نرجس شریفی

Under the Vienna Convention on the Law of Treaties, the Court is required to ascertain the ordinary meaning to be given to the words in their context and in the light of the object and purpose of the provision from which they are drawn ... The Court must have regard to the fact that the context of the provision is a treaty for the effective protection of individual human rights and that the Convention must be read as a whole, and interpreted in such a way as to promote internal consistency and harmony between its various provisions ... The Court must take into account any relevant rules and principles of international law applicable in relations between the Contracting Parties ... Recourse may also be had to supplementary means of interpretation, including the preparatory works to the Convention, either to confirm a meaning determined in accordance with the above steps, or to establish the meaning where it would otherwise be ambiguous obscure or manifestly absurd or unreasonable ..."

براساس کنوانسیون وین درخصوص حقوق معاهدات، دادگاه مربوطه ملزم است مفهوم متداول اصطلاحاتی را که درمتن معاهده آمده است، تعریف نماید و این کار را با توجه به اهداف مفادی از قرارداد انجام دهد که این اصطلاحات از آنها استخراج می شوند...دادگاه بایستی به این مهم نیز توجه داشته باشد که برای حمایت موثرتر از حقوق اشخاص، مفاد این قرارداد در حکم یک معاهده اجرا می شود وکل کنوانسیون بایستی یکجا قرایت شود و به گونه ای تفسیر شود که به انسجام و هارمونی بین مفاد قرارداد کمک کند.....این دادگاه بایستی هرگونه قوانین مرتبط و اصول حقوق بین المللی که در ارتباط با طرفین قرارداد به کار بسته می شود را نیز مدنظر قرار دهد....منابع نیز می توانند منابع تکمیلی لازم برای تفسیر قرارداد باشند که از آن جمله می توان به نخستین آثار کنوانسیون اشاره کرد، این منابع می تواند تعیین و تایید مفهوم مصوبی باشد که در راستای مراحل فوق قبلا به تایید رسیده است یا ایجاد مفهوم جدیدی باشد که از جهاتی مبهم، گنگ یا به شدت بی معنی و غیرمعقول به نظر می رسد.

س

س

س

س