حديث توسليان

Difficulty with emotion regulation and psychopathology. When measuring the relationship between emotion regulation and childhood psychopathology, there is some overlap in the types of questions asked. In Gross and Thompson’s (2007) five families model of emotion regulation, response modulation is sometimes measured in similar ways to childhood psychopathology. For example, items such as “Is prone to angry outbursts/ tantrums easily” is a sign of difficulty with response modulation, but may also be an early precursor to more serious childhood psychopathology. When measuring emotion regulation, there is only a small conceptual overlap with symptomatology because response modulation only accounts for one of the five types of emotion regulation. In addition, the behaviours that overlap are on a continuum in which low levels of the behaviours are considered typical (e.g. taking an extra cookie when Mom is not looking), whereas high levels of the behaviour are considered very problematic (e.g. stealing cash from Mom’s wallet at least once a week). For this reason, items on measures of psychopathology are worded in ways that reflect extreme forms of the behaviour rather than the more mild forms

مشكل داشتن با تنظيم هيجان و روان درماني. در ارزيابي رابطه ميان تنظيم هيجان و آسيب شناسي رواني كودك، در سوالات پرسيده شده هم پوشاني مشاهده مي گردد. در پنج مدل خانوادگي از تنظيم هيجان Gross و Thompson(2007)، پاسخ مدولاسيون گاهي به شيوه هاي مشابه به آسيب شناسي رواني كودك ارزيابي شده اند. مثلا آيتم هايي نظير "آيا به راحتي مستعد خشم/عصبانيت و كج خلقي هستيد" علامتي از مشكل داشتن با پاسخ مودلاسيون است اما مي تواند همچنين از عوامل اوليه آسيب شناسي رواني جدي تر در كودكي باشد. در ارزيابي تنظيم هيجان، تنها هم پوشاني مفهومي جزئي با نشانه شناسي وجود دارد چون پاسخ مودلاسيون فقط به يكي از پنج جنبه تنظيم هيجان مي پردازد. به علاوه، رفتارهايي كه با هم همپوشاني دارند به صورت تسلسل هستند كه در آنها رفتارها در سطوح پايين عادي تلقي مي شوند (مثلا برداشتن كلوچه اضافه زماني كه مادر نمي بيند) ولي رفتارها در سطوح بالا بسيار مشكل زا محسوب مي گردند (مثل دزديدن پول از كيف مادر براي حداقل يكبار در هفته). به همين دليل، آيتم ها در ارزيابي آسيب شناسي رواني به شيوه اي عمل مي كنند انواع شديد رفتارها را منعكس مي كنند تا انواع خفيف تر را.

There is a lack of clarity regarding specific risk factors discriminating generalized anxiety disorder (GAD) from panic disorder (PD). Goal: This study investigated whether GAD and PD could be discriminated through differences in de- velopmental etiological factors including childhood parental loss/separation, psychological disorders, and maternal and paternal attachment. Method: Twenty people with adult generalized anxiety disorder (GAD), 20 with adult panic disorder (PD), 11 with adult comorbid GAD and PD, and 21 adult non-anxious controls completed diagnostic interviews to assess symptoms of mental disorders in adulthood and childhood. Participants also re- ported on parental attachment, loss and separation. Results: Childhood diagnoses of GAD and PD differentiated clinical groups from controls as well as from each other, suggesting greater likelihood for homotypic over heterotypic continuity. Compared to con- trols, specific phobia was associated with all three clinical groups, and childhood depression, social phobia, and PTSD were uniquely associated with adult GAD. Both maternal and paternal attachment also differentiated clinical groups from controls. However, higher levels of subscales reflecting maternal in- secure avoidant attachment (e.g., no memory of early childhood experiences and balancing/forgiving current state of mind) emerged as more predictive of GAD relative to PD. There were no group differences in parental loss or separation.

هنوز به وضوح مشخص نيست كه چه عوامل خطرساز خاصي اختلال اضطراب فراگير (GAD) را از اختلال هراس (PD) متمايز مي سازد. هدف: در اين تحقيق بررسي شده است كه آيا GAD و PD را مي توان از طريق تفاوتها در عوامل محيطي در زمان رشد از جمله جدايي/ از دست دادن والدين در كودكي، احتلالات روان شناسي و وابستگي به پدر يا مادر متمايز ساخت يا خير. روش كار: بيست بزرگسال مبتلا به اختلال اضطراب فراگير (GAD)، 20 بزرگسال مبتلا به اختلال هراس (PD)، 11 بزرگسال مبتلا به GAD و PD به طور همزمان و 21 بزرگسال بدون اختلال به عنوان كنترل مصاحبه هاي تشخيصي را به منظور ارزيابي علائم اختلالات ذهني در بزركسالي و كودكي تكميل كردند. شركت كنندگان همچنين وضعيت خود در رابطه با وابستگي به والدين، جدايي و يا از دست دادن آنها نيز گزارش دادند. نتايج: تشخيص GAD و PD در كودكي در گروههاي باليني از گروه كنترل و همچنين از همديگر متمايز بود كه نشان مي داد احتمال تداوم اين بيماريها به صورت هموتيپيك بيشتر از هتروتيپيك است. هراس خاص در مقايسه با گروه كنترل در هر سه گروه باليني ديده مي شد و افسردگي در دوران كودكي، هراس اجتماعي و اختلال پس از صدمه (PTSD) تنها به GAD بزرگسالي مربوط مي شد. وابستگي به پدر و مادر نيز در گروههاي باليني با گروه كنترل متفاوت بود. با اين وجود، سطوح بالاتر زيرمقياسها نشان مي داد كه پيوند عاطفي ناامن دوري گزين (مثلا نداشتن خاطره اي از تجربه هاي خردسالي و حالت ذهني متعادل كننده/بخشايشي كنوني ) بيشتر مي تواند پيش زمينه اي براي GAD باشد تا PD. هيچ گونه تفاوتهاي گروهي در از دست دادن یا جدایی والدین مشاهده نگرديد

Most of the reported action research studies in healthcare will have been carried out in collaborative teams. The community of enquiry may have consisted of members within a general practice or hospital ward, general practitioners working with medical school tutors, or members within a healthcare clinic. The users of healthcare services can often be included in an action research study; as such they are not researched on as is the case in much of traditional research. This may also involve several healthcare practitioners working together within a geographical area. Multidisciplinary teams can often be involved (for example, medical workers working with social work teams). Action research projects may also be initiated and carried out by members of one or two institutions and quite often an external facilitator (from a local university, for example) may be included. All the participating researchers will ideally have to be involved in the process of data collection, data analysis, planning and implementing action, and validating evidence and critical reflection, before applying the findings to improve their own practice or the effectiveness of the system within which they work.

اغلب مطالعات تحقيقاتي عملي گزارش شده در زمينه مراقبتهاي بهداشتي در تيم هاي مشاركتي انجام خواهند شد. جامعه اي كه مورد بررسي قرار مي گيرند تشكيل شده اند از كساني كه در بخش عمومي و يا خصوصي بيمارستانها كار مي كنند، پزشكان عمومي كه با اساتيد دانشگاههاي پزشكي همكاري مي كنند و يا كاركنان كلينيكهاي مراقبتهاي بهداشتي. استفاده كنندگان از خدمات مراقبتهاي بهداشتي اغلب در يك مطالعه تحقيقاتي عملي گنجانده مي شوند چون در اغلب تحقيقات سنتي زياد مورد بررسي نبوده اند. مي توان همچنين در تحقيق چند نفر شاغل در حوزه مراقبتهاي بهداشتي را كه با هم در يك حوزه جغرافيايي كار مي كنند را گنجاند. تحقيق مي تواند شامل تيم هايي از چندين رشته باشد (مثلا، پزشكاني كه با مددكاران اجتماعي كار مي كنند). پروژه هاي تحقيقاتي عملي را همچنين مي توان با اعضاي يك يا دو موسسه شروع و ادامه داد و قطعا مي توان يك تسهيل كننده خارجي (مثلا از يك دانشگاه محلي) را نيز گنجاند. در حالت ايده آل همه محققان شركت كننده بايد در پروسه جمع آوري داده، تحليل داده، برنامه ريزي و اجراي عمليات و اعتبار بخشي شواهد و تفكر انتقادي قبل از بكار گيري يافته ها براي بهبود عملكردشان و يا بهبود كارآيي سيستمي كه در آن كار مي كنند، شركت داده شوند.