مسعود حسین زاده

Water-supply systems in the United States have several unique characteristics:
⋅Primarily municipal or public ownership;
⋅Highly fragmented systems that are not interconnected;
⋅Highly capital intensive (natural monopoly character)
⋅Tax-exempt financed (municipally owned systems); and
⋅Underpriced services.

سیستم‎های عرضه آب در آمریکا دارای ویژگی‎ها و خصوصیات منحصر به فرد زیر است (هارمیر، 1992):
 به طور عمده تحت مالکیت شهرداری‎ها هستند و مالکیت عمومی دارند.
 سیستم‎های به شدت مجزا از یکدیگر که بهم پیوستگی داخلی نیز ندارند.
 به شدت سرمایه‎بر هستند (وِیژگی انحصار طبیعی).
 تامین مالی آن‎ها، معاف از مالیات است (در سیستم‎های تحت مالکیت عمومی).
 خدمات زیرقیمت و ارزان قیمت.

The Types of Privatization
One of the most critical things to understand about water privatization is that it takes several different forms. At the most limited level, a public water supply entity may "outsource" responsibility for one or more specific services normally provided by the public agency, such as billing and collection, routine maintenance, environmental services, training, technology upgrading and maintenance, procurement management, or other such tasks.
At the next level, a public entity may contract with a private entity to fully operate, maintain, and manage its water supply system or some significant portion of it (OMM contact).
A third type of contract is the design-build-operate (DBO) contract, by which a private entity agrees to design and build needed water facilities and to operate them for the public entity. These last two levels may be written as service contracts, licenses, or leases, with some variation in the legal rights and allocation of risks associated with each. Nonetheless, in both types of arrangements the city or public entity retains ownership of its water system. In addition, the city is often involved in financing of infrastructure development and improvements due to the tax advantages of tax-exempt municipal bonds, but with the expertise and cost-efficiencies of the private participant. In notable yet rare examples involving Atlanta, Tampa, and Cranston, Rhode Island, a city may enter into a design-build-own-operate-transfer (DBOOT) contract, in which the private entity finances and engages in the design, building, and operation of the facility as a private owner, and then transfers it to the city at a particular time. DBOOT contracts place more of the risk on the private entity than do DBO contracts. The final type of privatization is a sale of an existing municipal or water district water system, or some of its assets, to a private firm.

انواع قراردادها و روش‎های خصوصی‎سازی آب در ایالات‎متحده آمریکا
در محدودترین سطح خصوصی‎سازی، یک شرکت آب‎رسانی عمومی، مسئولیت یک یا چند سرویس خاص را برون‎سپاری می‎نماید که این سرویس‎ها، به طور عادی توسط آژانس عمومی، انجام می‎پذیرد. این قبیل سرویس‎ها شامل صدور و جمع‎آوری قبوض و صورت‎حساب، نگهداری روزمره، خدمات زیست‎محیطی، آموزش، ارتقاء و نگهداری تکنولوژی و فن‎آوری، مدیریت تهیه و خرید و سایر وظایفی از این دست.
در نوع دیگری از خصوصی‎سازی، بستن قرارداد با تأمین‎کنندگان خصوصی برای خدمات خاص به صورت گسترده، مورد استفاده قرار می‎گیرد. یک موسسه و نهاد عمومی، ممکن است با یک موسسه خصوصی قرارداد ببندد تا سیستم آب‎رسانی عمومی یا بخش قابل توجهی از آن، توسط موسسه خصوصی، به طور کامل اداره، مدیریت و نگهداری شود (قرارداد OMM که نوعی برون‎سپاری به‎شمار می‎رود).
نوع سومی از قرارداد، قرارداد طراحی، ساخت و اجرا (DBO ) است، که به موجب این قرارداد، یک نهاد خصوصی موافقت می‎کند که تاسیسات آبی مورد نیاز را طراحی، ساخته و آن‎ها را برای موسسه عمومی اداره نماید.
این دو نوع قرارداد اخیر، ممکن است به عنوان قراردادها، مجوزها یا اجاره‎نامه‎های خدماتی ثبت گردد. با این وجود در هر دو نوع قرارداد، نهاد عمومی یا شهری، مالکیت خود را بر سیستم آبی حفظ می‎کند (آرنولد، 2005).
در نمونه‎هایی نادر از قبیل شهرهای آتلانتا ، تامپا ، کرانستون ، رود آیلند ، یک شهر ممکن است وارد یک قرارداد طراحی، ساخت، مالکیت، اجرا و انتقال (DBOOT ) شود که در این نوع قرارداد، موسسه خصوصی به تامین مالی، طراحی، ساخت و اجرای پروژه به عنوان مالک خصوصی می‎پردازد و سپس، مالکیت آن پروژه را به شهر در یک زمان خاص انتقال می‎دهد. قراردادهای DBOOT نسبت به قراردادهای DBO، ریسک بیشتری برای موسسه خصوصی دارند.
آخرین نوع خصوصی‎سازی، فروش یک سیستم آب‎رسانی شهری یا آب منطقه‎ای تحت مالکیت دولتی یا برخی از وسایل و دارایی‎های این سیستم آبی به یک بنگاه خصوصی. (آرنولد، 2005).

France has historically involved the private sector in the distribution of water. The private sector now supplies 80 per cent of the French population. This very high rate can be compared to the worldwide average of around 10 per cent. France has been a pioneer of PSP in the water sector. The first welldocumented case of private participation in France dates back to 1776 when the city of Paris decided to allocate to ‘ Sieurs Perrier’ a 15-year exclusive concession of the water supply system (Duroy 1996).
Characteristics of the French water industry
Organization of water services in France
A local organization
French local communities have been responsible for water supply, treatment and sanitation since 1790. But local communities only started to organize water delivery from the middle of the nineteenth century. At the end of the nineteenth century, the Conseil d’état (the highest administrative jurisdiction in France) recognized that the water service was a prerogative of French municipalities. In 2003, there were approximately 29300 water services in France for 36,679 local communities (Bureau d’informations et de prévisions économiques et Syndicat professionnel des distributeurs d’eau 2005), of which 14,900 deal with water supply and 14,400 with sewage.

به لحاظ تاریخی، بخش خصوصی در کشور فرانسه از زمان‎های بسیار دور در توزیع آب مشارکت داشته است. اکنون بخش خصوصی، 80 درصد از جمعیت فرانسه را در تأمین آب پوشش می‎دهد. این نرخ بسیار بالا را می‎توان با میانگین جهانی 10 درصد مقایسه نمود (پراساد، 2008 و تاردیو، 1991). همچنین، فرانسه در مشارکت بخش خصوصی در صنعت آب پیشگام بوده است. نخستین مورد مستند از مشارکت بخش خصوصی در فرانسه به سال 1776 برمی‎گردد که شهر پاریس تصمیم گرفت 15 سال امتیاز انحصاری سیستم آب‎رسانی را به شرکت Sieurs Perrier اختصاص دهد (دوروی، 1996).
خصوصیات و ویژگی‎های صنعت آب در فرانسه
سازمان خدمات آب در فرانسه
سازمان محلی
جوامع محلی فرانسه از سال 1790، مسئولیت تأمین و تصفیه آب و فاضلاب را بر عهده داشته‎اند. اما این جوامع، سازماندهی تحویل آب را از اواسط قرن نوزدهم آغاز نمودند. در پایان قرن نوزدهم، Conseil detat (بالاترین حوزه قضایی اجرایی در فرانسه) به این نتیجه رسید که خدمات آب، حق شهرداری‎های فرانسه است. در سال 2003، تقریباً 29300 خدمات آب برای 36679 جامعه محلی در فرانسه وجود داشت که از این تعداد، 14900 خدمت مرتبط با عرضه آب و آب‎رسانی و 14400 خدمت، مربوط به فاضلاب بود.