم که تعداد کمی از شرکت ها در نمونه ما به طور خاصی اطالعاتی را در مورد مسئول روابط سرمایه گذار یا معاون رئیس روابط سرمایه گذار فاش میکند. بنابراین، ما بر دو مدیر ارشد تمرکز میکنیم: (۱)CFO ،کسی که مسئول افشای اطالعات و برقراری ارتباط با تحلیل گران و سرمایه گذاران نهادی میباشد؛ و (2)CEO ، کسی که مسئول کل شرکت های بزرگ میباشد. ما اطالعاتی را در مورد تجربه کاری CEO و CFO و زمینه های آموزشی حاصل از SEC را به صورت دستی استخراج کردیم، از قبیل گزارشات ساالنه و اظهارات نمایندگان.

The language plays a key role in the development of thought, acting as a tool because, according to Vygotsky, language provides through generalization and abstraction the concepts and forms used to organize experiences that mediate between the subject and the object of knowledge. However, the use of language supposes an internalization process. During this process, so-called “inner speech” gradually develops. Such speech differs from normal (external) speech because it is a dialogue with oneself that assists the individual in his or her higher psychological operations. Given that for Vygotsky the developmental path of thought and language proceeds from the interpsychic to the intrapsychic, the child starts by using socialized speech as a means of social communication and contact. Then, the child uses internalized speech, which serves as an instrument of thought. Next, egocentric speech enters this process as a transitional element between the external and inner speech. This phenomenon is external. However, it does not play a communicative role. Instead, it fulfills a personal function, which accompanies the activity of the child and is linked to the needs of thought in planning sequences and in problem solving.

زبان نقش کلیدی در توسعه اندیشه بازی میکند، و به عنوان یک ابزار عمل میکند، مطابق با ویگوتسکی، زبان از طریق تعمیم و انتزاع مفاهیم و اشکال استفاده شده برای سازماندهی تجربیات که به عنوان واسطه ای میان موضوع و هدف دانش فراهم میشود. با این حال، استفاده از زبان به عنوان یک فرآیند درونی فرض میشود. در طول این فرآیند، به اصطالح » گفتار درونی« به تدیج پیشرفت میکند. چنین گفتاری از گفتار معمولی (خارجی) متفاوت میباشد زیرا گفتگویی با کسی بوده که به افرادی در عملیات روانی باالتر از خود کمک میکند. با توجه به ویگوتسکی مسیر رشد اندیشه و زبان از بین روانی به درون روانی پیش میرود،که کودک با استفاده از گفتار اجتماعی به عنوان وسیله ارتباط و تماس اجتماعی آغاز میکند. سپس، کودک از گفتار درونی استفاده میکند، که به عنوان ابزار زبانی خدمت میکند. بعد، گفتار خودمحور به عنوان یک عنصر انتقالی میان گفتار داخلی و خارجی وارد میشود. این پدیده خارجی میباشد. با این حال، نقش ارتباطی را بازی نمیکند. در عوض، یک عملکرد شخصی را انجام میدهد، که همراه با فعالیت کودک بوده و به نیازهای فکری در ترتیب برنامه ریزی و حل مسئله مرتبط میشود

Piaget observed and followed the activities of the kindergarten children and recorded them . He concluded that children use verbal repetitions of others, monologues during an activity. In these instances, the child’s utterances had no addressee and did not direct toward any other individuals. Piaget thought that private speech is a sign of cognitive immaturity. However, he believes that as the children get older and socialize with other people, private speech vanishes gradually and communicative speech takes its place. Self-speech moves away and changes to other-oriented. It shows that they can share their perspectives with the others. By the age of seven or eight, egocentrism fades away by emergence of critical and logical thinking.

پیاژه فعالیت های کودکان کودکستان را مشاهده کرد و آنها را ثبت نمود. او نتیجه گرفت که کودکان از تکرارهای کالمی دیگران، تک گویی هایی در طول یک فعالیت استفاده میکنند. در این موارد، سخنان کودک هیچ مخاطبی نداشت و نسبت به هیچ فردی انجام نشد. پیاژه فکر کرد که گفتار خصوصی نشانه ی بلوغ شناختی میباشد. با این حال، او معتقد است که همانطور که کودک بزرگ میشود و با سایر افراد ارتباط برقرار میکند، باعث میشود که گفتار خصوصی به تدریج از بین رفته و گفتار ارتباطی صورت بگیرد. خودگفتاری دور شده و به دیگرگفتاری تغییر میکند. این نشان میدهد که آنها میتوانند دیدگاه های خود را با دیگران به اشتراک بگذارند. در سن 7 یا 8 سالگی، خودمحوری با ظهور تفکر انتقادی و منطقی محو میشود.